بنابراین گزارش (سایت حکومتی عصر ایران 30 مرداد 1394) علی ربیعی در این رابطه گفت: «هر پنج دقیقه یک نفر به جمعیت بیکار کشور افزوده می شود و باید هر سال برای ۸۰۰ هزار نفر شغل ایجاد کرد و این آمار یعنی از همه ظرفیت ها و توان باید به نحو احسن استفاده کرد!».
وی در ادامه به سیاست های مخرب و تورم زا دولت آخوندی در ضریب زدن به بحران مالی و اقتصادی اعتراف کرد و افزود: «سیاست صدقه ای سیاست رفاهی نیست و دولت یازدهم بنا ندارد که در یک جیب مردم یارانه بریزد و با تورم دوباره آن پول را از جیب دیگر بیرون بکشد. ایجاد اشتغال به مردم کمک می کند، نه پول های ناچیزی که به حساب مردم ریخته می شود».
این سخنان و دم زدن از ایجاد اشتغال از سوی متولیان حکومتی در حالی بیان می شود که برای نمونه یک نماینده مجلس حکومتی با اشاره به بی برنامگی دولت آخوند روحانی در زمینه مقابله با بحران کار (شبکه حکومتی فعالان رسانه ای 29 مرداد 1394) می گوید: «واقعا هم دولت هم مجلس در این سال ها برای اشتغال جوانان تحصیل کرده چه کاری انجام داده اند. چند طرح و لایحه تصویب شده، چه بستری فراهم کرده ایم؟ وضعیت بیکاری تحصیل کردگان به مرز بحرانی رسیده است ولی متاسفانه کارگروه اشتغال و شورای عالی اشتغال خوابیده اند و هیچ کار مفیدی انجام نمی دهند. بانک ها پاسخگو نیستند. دانشگاه ها نیروی کار تحصیل کرده تربیت می کند اما دولت، صنعت و بازار کار ما توانایی جذب این نیروی کار را ندارند». عضو کمیسیون مجلس حکومت در ادامه می افزاید: «وقتی دولت می گوید نمی تواند با استخدام زیاد دولت را چاق کند و باید دولت کوچکتر هم بشود، صنایع بزرگ هم نداریم، پس باید با ایجاد کارآفرینی خوشه ای و اشتغال در صنایع خرد این مسئله را حل کنیم. در این مورد نیاز به مساعدت بانک ها برای دادن تسهیلات بانکی است ولی متاسفانه وقتی بانک ها در دادن وام ده میلیونی ازدواج با مشکل مواجه اند چطور انتظار داریم بتوانند وام اشتغالزایی بدهند».