جهان توجه بسیار کمی به اعدام دو نوجوان ایرانی در ۲۰ ژانویه در یک پارک عمومی در تهران پرداخت. وقتی که به جنگ چند دهه رژیم ایران علیه مردم خود برمیگردد این فقط نوک کوه یخ بود. آنچه که این وضعیت را وحشتناکتر میکند این است که ملاهای حاکم این کار را با معافیت از مجازات انجام میدهند و سکوت کر کننده جهان آخوندها را بیباک تر [بیشرم تر] نموده است.
در سال ۲۰۱۲، حدود ۶۰۰ نفر اعدام شدند بسیاری از آنها در ملاء عام. دو نوجوان در جلوی دید افراد خانواده خود از جمله دو خواهر اشک به چشم اعدام شدند. آنها فقط ۲۰ و ۲۳ سال سن داشتند. آنها متهم به دزدیدن فقط ۳۵ یورو شده بودند. در دادگاه یک نفر گفت که آنها این پول را برای مخارج بیماری مادرشان احتیاج داشتند زیرا او مریض بود و نمیتوانست مخارج درمان را پرداخت کند.
امروز هزاران ایرانی از جمله زندانیان سیاسی از منطقه کردستان و بلوچستان، اقلیت قومی عرب و کسانی که به اپوزیسیون ایران سازمان مجاهدین خلق ایران وابسته هستند در صف مرگ قرار دارند. مجرمان نوجوان که در زمان ارتکاب جرم کمتر از ۱۸سال سن داشتند نیز در صف مرگ قرار دارند زیرا قانون [رژیم] ایران اجازه مجازات مرگ برای افرادی که به سن بلوغ رسیده اند را میدهد که در ایران تحت حاکمیت ملاها ۹ سال برای دختران و ۱۵ سال برای پسران تعریف شده است.
در سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ جهان شاهد فریاد آزادی میلیونها ایرانی تشنه حقوق بشر و برابری بود. ملاها پاسخ وحشیانه ای به اعتراضات دادند و یک سرکوب طولانی و خونین مردم ایران را پایه ریختند. با گذشت زمان، رژیم ضعیف تر و به طور بین المللی منزوی تر شد. نارضایتی عمومی بیشتر فراگیر شد اما وحشیگری شدید ملاها هم بیشتر شد.
دامنه کشتار رژیم ایران لرزه بر انگیز است. در سه دهه حکومت با مشتهای آهنین، دولت ۱۲۰۰۰۰ نفر از ناراضیان را اعدام کرده است و فقط در سال ۱۹۹۸ بیش از ۳۰۰۰۰ نفر را قتل عام کرده است و امروز بیش از هر کشوری در جهان به نسبت جمعیت مردم خود را اعدام میکند. بسیاری از ناراضیان که به قتل رسیدند فعالین سازمان مجاهدین خلق ایران، جنبش اصلی اپوزیسیون ایران، بودند.
طی سالها فعالین سازمان مجاهدین خلق ایران و خانواده آنها فشار سرکوب رژیم را متحمل شده اند. برخی از مثالها اخیر شامل موارد زیر است:
مورد غلامرضا خسروی: در دهه ۱۹۸۰ غلامرضا خسروی در حالی که فقط ۱۶ سال سن داشت به دلیل حمایت از سازمان مجاهدین خلق ایران به مدت ۵ سال زندانی شد. او سپس در سال ۲۰۰۸ دستگیر و فقط به دلیل کمک مالی به یک تلویزیون ماهواره ای حامی سازمان مجاهدین خلق ایران که برای شنوندگان و بینندگان در داخل ایران پخش میکند به ۶ سال زندان محکوم شد. در سال ۲۰۱۱، او به زندان اوین منتقل و به اتهام "محاربه" به مرگ محکوم شد. او از سال ۲۰۰۸ تا کنون بیش از ۴۰ ماه را در سلولهای انفرادی به سر برده است و زیر شکنجه فیزیکی و روانی قرار گرفته است.
مورد ستار بهشتی: سه مورد از ایرانیانی که تا سر حد مرگ شکنجه شدند فقط در چند ماه اخیر افشا شده است. قابل توجه ترین آنها مورد وبلاگ نویس ستار بهشتی است که تنها جرم او این است که جرات کرد علیه وحشی گری، فساد و بد رفتاری رژیم ایران علیه شهروندان صدای خود را بلند کند.
مورد کبری بنا زاده امیرخیزی: کبری، یک شهروند ۵۷ ساله، همراه با ۱۸ نفر دیگر در ژانویه ۲۰۰۸ در فرودگاه تهران در حالی که عازم دیدار با خانواده خود از جمله دو فرزند خود در کمپ اشرف در عراق بود دستگیر شد. طی بازداشت، او متحمل فشار شدید فیزیکی از جمله ضرب و جرح وحشیانه شده که منجر به نابینایی چشم چپ او گردید. دو برادر او نیز به دلیل دیدار از فرزندان خود در کمپ اشرف زندانی شدند و یک برادر دیگر او که یک بازرگان خوشنام در بازار تهران است نیز در زندان به سر میبرد.  
جامعه بین المللی از قدرت و اختیارات برای کمک به مبارزه مردم ایران برای رسیدن به حق مسلم خود به آزادی برخوردار است. بدتری عمل، سکوت و بیتفاوتی در مقابله با وحشی گری است که یک پیغام غلط به ملاهای ایران و مخالفان ایرانی میفرستد. متأسفانه، این موضع فعلی کمیته بین المللی است و معادل رقصیدن به ساز ملاها است.
بگذارید به خود فریاد عمومی و موضع جامعه بین المللی علیه رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی را یاد آوری کنیم، و بگذاری عمل مشابهی در مورد ایران انجام دهیم.
خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران، بر نیاز به ارجاع پرونده حقوق بشر رژیم ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد و اجرای تحریمهای جامع و قرار دادن رهبران آن در برابر دادگاه تاکید نمود.
چنین حرکتی یک پیغام قوی به رژیم فاشیستی حاکم میفرستد و یک پیغام امید برای اجرای عدالت برای قربانیان و خانواده مخالفانی که کشته شدند و سایر مردم ایران میفرستد.
زمان آن فرا رسیده است که جامعه بین المللی به سکوت و بی عملی خاتمه دهد و در برابر مشت آهنین مستبدین بایستد. آنها باید در کنار مردم ایران قرار بگیرند در کنار افرادی مانند غلامرضا خسروی و برای ملاهای تهران این را کاملا روشن سازند که آنها بهای سنگینی برای وحشی گری خود خواهند پرداخت.  
تجارت بین المللی با رژیم مذهبی [آخوندی] باید بلافاصله پایان یابد. زمان برخاستن برای این موضوع با عمل و نه با حرف فرا رسیده است.
۵ آوریل ۲۰۱۳(16فروردین1391)