وضعیت برای ملاهای ایران و رهبرشان علی خامنه ای هرگز تا این حد غم افزا نبوده است. خامنه ای که با نارضایتی رو به رشد در داخل و خاتمه حمایتهای خارج از کشور مواجه است در طولانی کردن عمر رژیمی که بسیاری فکر میکنند یک رژیم فاسد شده [زوال یافته] است ناامید شده است.
در زمان باقی مانده تا اجرای انتخابات، فقط چند هفته دیگر، خامنه ای و دار و دسته او با وحشت از تکرار اعتراضات بعد از انتخابات ۲۰۰۹ هرگونه مخالفت را ساکت کرده تا آنجا که به تحریک اختلافات سیاسی مارک خیانت زده اند.
رییس جمهوری که خارج میشود، محمود احمدی نژاد، که روزی مورد علاقه خامنه ای بود اکنون در مقابل ارباب خود ایستاده و دستگاه آخوندی را متهم به فساد میکند. در پاسخ، خامنه ای بنا به گزارشات با افزایش فشار بر احمدی نژاد او و همکارانش را به پیامدهای شدید تهدید کرده است. حتی علی اکبر هاشمی رفسنجانی که روزگاری یک فرد ستبر و بیباک رژیم بود از این تهدیدات مصون نمانده است.
خامنه ای در رابطه با انتخابات و تحمل رژیم از مخالفت مقید و گرفتار است.
اگر او اجازه تنوع نامزدهای انتخاباتی را بدهد، ممکن است اوضاع از دست او خارج شده و انتقاد از دستگاه افزایش یابد. با این وجود اگر او به سرکوب انتقادات کوچک و محدود نمودن تعداد کاندیداها ادامه دهد، این امر ممکن است فقط هواداران متعصب او و نیروهای شبهه نظامی بسیج را هر چه بیشتر بیگانه کرده و رژیم را از داخل ضعیف تر نماید.
این رژیم با معضل مشابهی در مورد موضوع هسته ای رو به رو میباشد. تحریمها فلج کننده و انزوای بین المللی منجر به این شده است که برخی از قدرتمندان سوال کنند که آیا این طرح در جهت منافع عالی دستگاه آخوندی است. ملاها میدانند که تحریمها باعث افزایش ناآرامیهای داخلی شده و دولت را در یک موقعیت آسیب پذیر قرار داده است، هم از جهت مالی و هم از جهت حمایت خارجی. اما آیا ایران میتواند سازش در جاه طلبی هسته ای خود را تحمل کند؟
برای سالها ملاها استدلال کرده اند که برنامه هسته ای آنها یک "قطار بدون ترمز" است. اگر رژیم پریز سیم را از برنامه هسته ای خود بیرون بکشد [از برنامه هسته خود دست بکشد] این امر میتواند تصویری که زمان و انرژی زیادی برای ساختن آن مصرف کرده را تضعیف کند که هزینه تضعیف روحیه در میان هوادارانش و افزایش تعداد رو به رشد مخالفان برنامه هسته ای را دارد.
به نظر میرسد که انتخاب ساده ای برای حاکمان تهران وجود نداشته باشد. برای دیدن حقایق این موضوع باید به وضعیت سوریه نگاه کرد. رژیم و متحد منطقه ای آن، حزب الله، نشان داده اند که به غریب ترین و گستاخانه ترین اعمال خشونت و ترور توسل میجویند تا سقوط بشار اسد را به تاخیر اندازند.
خامنه ای روزهای خشم را که پس از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۹ اتفاق افتاد را فراموش نکرده است و در وحشت از تکرار این سناریو به سر میبرد. نزدیک به ۷۵درصد جمعیت [ایران] زیر ۳۵ سال هستند و اشتیاق زیادی برای تغییر واقعی دارند. این زمینه مساعدی برای مقاومت سازمان یافته ایجاد کرده است. برای این تاثیر، شبکه اپوزیسیون، سازمان مجاهدین خلق ایران، در هفته های اخیر در سراسر ایران فراخوان برای تغییر رژیم را آغاز کرده است.
با وجود سرکوب، گرافیتی و پوسترهای انتقادی در بسیاری از خیابانها و پلهای عبور از بزرگراه ها در تهران و سایر شهرها از جمله اصفهان و شیراز همراه با شعارهایی از قبیل "رای ما سرنگونی است" به چشم میخورد.
این خواست سرنگونی در برنامه ۱۰ماده ای خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران، سازمان برجسته اپوزیسیون ایران، به بهترین نحو عنوان شده است. طرح خانم رجوی برای یک ایران غیر مذهبی و دمکراتیک و فاقد سلاح هسته ای و عاری از مجازات مرگ و بردبار به تمامی مذاهب و قومیتها و عقیده ها فراخوان میدهد. تظاهرات اپوزیسیون در پاریس در سال گذاشته بیش از ۱۰۰،۰۰۰ نفر از حامیان و نیروی عظیمی از حامیان سیاسی را جذب کرد.
در این لحظه حیاتی در تاریخ ایرانیان، جهان بناید خواسته های میلیونها ایرانی برای یک تغییر  دمکراتیک واقعی را نادیده بگیرد. ما باید در کنار اپوزیسیون ایران برای رهایی از حکومت ترور آیت الله ها یکبار و برای همیشه قرار بگیریم.
بارونس ترنر از کامدن تا سال ۲۰۰۸ معاون سخنگوی مجلس اعیان بریتانیا بود و یک عضو برجسته از کمیته پارلمانتری بریتانیا برای ایران آزاد است.
19 اردیبهشت 1392 – 9 مه 2013