هوشنگ اسدیان ( پگاه) : " آتش به اختیار توده و خامنه ای، این کجا و آن کجا "

چشم و چشمه هر دو جوشانند؛ اما این کجا و آن کجا
این یکی از غم انبوه، آن یکی از برف کوه

قصه و غُصه هر دو راز دارند به دل؛ اما این کجا و آن کجا
این یکی از عشق شیرین، آن یکی از درد دیرین

 جنگ خلق و جنگ آخوند، هر دو جنگند؛ اما این کجا و آن کجا
این یکی از بهر نان و کار، آن یکی از بهر لبنان و بشار

آتش به اختیار توده و خامنه ای هر دو مختارند؛ اما این کجا و آن کجا
این یکی از بهر آزادی، عدالت، آن یکی از بهر قدرت و جهالت

آتش خشم ولایت، آتش خشم خلایق، هر دو رقصانند؛ اما این کجا و آن کجا
این یکی حفظ نظام و ارتجاع، آن یکی بر کندن کُل نظام از سر به پا

موج خلق و فوج پاسدار هر دو در کوی و خیابانند، اما این کجا و آن کجا
این یکی با شیر زنان و کوهمردان، آن یکی با قاطرانش؛ حزب شیطان

مرگ بر اصل ولایت، مرگ بر ضد ولایت، دو شعارند؛ اما این کجا و آن کجا
این یکی با خواسته آزادی و شورای مردم، آن یکی پا به فرار؛ گم گشته در قم

دختر ستار و کاوه، دختر گشت سپاه، هر دو دُختند؛ اما این کجا و آن کجا
این یکی آزاده و غُران چو شیر، آن یکی کلاغ سیاه درمانده پیر

 پسر مبارز و آزادی و یلان پیل، پسر پاسدار و مُلای ذلیل، هر دو پورند، اما این کجا و آن کجا
این یکی آزاده است رستم پسر، آن یکی ردی ندارد از پدر

خواسته خلق خروشان، خواست آخوند و وحوشان، هر دو خواسته، اما این کجا و آن کجا
این یکی جمهوری دمکراتیک، آن یکی دولت دینی فناتیک

این قیام خلقی وآن قیامهای دگر، هردو می باشند قیام، اما این کجا و آن کجا
این یکی کُل نظام بُرد به هوا، آن یکی حامی بخش ارتجاع

آخرین شیپور جنگ بین خلق و ضد خلق آید صدا، اما این کجا و آن کجا
این صدا، آزادی و برابری از قلبها، آن صدا انفجار قبر خمینی پلید اندر هوا.