جمشید پیمان:‌ما مصمم تر می شویم، بیشتر از هر وقت دیگر!

شهادت و زخمی شدن مجاهدین بی دفاعمان در جریان حمله ی ی جدید مزدوران رژیم جمهوری اسلامی به زندان لیبرتی را به همه ی آزادی خواهان و مبارزان راستین راه آزادی ایران تسلیت می گویم.

باز هم عزیزانم، بهترین فرزندان انسان ـــ نه تنها مردم ایران ـــ هدف تیر های دشمنان مدرن بشریت قرار گرفتند. باز هم نظام ارتجاعی و جنایتکار حاکم بر ایران دست پلیدش را در خون میهن پرستان ایران فرو برد، با این آرزوی سیاه که مقاومت را از پای در آورد و در پاتکی زبونانه، ضربه های کشنده ای را که در ماجرای منجر به زهرخوران اتمی، از مقاومت سرفراز و بالنده ی ایران خورده است، تلافی کند.
ما برای ریخته شدن حتی یک قطره از خون عزیزانمان سخت پریشان دل می شویم. امّا،آخوندهای پلید حاکم بر میهنمان بهتر از هرکس دیگر و در تجربه ای بس پر هزینه فهمیده اند که ریختن خون فرزندان آزادی خواه و مبارز مردم ایران، راه نجاتی را برای آنها باز نمی کند، بلکه بیشتر و بیشتر سرنگونی محتومشان را نزدیک می سازد.
مقاومت ایران طی سی و شش سال گذشته، در مسیر مبارزه اش با رژیم تروریستی حاکم بر ایران، بارها از گردنه های بسی صعب تر و هولناک تر، با سرفرازی عبور کرده است و این بار نیز با اعتماد به نفس تزلزل ناپذیر، گام های استوارتری را در جهت فرود آوردن ضربه های کاری تر بر نظام فاسد آخوندی بر می دارد.
دشمنان رنگارنگ مجاهدین و شورای ملی مقاومت، از ماموران رسمی رژیم گرفته تا مزدوران اجاره ای و خود فروشان فصلی، تا بریده های از مبارزه و به دامان ملایان خزیده، تا خائنان از مقاومت دفع شده و به گنداب رژیم آخوندی پرت شده و تا دنباله روان وقیح و خجالتی جناح های داخل حاکمیت جمهوری اسلامی،از جنایت جدید رژیم، بهره ای نخواهند برد و جز رسوائی بیشتر نصیبی نمی یابند.
به رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی، نوکرانش، سرسپردگانش و حامیان داخلی و خارجی اش و به همه ی مماشاتگرانی که از مسیر همراهی و همدلی با تروریست های حاکم بر ایران،به آنها امکان گسترده کردن جنایت هایشان در منطقه و در سطح جهان را می دهند خاطر نشان می سازیم، تا آنجا که به مقاومت ایران و مردم آزادی خواه ایران بر می گردد:
ما برای نجات میهنمان و سر نگونی این رژیم فاسد و جنایتکار، بر در ارباب بی مروت دنیا منتظر سر برآوردن خواجه ای نمی نشینیم و بر این باورمان پای می فشاریم: "کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من "
ما شهیدانمان را فراموش نمی کنیم و نمی گذاریم آخوندهای جنایتکار پوزه هایشان را در گنداب دین و دنیاشان پنهان کنند.
ما نمی گذاریم شعله های خون بچه های مجاهد با پف هر پفیوزی خاموش شود.
ما سکوت نمی کنیم، ولو یک گوش شنوا هم نباشد، ولو جهان گوش هایش را ببندد .
ما مبارزه با آخوند های حاکم پلشتینه بنیاد را متوقف نمی کنیم، ولو هزار بار شکست بخوریم، ولو هزاران بار به دارمان کشند و بمبارانمان کنند و در معاملات پلیدشان قربانی مان کنند.
بگذار دنیا به کام جنایتکاران و گند خواران و دو دوزه بازان باشد
 ما، امّا "هیهات منا الذله" را از ذهن و زبانمان دور نمی سازیم.
شعار ما این این است و جز این نیست: "یا مرگ یا آزادی".
و جز این نخواهد بود، از اکنون تا بیکران زمان.