به یقین یکی از تبعات این سیاست مخرب همان فرسایش شدید خاک است، امری که به یقین در کوتاه مدت به راحتی جبران پذیر نیست. به عقیده کارشناسان مسائل زیست محیطی:«فرسایش خاک فرایندی است که طی آن ذرات خاک از بستر خود جدا شده و به کمک یک عامل انتقال دهنده به مکانی دیگر حمل می‌شوند وقتی از فرسایش صحبت می‌شود، فوراً آثار و علایمی که مشخص کننده نوع فرسایش است در نظر مجسم می‌گردد که با تخریب، برداشت، حمل مواد و رسوب یا تجمع مواد همراه می‌باشد.
فرسایش خاک یک پروسه منفی طبیعی و غیر طبیعی است که در مناطق خشک ونیمه خشک ومناطق سیلاب زده رخ می‌دهد؛ که دراین صورت خاک تخریب گردیده و حاصلخیزی خودرا از دست می‌دهد».

بحران فرسایش خاک به موازات دیگربحران های روزافزون در رژیم آخوندی به حدی است که رئیس حکومتی در انجمن علوم خاک کشور با بیان اینکه خانه، کارگاه، کارخانه و شهرک صنعتی باید جایی که خاک حاصلخیز ندارد، ساخته شود، افزود: «این یک فاجعه است که دارد رخ می‌دهد و در صورت ادامه روند فعلی، ۲۰ سال بعد در ایران قحطی خواهد شد.
اگر این روند ادامه پیدا کند، امنیت غذایی کشور دچار مشکل خواهد شد، بنابراین مسئولان باید به طور جدی مانع این کار شوند و نباید به هیچ متخلفی در این زمینه رحم شود». (سایت حکومتی قطره 29 آذر 1394)
ترجمان این سخنان همان اذعان به پروژه های چپاولگرایانه ایادی رژیم آخوندی است که خود را نه تنها در زمین خواری نمایان، بلکه در واقعیت های دیگری همچون انتقال بی رویه خاک مرغوب و در ادامه به نابودی کل کشاورزی ایران راه برده است.

وی در ادامه با اشاره به واقعیت و آنکه میزان خاک‌های حاصلخیز کشور به شدت در حال کاهش است، افزود: «سالانه حداقل ۱۰ هزار هکتار اراضی حاصلخیز کشاورزی به سایر کاربری‌های مسکونی، شهری، صنعتی و غیره تبدیل می‌شود، ضمن اینکه این عدد در برخی نقاط تا ۳۰ هزار هکتار هم برآورد شده است».