در مقاله مارک کر و الیوت انگل مندرج در وال استریت (21مرداد) با تأکید بر ضرورت اتخاذ تحریمهای شدیدتر علیه رژیم ایران و عدم خوش بینی به روحانی که اصلاح طلب نیست، آمده است: رئیس جمهور روحانی خواستار مذاکرات "جدی" با غرب می شود، در حالی که سانتریفیوژهای ایران می چرخند، موشکهای آزمایشیش پرتاب می شوند، طرحهای تروریستی عواملش و نقض حقوق بشر تشدید می شود.
این مقاله هشدار میدهد: جمهوری اسلامی، یکی از وحشیانه ترین رژیمهای جهان، در آستانه دستیابی به توانایی سلاح هسته یی است. فکر اینکه دیکتاتورهایی که ارزش زندگی انسان را در داخل نادیده می گیرند و خواستار نسل کشی در خارج از کشور هستند، سلاح هسته یی داشته باشند باید هر آمریکایی را بترساند.
این مقاله با اشاره به نبودن یک انتخاب آزاد در ایران خاطرنشان میکند: مردم ایران مجبور به انتخاب بین یک گروه از خودیهای رژیم شدند که به دقت توسط علی خامنه ای دستچین شده بودند. بیش از 600 نامزد بالقوه، رد صلاحیت شدند.
در پایان، آقای روحانی پیروز شد. اگرچه کلمه "مدره" اغلب قبل از نام او در گزارشهای خبری می آید، رئیس جمهور جدید ایران، اصلاح طلب نیست. برای بیش از دو دهه، او به عنوان نمایندة شخصی رهبر در شورای امنیت ملی ایران خدمت کرده است. این شورا بر طیف وسیعی از فعالیتهای غیرقانونی از سرکوب معترضان دانشجویی در داخل تا حمایت از گروه های تروریستی مانند حزب الله، در خارج از کشور نظارت دارد. طی یک سخنرانی در سال 2004 آقای روحانی با افتخار گفت که چطور استراتژی مذاکره آرام با غرب ا را کش داد در حالی که برنامه هسته یی در حال پیشرفت بود.
در مقاله وال استریت ژورنال با هشدار مجدد آمده است: پنتاگون گزارش می کند که رژیم ایران می تواند تا سال 2015پرواز آزمایشی موشکهای بالستیک قاره پیما را که قادر به رسیدن به ایالات متحده است، انجام دهد. تنها در ماه گذشته، موسسة غیرحزبی علوم و امنیت بین المللی، با استفاده از اطلاعات ارائه شده توسط بازرسان سازمان ملل متحد، تخمین زد که رژیم ایران به توانایی هسته یی بحرانی - دانش فنی برای تولید اورانیوم درجه نظامی کافی برای یک ماده منفجره هسته یی بدون اینکه شناسایی شود - تا اواسط سال 2014 دست می یابد.
بخش پایانی این مقاله به آثار و نتایج تحریمها پرداخته و می افزاید: در سال 2011، کنگره تحریم هایی را با هدف قرار دادن بانک مرکزی ایران و صادرات نفت، اعمال کرد. یک سال بعد، ایالات متحده حمل و نقل، کشتی سازی و بخش انرژی ایران را در لیست سیاه قرار داد. نتیجه؟ از دسامبر 2011، پول ایران بیش از دو سوم از ارزش خود را از دست داده در حالی که درآمدهای نفتی رژیم نصف شده است. بنابراین تحریمها کار می کند. اما نقاط ضعف باقی مانده است، و فشار اصلاً نزدیک به سطح حداکثر هم نیست.
ما می توانیم با بیرون کشیدن بقیه صادرات نفت ایران از بازار، قطع دسترسی به ذخایرش در خارج از کشور، و در لیست سیاه قرار دادن بخشهای استراتژیک اقتصاد ایران راه زیادی برای دسترسی به این هدف جلو برویم. مجلس ماه گذشته با آرای 400 به 20 به تصویب چنین اقداماتی رای داد. زمان آن است که سنا نیز اقدام کند.