سخن از جنبشی از سوی مریم رجوی است که با هدف برقراری عدالت و کشاندن آمران و عاملان تمامی جنایت‌ها و به‌ویژه قتل‌عام بیش از 30 هزار زندانی سیاسی مجاهد و مبارز در سال 67 به پای میز محاکمه آغاز گردیده است، اکنون نه‌تنها به داخل زندان‌ها و سیاهچاله‌ای کشور، بلکه فراتر از آن به بسیاری از پارلمان‌ها و مجامع بین‌المللی و منطقه‌ای و نیز سازمان‌ها و احزاب نیز رسیده و بسیاری از وجدان‌های بیدار بشری را در دفاع از آن به حرکت و جوش‌وخروش درآورده است.
دبیر کل ملل متحد در دومین گزارش به مجمع عمومی سازمان ملل متحد خود طی یک سال گذشته، با تأکید بر اینکه روند فزاینده اعدام‌ها که تنها در سال 2015 به 996 تن بالغ شده و این میزان اعدام در سال گذشته بالاترین اعدام در دو دهه گذشته بوده است». (سایت همبستگی ملی 12 مهر 1395)
واقعیت این است که برخلاف انتظار بسیاری از طرف‌های رژیم، نیاز دیکتاتوری خامنه‌ای از فردای سر کشیدن جام زهر اتمی به صدور ترور و اعمال هرچه بیشتر سرکوب که شاخصه اصلی آن در ایران اکنون خود را در «اعدام، شلاق زدن و فشارهای شدید بر زندانیان سیاسی» به نمایش می‌گذارد، هرچه بیشتر شده است؛ زیرا خامنه‌ای به‌خوبی دریافته است که مطالبات جامعه پویای ایران اساساً با مطالبات محدود جامعه جهانی تفاوت داشته، بطوریکه مردم ایران اکنون به‌خوبی پاشنه آشیل حکومت ملایان یعنی رسیدن به آزادی و حاکمیت مردمی را نشانه رفته‌اند، امری که به‌یقین آن را می‌توان در تنش‌های شدید سیاسی و اجتماعی با حرکات اعتراضی اقشار مختلف به‌ویژه زنان، معلمان، کارگران، دانشجویان رؤیت نمود.
همچنین این گزارش با اشاره به اعدام نوجوانان، اضافه می‌کند: «دبیر کل سازمان ملل در گزارش خود ضمن ابراز نگرانی نسبت به اعدام نوجوانان توسط رژیم آخوندی و با یادآوری گزارش‌ها کمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد و گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران به اجلاس شورای حقوق بشر، تأکید کرد: طبق گزارش‌ها در مارس 2016، دستکم 160 نوجوان خاطی زیر حکم اعدام قرار داشتند».
وی در ادامه در گزارش جدید خود به مجمع عمومی سازمان ملل همچنین نسبت به «شکنجه در زندان‌های حکومت، رفتار و مجازات تحقیرآمیز و غیرانسانی، استفاده گسترده از حبس‌های انفرادی، دستگیری‌های سیستماتیک و گسترده خبرنگاران و فعالین اینترنتی، دادگاه‌های ناعادلانه، عدم دسترسی به خدمات پزشکی و شکنجه‌ها و بدرفتاری‌ها در زندان‌ها و همچنین تبعیض مستمر علیه زنان و اقلیت‌ها ابراز نگرانی عمیق کرده است».
به‌هرحال انتشار این گزارش به‌یقین به ماند ریختن آب سردی بر تمامی ادعاهای آخوند روحانی و بازی شکست‌خورده «مدره نمایی» رژیم می‌باشد، امری که به گفته این گزارش:» نه‌تنها پیشرفتی در زمینه آزادی بیان در جمهوری اسلامی مشاهده نشده بلکه این وضعیت در این دوران رو به قهقرا رفته است».
