اگرچه بار غیبت وی جانگداز و سنگین است 

ز التهاب دیدن یار انتظار شیرین است 

درین جهان خسته ز زنجیر و نفرت و بیم 

خوش آنکه انتظار بهارش مرام و آیین است 

نگار من که چشمه عشق است و برکه نور 

گواه عدل ساقی انسان ستای بهدین است 

دیار خود بزدایید ازآنچه زشت و کژیست 

چنانکه لایق آن در سفر عزیز دیرین است 

نه کرکسان خبر از آسمان وی شنوند 

که کمترین پرنده آن بیکرانه شاهین است 

بخوان رضا ز زمستان و انتظار بهار 

در آن وطن که پاک و شقایق تبار خونین است  

اگرچه بار غیبت وی جانگداز و سنگین است 

ز التهاب دیدن یار انتظار شیرین است 

بهار در راه است