تازه ترین برآوردهای سازمان ملل متحد سخن از بروز بحران برای «یک سوم» از تالاب‌های ایران و خشکسالی عمیق برای دریاچه تاریخی ارومیه دارند. این گزارش که بخش‌هایی از آن در رسانه‌های رژیم نیز بازتاب یافته است، از جمله تأکید می‌کند: «در کل جهان ۲۲۹۰ تالاب وجود دارد که به عنوان تالاب‌های دارای اهمیت بین‌المللی تعیین شده‌اند، سهم این ایران از تالاب‌ها ۲۴ تالاب است. از این ۲۴ تالاب، یک سوم آن‌ها «تحت فشار» یا در «شرایط بحرانی» قرار دارند». (سایت حکومتی فرارو ۱۵ بهمن ۱۳۹۶)
بر این سیاق، مد نظر گزارش سازمان ملل متحد عبارت است از تالاب‌هایی مانند «تالاب انزلی، تالاب‌هامون (دهانه جنوبی پوزک)، تالاب‌هامون (صابوری و هیرمند)، تالاب نیریز و کمجان و تالاب شورگل، یادگارلو و دورگه سنگی»؛ اما واقعیات مربوط به شرایط بحرانی تالاب‌ها در ایران تنها به این آمار و ارقام دستکاری شده از سوی دیکتاتوری خامنه‌ای برای بزک کردن بحران بسنده نمی‌کند.
با کمی تحقیق و تفحص پی می‌بریم که این رقم «۲۴» تنها مربوط به تالاب‌هایی است که از سوی رژیم به کنوانسیون رامسر ارائه گردیده است، اما داده‌های واقعی حاکمیت سخن از وجود «۲۸۰۰» تالاب در سراسر کشور را دارند که از این میزان تنها ۹۴ تالاب تا به امروز شناخته شده‌اند.
یک گزارش دیگر حکومتی ضمن اذعان به این آمار و ارقام می‌نویسد: «از مجموع ۲۸۰۰ تالاب کشور، ۹۴ تالاب شناخته شده وجود دارد که از این تعداد ۲۴ تالاب در کنوانسیون رامسر به عنوان تالاب بین‌المللی به ثبت رسیده است. طبق مفاد کنوانسیون، هر کشوری که عضو کنوانسیون است یک تالاب را در لیست تالاب‌های بین‌المللی قرار می‌دهد». (خبرگزاری حکومتی میزان ۱۳ بهمن ۱۳۹۶)
با کمی تعمق در این جملات به‌خوبی می‌توان به بی‌عملی رژیم آخوندی در زمینه مقابله با بحران خشکسالی در ایران رسید. نبود زیربناهای بروز شده، نبود بودجه، وجود باندهای مافیایی آب، صادرات بی رویه آب به خارج، پروژه‌های مخرب نظامی سپاه، سدسازی‌های غیرمجاز و غیراستاندارد و یا نمونه‌هایی ماند زدن پل، حفر چاه و قنات‌های غیراصولی در حاشیه دریاچه‌ها به یقین بخش کوچکی از پازل سیاست‌های مخرب رژیم آخوندی در زمینه محیط زیستی را به نمایش می‌گذارند. بر این منطق تعادل اکوسیستم کشور در بخش‌های بزرگی نه تنها برهم خورده است، بلکه در روند مخرب خود به بروز خشکسالی های گسترده راه برده، بطوریکه پیش‌بینی‌های نظام آخوندی بر خشکسالی پیش رو در بخش‌های مرکزی کشور را دارند.
همچنین گزارش سازمان تأکید دارد: «در اوت ۲۰۱۱، منطقه سطح دریاچه ارومیه، فقط ۲۳۶۶ کیلومتر مربع بود. در سال ۲۰۱۳ به ۷۰۰ کیلومتر مربع تنزل یافت. تصاویر ماهواره‌ای ناسا نشان می‌دهد که دریاچه ارومیه بین ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۶، حدود ۷۰ درصد از منطقه سطح خود را از دست داده است».
