وی گفت: «معترضان چه آن‌هایی که به خیابان آمدند و چه آن‌هایی که در خانه ماندند، میان خود و بدنه حاکمیت اعم از اصلاح‌طلب و اصول‌گرا، اختلاف و شکاف عظیمی مشاهده می‌کنند... معترضان به وضعیت سیاست در کشور همچون اصلاح‌طلبان نگاه نمی‌کنند؛ اصلاح‌طلبان همچنان سیستم را اصلاح‌پذیر می‌دانند ولی معترضان چنین تصوری ندارند. این مسأله نوعی بن‌بست و استیصال سیاسی را پدید آورده است... معترضان می‌گویند: «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا» در واقع حامل این پیام هستند که دو جناح حاضر، ناشنوا و نابینا هستند؛ این وضعیت، چیزی جز یأس و خشم تولید نمی‌کند.
وی درباره نقش سرکوبگرانه باند اصلاح‌طلب در قیام مردم افزود: بهت‌آور، موضع اصلاح‌طلبان غیرحکومتی یعنی پرت‌شدگان از قدرت و آن‌هایی بود که هزینه هم داده‌اند. آنها آمدند و در اظهارنظرهایشان اعتراضات را منکوب کردند و معترضان را اغتشاشگر خواندند. من فکر می‌کنم این اتفاق بود که باعث سرخوردگی شبکه حامیان شد...
هر سناریوی تیره و تاری متصور است. نفس این دعوی که ایران سوریه می‌شود، از ناخودآگاه ترس‌خورده اصلاح‌طلبان و ناتوانی آنها از مواجهه با بن‌بست و استیصال سیاسی پرده بر می‌دارد».
