تظاهرکنندگان در نیویورک در مقابل مقر اصلی سازمان ملل خواستار تامین امنیت برای پناهندگان ایرانی در عراق میشوند. آنها پلاکاردهایی با تصاویر قربانیان حمله به کمپ لیبرتی در تاریخ 9 فوریه 2013 را در دست دارند.
در یکی از سالنهای مرکز مطبوعات و بازدیدکنندگان در خیابان رایشزتاگز اوفر برلین 8 قاب عکس قرمز بر روی میز قرار دارند که با گلهای رز سرخ و شمع آذین بندی شده اند. تصاویر داخل آن پناهندگان ایرانی ای را نشان میدهد ک در جریان حمله موشکی به کمپ لیبرتی – پایگاه سابق آمریکاییان در عراق – در روز نهم فوریه 2013 جان خود را از دست دادند. بر روی پلاکاردی که در پشت این تصاویر نصب شده، نوشته شده: «کمپ ”لیبرتی” – از کشتار بعدی علیه مخالفان ایرانی در عراق ممانعت کنید! جان 3100 نفر در خطر است.»
در پشت پنل در چندمتری این تصاویر، از جمله رئیس سابق [دفتر حقوق بشر] هیئت همیآری سازمان ملل در عراق (یونامی) – طاهر بومدرا -، مشاور سابق صدراعظم و رئیس کنفرانس امنیتی مونیخ هورست تلچیک (دمکرات مسیحی)، و نایب رئیس سابق کمیسیون اتحادیه اروپا گونتر فرهویگن (سوسیال دمکرات) در جلسه ای که توسط کمیته آلمانی همبستگی برای ایران آزاد (DSFI) به آن دعوت شده است، نشسته اند. آنها از خواسته بیش از 3000 تن از اعضای مجاهدین خلق ایران – یک گروه مخالفان مارکسیستی مذهبی ایرانی - که در کمپ لیبرتی در بغداد پایتخت عراق زندگی میکنند، حمایت میکنند. مجاهدین خلق که به گفته خود دارای یک شبکه گسترده از هواداران در داخل کشور می باشند، منشاء اطلاعات قابل استفاده ای در مورد برنامه اتمی ایران می باشند.
مقام سابق سازمان ملل طاهر بومدرا برای پناهندگان ایرانی در کمپ لیبرتی در عراق تلاش میکند
از زمانی که پناهندگان ایرانی به خواست دولت عراق در سال گذشته از کمپ اشرف در شمال عراق به تاسیسات ”لیبرتی” در پایتخت جابجا شدند، مجاهدین خلق نسبت به شرایط غیرانسانی و فقدان حفاظت در کمپ جدید شکایت دارند. ازاین رو آنها خواستار بازگشت به کمپ اشرف هستند جایی که آنها طی سالهای متمادی آنرا ساخته اند.
اینکه نگرانی های آنها بی دلیل نیستند، با سوء قصد 9 فوریه 2013 روشن شد که مسئولیت آنرا یک شاخنه نظامی حزب الله در عراق بعهده گرفت. مجاهدین خلق دولت ایران را به قرار داشتن در پشت این سوء قصد متهم میکنند که در جریان آن بنا به اطلاع سازمان 38 موشک به کمپ لیبرتی اصابت کردند. مقام سابق سازمان ملل طاهر بومدرا ابراز نگرانی میکند که ”یک چنین حمله ای میتواند هر زمان مجددا رخ دهد.”
از این رو او مثل هورست تلچیک، گونتر فرهوگن جهت خروج سریع این پناهندگان به کشورهای ثالث فراخوان می دهد. و دولت آلمان نیز بایستی در اینکار مشارکت نماید. فرهویگن تاکید می کند که او برای این پناهندگان تلاش می کند چرا که توجه به این امر و مشکلات آنها و شرایطشان باید تقویت شود. این برای اولین بار نیز که او و تلچیک برای پناهندگان کمپ لیبرتی تلاش می کنند. و حتی سیاستمدار زن حزب دموکرات مسیحی ربتا زوسموت نیز برای مسایل این ساکنان کمپ تلاش کرده است.
خطر از بیرون
دولت عراق تحت نخست وزیری نوری المالکی می خواهد که این پناهندگان ایرانی عراق را ترک کنند. آنها به سازمان مجاهدین خلق که بعضا در سال 1980 از ایران به عراق گریخته اند بعنوان سازمان تروریستی نگاه می کند. بر خلاف آنها اتحادیه اروپا و آمریکا این سازمان را که با حملاتی علیه رژیم شاه و بعدا علیه جمهوری اسلامی ایران می جنگید، از لیست گروههای تروریستی خط زدند. وزیر خارجه آمریکا کلینتون تاکید کرد که ما فعالیت تروریستی و حملات تروریستی این سازمان در گذشته را نمی بخشیم و این موارد را که بر اساس آن مجاهدین خلق با هوادارانش بعضا رفتار ناشایستی داشته است.
سربازان آمریکایی این گروه را در در عراق سال 2003 خلع سلاح کردند و به آنها اما تا زمان خروجشان از عراق در سال 2009 حفاظت عطا کردند. از آن زمان عراق مسئولیت امنیت را بعهده گرفت. بر اساس فشار دولت عراق این پناهندگان از کمپ اشرف به پایگاه سابق آمریکا کمپ لیبرتی که در نزدیکی فرودگاه بغداد واقع است برده شدند. از اینجا می بایستی که این پناهندگان به کشورهای ثالث برده شوند. این یک توافق بین دولت عراق و سازمان ملل بود.
