این کلمات شاد کننده، و توافق سریع ایران برای دو جلسه پیامد آن در طول 5 هفته آینده، این سوال را بر می انگیزد که آیا رژیم خود را در موقعیتی قرار می دهد که معامله ای صورت دهد که خطرناک ترین عناصر کار هسته ای خود را در ازای کاهش تحریم های که در حال خفه کردن اقتصاد آن است منجمد کند.
امیدواریم اینطور باشد. متاسفانه، توضیح به همان اندازه قابل قبول برای اظهارات آقای جلیلی این است که او این حقیقت را جشن می گیرد که در هشت ماه از زمانی که ایران بالاخره توافق کرد با نیروهای ائتلاف بین المللی ملاقات کند، این پیشنهاد به تهران بیشتر سخاوتمندانه شده بجای اینکه کمتر شده باشد. او با صدای بلند گفت آنها بودند که سعی کردند به نقطه نظر ما نزدیک تر شوند در حالی که اضافه کرد فاصله طولانی تا نقطه مطلوب باقی مانده است.
مقامات ایالات متحده انکار کردند که شرایط ارائه شده به ایران نرم تر شده در حالی که رژیم از مذاکرات خودداری کرده ، بازرسان بین المللی را معطل کرده و همچنان به نادیده گرفتن قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد با افزودن به ذخایر اورانیوم غنی شده ادامه می دهد. اما قطعا اینطور به نظر می رسد. در حالی که پیشنهاد قبلی از پنج عضو شورای امنیت و آلمان، در بغداد، در ماه مه گذشته از ایران می خواست کارخانه زیرزمینی هسته ای معروف به فردو را تعطیل کند و ذخایر اورانیوم متوسط غنی شده را به خارج از کشور بفرستد، پیشنهاد آلماتی، قزاقستان، تعطیلی فردو را به تعلیق عملیات کاهش داده و به ایران اجازه می دهد برخی از آن اورانیوم 20 درصد غنی شده را نگه دارد.
بخشی از این تغییر را می توان به عنوان واکنش به شرایط در حال تغییر دید: ایران برخی از ذخایر متوسط غنی شده را به سوخت برای راکتور تحقیقاتی تبدیل کرده، که این بهانه را برای رد طرح قبلی می دهد که تحت آن، اورانیوم به خارج از کشور حمل شده به صورت میله های سوخت برگردانده می شد. اما نیروهای ائتلاف به نظر می رسد پیشنهاد کاهش بیشتر تحریم ها را داده اند- هر چند مقامات گفتند اقدامات علیه صنعت نفت و سیستم مالی ایران دست نخورده باقی خواهد ماند.
اگر ایران، پیشنهادهای غیر قابل قبول خود از دور قبلی را تغییر داده باشد، هیچ نشانه ای از آن در هیچ یک از دو طرف وجود ندارد. این، این احتمال را مطرح می کند که رژیم به سادگی شرایط آسان تر و بازگشت به تعلل را بدست می آورد، با انتظار اینکه یک فرو ریختن دیگر موضع ائتلاف پیش خواهد آمد. در ماه های اخیر، تهران از عبور از خط قرمز اسرائیل برای اقدام نظامی با حفظ ذخایر اورانیوم متوسط غنی شده در زیر مقدار مورد نیاز برای یک بمب پرهیز کرده است، اما در ضمن شروع به نصب نسل جدید سانتریفیوژها کرده که می تواند آن را بسیار نزدیک تر به ظرفیت شکنندگی بکند. شاید این زیگزاگ زدنها مانند اظهارات آقای جلیلی، مقدمه ای برای یک مصالحه است. اما تاریخ نشان می دهد آنها تاکتیک های رژیمی هستند که متقاعد شده می تواند بیشتر از ایالات متحده و شرکای آن دوام بیاورد و پیش بیفتد.
1 مارس2013