ترجمان این سخنان که به یقین آن روی سکه بی عملی و بی برنامگی آخوندهای چپاولگر می باشد, بدان است که ایرانیان از هم اکنون باید کمربندها را برای افزایش خشکسالی و بیابانی شدن کشور آماده نمایند. مدیرکل حکومتی در دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور در نشست مطبوعاتی حاشیه مراسم بیست‌و پنجمین کارگاه آموزشی طرح بین‌المللی مدیریت مشارکتی منابع طبیعی و توسعه روستایی، گفت: «در حال حاضر در حدود ٧میلیون هکتار زمین کشور، خطر تشکیل بیابان وجود دارد».

وی در ادامه (خبرگزاری حکومتی کشاورزی ایانا 25 آبان 1394) به گوشه هایی از ابعاد بحران خشکسالی اینگونه اعتراف کرد:”تخریب اراضی و مناطق به سرعت پیگیری می‌شود و در حال حاضر در ٤ استان خراسان رضوی، سمنان، کرمان و مرکزی اقداماتی جهت ترمیم مکان‌های تخریب‌یافته توسط اتباع خارجی! انجام شده و در حال انجام است. در میان استان‌های کشور، استان‌های زیادی هستند که از آنها با عنوان استان‌های در حال بیابانی شدن یاد می‌شود. تهران، قزوین، گلستان، زنجان، فارس، اصفهان، استان‌های غربی کشور و ... مناطقی هستند که سایه بیابانی‌شدن را بر سر خود می‌بینند و هر روز به این پدیده نزدیک‌تر می‌شوند».
بی شک سیاست های مخرب رژیم یکی از دلائل اصلی برای ضریب زدن به این بحران است. تخریب گسترده جنگل ها , جاده سازی های غیر اصولی , حفر گسترده چاه , فرسودگی خاک , سد سازی های غیر استاندارد, بهره برداری غیر علمی از آب ها و منابع زیر زمینی, نبود سیاست های استراتژیک آبی, زمین و رودخانه خواری وآلودگی هوا که تماما از سوی باندهای چپاولگر آخوندی صورت می گیرد, از جمله عوامل انسانی دراین زمینه هستند. مرکز پژوهش‌های مجلس رژیم نیز در تیرماه 1394 اعلام کرد که دوسوم کشور به مناطق بیابانی تبدیل شده وتنها طی 20 سال گذشته عمده ترین کاهش ذخایر آبی در ایران بوقوع پیوسته است.
دانشنامه ویکی پدیا با اشاره به نقش عامل انسانی در این رابطه می نویسد: “بیابان زایی نوعی از تخریب زمین است که در آن منطقه‌ای با زمین‌های تقریباً خشک، به طور فزاینده‌ای خشک و لم یزرع می‌شود، معمولاً چنین منطقه‌ای آب، پوشش گیاهی و حیات وحش اش را از دست می‌دهد. عوامل گوناگونی مانند تغییر اقلیم و فعالیت‌های انسانی در این باره موثراند».

این سخن بدان معنا است که برای نمونه پائین رفتن آب‌ دریاچه‌ها و النهایه خشک شدن آنها به موازات کاهش غیرعادی آب‌های زیرزمینی که اساسا به “کمبود بارندگی » ربطی ندارند, متاسفانه راه به خشکسالی حاد زمین های کشاورزی و از بین رفتن رطوبت خاک و فرسایش خاک شده است. به این پارامتر مهم نیز باید “مصرف شدید و بی‌سابقه و غیرطبیعی آب و خالی شدن 70 درصدی سفره‌های زیرزمینی» را اضافه کرد . . لذا برهم خوردن تعادل اکولوژیک میان “مصرف و ذخایر آب» اکنون باعث تشدید آهنک خشکسالی و بیابانی شدن اراضی کشور گردیده است.