فرهویگن می گوید: تنها راه حل انتقال آنها به کشورهای امن ثالث می باشد. بازگشت این پناهندگان به کمپ اشرف را او محتمل نمی داند. اما این مدت زمان زیادی طول خواهد کشید که برای همه این پناهندگان کشوری یافت شود که آنها را بپذیرد. از این جهت باید هر چه سریعتر وضعیت انسانی در کمپ لیبرتی بهتر شود.
او می گوید: اگر از من سئوال شود که تفاوت کمپ اشرف و لیبرتی در چیست جواب خواهم داد که در زندان حداقل آنها از حملات از خارج در امان می باشند. خارج از این او فرامی خواند که آلمان این اعمال خشونت مثل حمله 9 فوریه 2013 را بصورت آشکار محکوم نماید و همچنین دولت فدرال آلمان یک ” تصمیم سخاوتمندانه” در رابطه با پذیرش این پناهندگان از این کمپ بگیرد.
همچنین هورست تلچیک نیز فقط آینده را فقط در ترک این پناهندگان از کمپ لیبرتی می داند. او می گوید: ” ما در یک دموکراسی” زندگی می کنیم. ما در یک کشوری با حاکمیت قانون بسر می بریم برای همین از ما خواسته می شود که این انسانها را بپذیریم. او نمی تواند درک کند که برای چه برای دولت آلمان آنقدر سخت است که سریعا در رابطه با این پناهندگان تصمیم بگیرد. 300نفر از آنها قبلا با استاتوی پناهندگی در آلمان زندگی می کردند. بعنوان مشاور سابق صدراعظم هلموت کهل او تجربه دارد که بعضا می تواند سریعتر و غیر بورکراتیکتر تصمیمات گرفته شوند که در مورد پناهندگان کاری صورت گیرد.
همه یا هیچکس
تلچیک تاکید می کند: ”انسانها در خطر مرگ را آدم باید حتما کمک کند”. از این نظر او شکوه می کند که تعدادی از مجروحین بعد از حمله موشکی به کمپ لیبرتی بر اساس گفته مجاهدین پاس آلمانی بعنوان پناهنده با اقامت دایم داشته اند ولی آنها نتوانسته اند که سریعا مجوز خروج دریافت کنند که در خارج مورد درمان قرار گیرند و این یک فاکت ”غیر انسانی” محسوب می شود.
دولت البانی در حال حاضر به 210 تن از پناهندگان پناهندگی عطا کرده است ولی مجاهدین خلق این را رد کرده اند. هدف آنها این هست که این پناهندگان بصورت کامل عراق را ترک کنند. و این چیزی است که خروج آنها را مشکل می سازد. تلچیک سریعا فراخوان می دهد که هر امکان خروجی مورد استفاده قرار گیرد. او می گوید: ” وقتی آدم در کشور آزاد بسر می برد می تواند بیشتر برای هموطنان خود تلاش کند”. اما او این نگرانی را درک می کند که باقی ماندگان در کمپ بصورت واصحی براحتی می توانند هدف حملات بعدی قرار گیرند.
حتی گونتر فرهویگن می تواند نتیجه گیری کند که مجاهدین خلق تمایلی ندارند که در کشورهای متعدد پناهنده شوند. او اینرا ممکن می داند که تماما آنها می توانند در آلمان پذیرفته شوند. این وضیفه دولت آلمان است. آن کسی که کمک برای پناهندگان سوری را می تواند اجرا کند بایستی که این انسانها را نیز بتواند بپذیرد. اما تلچیک شک دارد که دولت آلمان بتواند همه پناهندگان را بپذیرد. او می گوید این نیز لازم نیست چرا که در نهایت این آمریکاییها هستند که برای شرایط این پناهندگان در کمپ لیبرتی مسئولیت دارند.
شک در امنیت از ابتدا
مقام سابق سازمان ملل طاهر بومدرا که در ماه می 2012 استعفا داد در اولین بازید از کمپ لیبرتی بوده است او می گوید که گزارش داده که این پایگاه امریکایی در وضعیت بسیار بدی بسر می برده ”او می گوید: زمانی که من در محل بودم سربازان عراقی کمپ را غارت کرده بودند و در آنجا وحشیگری حاکم بود”.
او یونامی را مورد سرزنش قرار می دهد که بطور عمدی اطلاعات منفی را پنهان ساخته است. و می خواسته بنمایاند که پیشرفته هایی وجود داشته. از ابتدا نواقصی در وضعیت استاندارد انسانی این کمپ و حفاظت وجود داشته. بعد از اینکه در سال 2009 مسئولیت امنیت از طرف نیروهای امریکایی تحویل عراقیها شد در کمپ اشرف نیز بصورت فاحشی وضعیت انسانی و پزشکی به وخامت گذاشته است.
بر اساس داده های مجاهدین خلق حتی قبل از این حمله دیوارهای حفاظتی که از بتن بوده اند و برای امنیت سرباران آمریکایی در محل استقرار آنها که از حلبی ساخته شده بود برداشته و برده شده اند. بر اساس گفته های مجاهدین هنوز 6خمپاره منفجر نشده در ماه فوریه در زمین کمپ وجود دارد
5 آوریل 2013