شب وُ روزش همه شده یلدا

شبِ یلدا دلم چراغانی

آسمانم دوباره نورانی

 «دوست میدارمت» حدیثِ دلم

گویمت آشکار وُ پنهانی

شبِ یلدا لبت انار من وُ

چشم شوخت کند غزل‌خوانی

شب یلدا ستاره ها دَف زن

در سَماعم تو شمسِ چرخانی

قصّه ی صلح، قصّه‌ی یلدا

قصّه ی سوره های رحمانی

کارِ دستِ  تو دَرد روبیدن

کارِ چشم تو عشق درمانی

بیکران است مِهرِ آغوشت

جنسِ عشقِ تو هست زُروانی

شبِ یلدا من وُ تو، دیگرهیچ

نه غم وُ حسرت وُ نه حرمانی

شبِ یلدا،شبِ شراب وُ انار

سرخوشانه کنارِ من مانی

شبِ یلدا ... دلم دوباره گرفت

شبِ ایرانِ غرقِ ویرانی

شب و روزش همه شده یلدا

اوّل و آخرش زمستانی!

شبِ یلدا چه خوب اگر می‌شد

چشمِ من پُر زِ رنگِ ایرانی

جمشید پیمان۳۰/۹/۱۴۰۴