ترجمان این جملات نخست به معنای فرصت سوزی‌های عظیم طی سه دهه گذشته از سوی رژیم چپاولگر آخوندی بوده است. همچنین در آن روی دیگر سکه این جملات، به‌یقین وحشت رژیم از خیل عظیم بیکاران است که هر آن به‌مانند «گسل‌های انفجاری» می‌توانند علیه کلیت رژیم عمل نمایند. همان نارضایتی‌های عمومی که در نبود زیربناهای اقتصادی و تولیدی و در نبود رفاه و عدالت اجتماعی، هرروز بر ابعاد آن فزون می‌گردد.
به‌موازات تمامی این‌ها، باید اذعان نمود، رکود اقتصادی که به تعطیلی واحدهای صنعتی در بسیاری از مناطق کشور انجامیده است، خود بزرگ‌ترین پارامتر برای رشد این روند مخرب است. همچنین نبود سیاست‌های کوتاه و میان‌مدت، عدم سرمایه‌گذاری و سوء مدیریت به‌موازات چپاول‌های صدها میلیاردی در اقتصاد کشور، تماماً دست‌به‌دست هم داده تا روزانه بر نرخ بیکاری در ایران افزوده گردد. این روند مخرب در حالی است که قرار بود تا آخوند روحانی طی ۱۰۰ روز مشکلات، ازجمله بیکاری را حل‌وفصل نماید!
همچنین در رابطه با چشم‌انداز تیره‌وتار بیکاری در حاکمیت ولی‌فقیه وزیر کشور رژیم نیز آب پاکی بردستان مردم و متقاضیان کار ریخته و با اعتراف به اینکه «تا ۲۰ سال آینده ۱۶ میلیون بیکار داریم» افزوده است: «با روند فعلی، ۳.۵ میلیون بیکار تا ۲۰ سال آینده ۱۶ میلیون نفر می‌شود».
اعتراف به وجود «۳ و نیم میلیون «بیکار در حالی است که دولت آخوند روحانی در سفیدسازی و دست‌کاری‌های حکومتی، همواره نرخ بیکاران در کشور را ۱ میلیون دویست هزار نفر اعلام می‌کند.
به‌موازات این سخنان، اکبر ترکان از کارگزاران ولی‌فقیه نیز با اعتراف به وجود ۴۰۰ هزار مهندس بیکار در رشته‌های راه و ساختمان در کشور (خبرگزاری حکومتی ایرنا ۲۶ تیر ۹۵) افزوده است: «در حال حاضر اقتصاد کشور با نرخ رشد بالایی برخوردار نیست و رونق در صنعت ساختمان به دلایل محیطی و اقتصادی مناسب نیست و جامعه با عرضه کار ۴۰۰ هزار مهندس روبروست».
