استمرار قیام گرسنگان که با فریاد های «نان منو کو» در مشهد آغاز گردید، اکنون با گذشت ۹ روز به خواست سرنگونی نظام آخوندی راه برده و بدین سان خواب را از چشمان حاکمان زر و زور ربوده است. براین منطق است که نیاز دیکتاتوری مذهبی برای اعمال خشونت، سرکوب و دستگیرهای گسترده در میهن امان را باید تفسیر نمود.
یک عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات در مجلس حکومتی ضمن اعتراف به «دستگیری ۹۰» دانشجوتنها طی هفته گذشته، اعتراف کرد: «از این تعداد، وضعیت حدود ۱۰ نفر نیز نامشخص بوده و باوجود آن‌که در چندروز گذشته اطلاعی از آن‌ها نیست». (سایت حکومتی الف ۱۶ دی ۱۳۹۶)

ترجمان این جملات به معنای «کهریزکی» کردن بسیاری از بازداشت شدگان می باشد؛ زیرا هم ابعاد گسترده اعمال خشونت و هم میزان بالای دستگیر شدگان که از سرنوشت بسیاری از آنان هیچ خبری نیست، مبین واقعیات ها یی بنام «سرکوب خونین» در پشت چنین جملاتی می باشند.
همچنین این کارگزار رژیم در ادامه ضمن اعتراف به ابعاد سیاست دستگیری های کور و گسترده از سوی نیروهای امنیتی و اطلاعاتی رژیم می افزاید: «بنابر آمار و اطلاعاتی که در پی رایزنی با مسئولان وزارت علوم به‌دست آمده، بسیاری از بازداشت‌شدگان اساساً هیچ فعالیتی در اعتراض‌ها نداشته و اکثر قریب به اتفاق آن‌ها، خارج از محیط‌های دانشگاهی و تعدادی نیز در مقابل درب منزل‌شان بازداشت شده‌اند».

براساس داده های مجلس حکومتی در تهران حداقل «۵۸» تن از دانشجویان مبارز و مجاهد دستگیر شده و روانه سیاه چالهای حکومتی گردیده اند. به یقین آمار دستگیری های کور از سوی دیکتاتوری خامنه ای بسیار فراتر از این آمار و ارقام های قلابی است.
تجمع گسترده خانواده های زندانیان سیاسی و دستگیر شدگان قیام اخیر در مقابل زندان های حکومتی و ابعاد بست نشینی قیام کنندگان به یقین گوشه ای از نوک کوه یخ سرکوب در میهن امان می باشد.

پیشتر نیز شورای ملی مقاومت در گزارش مبسوطی از آمارتقریبی دستگیر شدگان و با استناد به داده های متولیان سرکوب و سپاه پاسداران اعلام کرده بود: «شمار دستگیری ها در اولین هفته قیام در بیش از ۱۲۰ شهر به پاخاسته، دست‌کم به ۲۵۰۰ تن بالغ می‌شود».
برای نمونه تنها «معاون امنیتی انتظامی فرمانداری تهران، از بازداشت ۴۵۰ نفر طی روزهای نهم و دهم و یازدهم دی ماه خبر داد» است...