جاوید رحمان دراین رابطه طی گزارشی به سازمان ملل متحد با اشاره بر ابعاد «بیرحمی» و «خشونت» از سوی سپاه پاسداران و دوایر امنیتی رژیم می نویسد: «اقدامات نیروهای امنیتی در جریان این اعتراضات منجر به‌ کشته و زخمی شدن صدها نفر و بازداشت هزاران نفر شده است».

دراین رابطه پیشتر سازمان مجاهدین خلق در گزارشات متعددی آمار شهدای قیام آبان سال گذشته را بیش از «۱۵۰۰ نفر» اعلام کرده بود. براین اساس شلیک تیر به سر و صورت معترضین که بخشی از آنان را کودکان و نوجوانان تشکیل میدهند، حمله با دشنه، چاقو و قمه به تظاهرکنندگان، تخریب اموال عمومی با هدف ایجاد رعب و وحشت در میان مردم، مسدود نمودن شبکه اینترنت، تهدیدات تلفنی و یا از طریق اس ام اس تنها بخشی از ابعاد سرکوب بوده اند.
براین اساس بنابراین اطلاعات ، دیکتاتوری خامنه ای تنها «در استان تهران حداقل ۴۰۰، در کرمانشاه حداقل ۳۲۰، در فارس حداقل ۲۷۰، در خوزستان حداقل ۲۴۰، در اصفهان حداقل ۱۲۰و در البرز (کرج) حداقل ۱۰۰تن » را به شهادت رسانده است».
همچنین باید به اعترافات پاسدار تقوی، سخنگوی کمیسیون امنیت و سیاست خارجی در مجلس حکومتی اشاره نمود که پیشتر از دستگیری حداقل «هفت هزار نفر» خبر داده بود.

گزارشگر ویژه ملل متحد در رابطه با حقوق بشر در ایران در ادامه گزارش خود بر نقش و تاکیدات ویژه خامنه ای برای سرکوب معترضین اشاره کرده و می افزاید: «خامنه‌ای، تظاهرکنندگان را اوباش و سایر مقام‌های رژیم ایران، تظاهرکنندگان را دشمنان جمهوری اسلامی خواندند. سپاه پاسداران هشدار داد که علیه تظاهر کنندگان دست به‌اقدام قاطع خواهد زد». (سایت مجاهدین خلق ۱۴ شهریور ۱۳۹۹)

به موازات این واقعیات نیز باید به ادامه صدور احکام اعدام، شلاق و حبس های طویل المدت برای قیام آفرینان اشاره نمود. طی هفته های اخیر شاهد راه اندازی چوبه های دار از سوی دستگاه فاسد قضائیه حکومت می باشیم.
نمونه هایی مانند مصطفی صالحی در زندان اصفهان، و یا صدور احکام اعدام و زندان های طویل المدت برای برادران افکاری در شیراز، احکام اعدام علیه امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی ع دستگیری دو دانشجوی نخبه کشور و یا در تازه ترین نمونه صدور حکم ۳۰ سال زندان برای ۸ تن از معترضین در شیراز، تنها گوشه ای از پازل سرکوب گسترده از سوی رژیم آخوندی می باشند.

علیه بربریت ساری و جاری در ایران، خانم مریم رجوی ضمن فرخواندن جامعه بین المللی به وظائف صرفا انسانی خود، بکرات «از ملل ‌متحد خواستار تشکیل یک هیات بین‌المللی برای تحقیق پیرامون این جنایت بزرگ و بازدید از زندانهای رژیم و دیدار با زندانیان » گردیده اند.