یک گزارش حکومتی با اعتراف به ابعاد این وضعیت وخیم از جمله نوشت: «۷۴ هزار دانش‌آموز امسال از تحصیل باز مانده‌اند؛ آن سوی چهره این خبر، ابعاد بی‌شمار بیکاری در میان کارگران ایران است که قادر نیستند هزینه زندگی خانواده‌شان را تامین کنند؛ تا چه رسد به تامین هزینه‌های تحصیلی کودکان‌شان». (خبرگزاری حکمتی ایلنا ۲ آذر ۱۳۹۶)
این آمار و ارقام در حاکمیت غارتگر آخوندی به یقین دستکاری شده و صرفا جنبه تبلیغاتی دارد، زیرا یک گزارش حکومتی (۳ آبان ۱۳۹۶) در گزارشی از جذب تنها «۱۲۰ هزار دانش‌آموز بازمانده از تحصیل» خبرداده بود.
این وضعیت در میان بخش ضربه پذیر کشور در حالی است که رژیم آخوندی طی سالیان اخیر دست به «خصوصی‌سازی آموزش و پرورش» زده است. بر این منطق بسیاری از خانواده‌ها مجبور به پرداخت هزینه‌های سنگین تحصیل گردیده‌اند، امری که در روند خود فشار مالی دوچندانی را بر خانواده‌ها به‌ویژه اقشار کم درآمد و ضربه پذیر وارد کرده است.
به موازات این واقعیت مشاهده می‌شود که چگونه دولت آخوند روحانی با راه‌اندازی این طرح ضد ملی، ضمن خالی کردن جیب مردم، مشکلات مالی رژیم را برای صدور ترور و بلوا و جنگ طلبی و یا پروژه های اتمی و موشک پرانی حل و فصل می‌نماید.
همچنین در رابطه با تازه‌ترین آمار ارائه شده از سوی رژیم آخوندی در زمینه بازماندن کودکان از تحصیل یک کارگزار حکومتی در بخش کارگری با اذعان به سیاست‌های مخرب رژیم در زمینه آموزش و پرورش می‌گوید: «با خصوصی‌سازی آموزش و پرورش دارند به فاجعه بیسوادی در کشور دامن می‌زنند و خود را به فراموشی زده‌اند. گویا از یاد برده‌اند که قانون اساسی دولت را موظف کرده است آموزش و پرورش رایگان را در ایران کاربردی کند». (همان منبع بالا)
به موازات این وضعیت باید به وجود شکاف عمیق طبقاتی در ایران آخوند زده اشاره نمود که ابعاد آن را مردم میهن امان در امکان عمومی و معابر روزانه با کودکان کار، کودکان زباله گرد و یا کودکان کار مشاهده می‌کنند. نمونه‌هایی مانند استان‌های سیستان و بلوچستان، لرستان، کردستان، ایلام، چهارمحال بختیاری، هرمزگان و یا خطه نفت‌خیز خوزستان تنها گوشه‌هایی از پازل وضعیت وخیم دانش‌آموزان در میهن امان می‌باشد.
برای نمونه در اوائل شهریور اعلام شد که تنها در خوزستان «۱۲ هزار دانش‌آموز بازمانده از تحصیل» وجود دارد. این گزارش با اذعان به دلائل وجود فقر تحصیلی در این بخش مهم از کشور می‌افزاید: «فقر اقتصادی، عوامل فرهنگی، عدم توسعه یافتگی مناطق عدم توسعه فضاهای آموزشی، ازدواج زودرس دختران و وجود اولیای بی‌سواد از مهمترین دلایل بازماندگی از تحصیل در استان خوزستان است». (سایت باشگاه خبرنگاران جوان ۳۱ خرداد ۱۳۹۶)
