بحران زیربناهای فرسوده شهری و روستایی در ایران

وضعیت نابسامان زیربناهای شهری در حاکمیت فاسد آخوندی به یقین ماحصل سیاست بی تفاوتی، سوء مدیریت و غارت نسبت به جان و مال مردم و اموال ملی است.

نیم نگاهی به چهره شهرها و روستاها با بافت‌های فرسوده و قدیمی، کوچه‌ها و خیابان‌های فرسوده و یا شهرک‌سازی‌های قلابی از سوی باندهای مافیایی رژیم آخوندی، خود بهترین بینه بر وجود بحرانی بنام «ناامنی در زمینه زیربناها» در میهن امان است.

یک کارگزار رژیم ضمن اعتراف به این وضعیت بحرانی به‌ویژه برای بیمارستان‌ها می‌گوید: «بیش از ۹۰ درصد بیمارستان‌های تهران عمری بالای ۴۰ سال دارند و این در حالی است که بیمارستان‌ها به جای این که مکانی برای آلام درد باشند، با تبدیل شدن به ناامن ترین اماکن شهر، دردی بر دردها افزوده‌اند». (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۷ آذر ۱۳۹۶)
اعتراف این کارگزار رژیم در شورای قلابی شهر تهران در حالی است که در تازه‌ترین زلزله در غرب کشور که بالغ بر هزاران نفر کشته و زخمی شدند، مردم زحمت‌کش و تحت ستم کردستان و کرمانشاه به‌خوبی نتایج این نامنی را مشاهده و با گوشت و پوست خود لمس نموده‌اند.

در تازه‌ترین برآوردهای حکومتی اکنون سخن از خسارات عظیم در این مناطق رفته است. به گزارش سایت مجاهدین خلق (۷ آذر ۱۳۹۶) «رسانه‌های حکومتی به ویرانی هفت شهر و بیش از ۷۷.۵ درصد روستاهای این استان اذعان کردند. در همین باره استانداری کرمانشاه اعلام کرد: زلزله معادل بودجه ۱۱ سال استان خسارت اقتصادی وارد کرد».

همچنین سخنان این متولی رژیم به یقین آینه‌ای از این وضعیت مخرب می‌باشد، زیرا اگر در تهران با آن ضریب فوق‌العاده امنیتی برای رژیم و با مجموعه امکانات مالی، اقتصادی و بافت عظیم جمعیتی، با چنین بحرانی دست به گریبان است، به یقین و صد البته وضعیت در شهرهای دورافتاده و روستاها به مراتب وخیم تر خواهد بود.
برای نمونه برآوردهای کارشناسی سخن از آن دارند که در صورت وقوع یک زلزله در بزرگ شهر تهران، تنها خسارات جانی بالغ بر «۵ میلیون نفر» بوده و احتمال تخریب «۲۰۰ هزار ساختمان» وجود دارد. برای نمونه خبرگزاری حکومتی مهر (۳۰ آبان ۱۳۹۶) به نقل از یک استاد زمین شناسی در رابطه با احتمال وقوع زلزله در تهران می‌نویسد: «سه گسل شمال تهران از فرحزاد تا لشکرک، شرق تهران شامل اتوبان شهید بابایی، تا سیدخندان و گسل پرخطر جنوب تهران که ری، دولت‌آباد و بخشی از اسلامشهر را در بر گرفته و قدرت ویرانگری بسیار بالایی دارد، پایتخت کشور را به شدت تهدید می‌کنند».

به موازات این واقعیات، باید به نبود سیستم خدمات و اورژانس در این رژیم غارتگر اشاره نمود، امری که یقین برای ساعات اولیه هرگونه حادثٍه ای بسیار حیاتی می‌باشد. به گوشه‌هایی از این وضعیت وخیم این کارگزار حکومتی با اذعان به بی‌عملی حکومت و بویژه بخش‌های خدماتی وابسته به حکومت آخوندی، اینگونه اعتراف می‌کند: «این فضاهای ناایمن به تأییدیه آتش‌نشانی نیاز دارند» و می‌افزاید: «در این خصوص اقدامی صورت نمی‌گیرد و عدم اقدام در این خصوص نوعی بی‌قانونی است که هم اکنون ۱۹ بیمارستان به لحاظ سیستم اطفا و اعلام حریق و سایر نکات ایمنی، در اولویت قرار دارند».