قیمت نفت بازهم سقوط کرد

برخلاف تمامی ارزیابی های خوشبینانه و فضا سازی های تصنعی دولت آخوند روحانی در پی زهرخوران اتمی در وین، بهای نفت در بازارهای بین المللی دیگربار طی یک ماه گذشته بازهم سقوط کرد. بنابراین گزارش (سایت مجاهدین خلق 4 مرداد 1394): «قیمت نفت تحت‌تاثیر کسادی اقتصادی در بخش صنعت چین و افزایش ارزش دلار در مقابل دیگر ارزهای بین‌المللی به پائین‌ترین سطح خود در چهار ماه گذشته رسیده است. بعدازظهر روز شنبه نفت برنت دریای شمال با 28 سنت کاهش در لندن به قیمت 54 دلار و 99 سنت در هر بشکه معامله شد. بهای نفت برنت در ماه ژوئیه حدود 13 درصد کاهش داشته است».

همچنین دبیرخانه اوپک (سایت حکومتی صدای صنعت 3 مرداد 1394) اعلام کرد: «بهای سبد نفت این سازمان، متشکل از نفت خام 12 کشور، پنج شنبه گذشته با 0.8 درصد کاهش نسبت به روز قبل، به کف قیمت آن در سال 2015 کاهش یافت». این گزارش در ادامه به زمینه های سقوط بهای نفت اشاره دارد و می افزاید: «نگرانی ها در مورد مازاد عرضه نفت خام در بازارهای جهانی و شرایط متزلزل تقاضای این کالا، عامل کاهش قیمت های نفت خام در پنجشنبه گذشته بود. به لحاظ فنی، وقتی قیمت یک کالا در مقایسه با رکورد قبلی آن دستکم 20 درصد کاهش یابد، بازار آن کالا به منطقه ای وارد می شود که در آن، انتظار بازار در مورد قیمت، برای یک مدت نسبتا طولانی، کاهشی خواهد بود».
ترجمان این سخن بدین معنا است که با احتمال ورود مجدد رژیم آخوندی به بازارجهانی نفت طی ماه های آینده، قیمت طلای سیاه بازهم با سقوط بیشتری روبرو خواهد گردید، امری که بر بودجه دولت آخوند روحانی تاثیرات شدید خواهد گذاشت و به کسری بودجه ضریب دو چندان خواهد زد.
در این رابطه یک کارشناس مسائل نفتی (خبرگزاری حکومتی ایسنا 4 مرداد 1394) ارزیابی کرد: «(رژیم) ایران ظرف 6 الی 12 ماه پس از لغو تحریم‌ها روزانه تنها 300 الی 500 هزار بشکه نفت بیشتر روانه بازار خواهد کرد، زیرا میادین نفت ایران از کمبود سرمایه گذاری رنج می‌برند. احیای این میادین به بیش از 50 میلیارد دلار بودجه نیاز دارد و این پول الزاما در دسترس نیست».
وی در ادامه افزود: «(رژیم) ایران قادر خواهد بود نفت ذخیره شده خود را که 30 تا 40 میلیون بشکه برآورد می‌شود روانه‌ بازار کند، اما این مقدار نفت برای ورود یک باره به بازار بیش از حد زیاد است و (رژیم) ایران در صورتی که قصد انجام فوری این کار را داشته باشد باید سقوط قیمت‌ها را بپذیرد. به علاوه (رژیم) ایران باید افزایش تولید خود را تضمین کند و برای سهم بازاری که سه سال قبل از دست داد بجنگد. در سطوح قیمتی امروز انجام این کار یک چالش خواهد بود».