3000 مخالف ایرانی ، بدون برخورداری از هیچ حقی، مورد جابجایی اجباری قرار گرفته و محبوس شده اند. آنها اکنون برای دومین بار (سومین بار) با یک کشتار وحشیانه مواجه میشوند.
در مقابل چشمان افکار عمومی جهان، علیرغم مانیتورینگ یونامی، یک طرح بیرحمانه با مشارکت واحدهای ترور عراقی و ایرانی باجرا گذاشته میشود: نابودسازی 3000 ایرانی مخالف توسط رژیم تهران و حامیانش.
مجموعه اشرف یک شهر مربوط به مقاومت ایرانیان تبعیدی  بود که بعنوان شهر کار آیی داشت، در شمال بغداد و نه چندان دور از مرز ایران. این همیشه برای رژیم تهران بطور خاص یک خار در چشمش بود. بعد از ایجاد مجدد حاکمیت کامل عراق و عقب کشیدن نیروهای آمریکایی یک تغییر فاجعه بار برای موجودیت 3400 تن از مجاهدین خلق رخ داد. دولت عراق در سال 2010 تحت ریاست نخست وزیر نوری المالکی و با فرمان رهبری ایران، انحلال اشرف را تصویب کرد.
سپس دو سال بعد از آن تبدیل به دوران سرکوب ضدانسانی و یک فاجعه حقوق بشری برای مخالفان شد. مخالفان ایرانی اما در راستای حفاظت از جسم و جان شان همواره در آمادگی برای همکاری بسر می بردند که هرکاری بکنند تا یک راه حل بشردوستانه پیدا شود. آنها حتی طرح هایی را پذیرفتند که به اقامت این گروه در عراق پایان بدهد.
اخراج اجباری [از اشرف] در گروههای 400 نفره، سکنی دادن اجباری آنها در یک کمپ کوچک و نامناسب از بنگالهایی که با حلبی ساخته شده اند  و در گذشته از سوی نیروهای آمریکایی استفاده میشده با ابعادی معادل 0.6 کیلومتر مربع، نتیجه آن بود. همه این پروسه نیز زیر فشار شدید و تحقیر صورت گرفت از جمله با تهدید به اینکه هر لحظه امکان یک تهاجم نظامی وجود داشت. محاصره و ممانعت از تامین آب و مواد غذایی، ممانعت از رسیدگی های پزشکی تبدیل به وضعیت روزمره شد. به ساکنان دروغ گفته شد، به آنها خیانت شد.
علیرغم فراخوانهای بین المللی به رفتار بشردوستانه و هشدارها و ابراز نگرانی های شدید، در جریان حملات آوریل 2011 و حمله اخیر در نهم فوریه 2013 بیش از 50 انسان کشته شده و صدها تن بشدت مجروح شدند.
حمله با موشک به انسانهای بی دفاع و بی حفاظ که در بنگالهایی از حلبی در خواب غافلگیر شدند، یک جنایت علیه بشریت است.
همه مرزهای قومی برداشته شده اند و موضوع ادامه دارد: حالا حزب الله عراق در یک اطلاعیه اعلام میکند که این وظیفه مذهبی آنهاست که خواسته رهبر مذهبی شان خامنه ای را باجرا بگذارند و قتل و نابودی ساکنان کمپ لیبرتی را بی وقفه ادامه دهند.
چه کسی این کشتار را متوقف میکند و چه کسی مسئول این وضعیت است؟
آمریکاییها به مخالفان ایرانی تضمین حفاظت داده بودند ولی به آن پای بند نماندند زیرا بعد از عقب کشیدن نیروها دیگر حفاظت مستقیم از طریق نیروهایشان امکان پذیر نبود.
سازمان ملل و هیئت آن یونامی وعده حفاظت، مانیتورینگ، نقشه مسیر و نظارت مستمر دادند. علیرغم دیدارهای روزانه و نوشتن صدها صفحه پروتکل آنچیزی که قابل تصور نبود اتفاق افتاد. موشک علیه غیرنظامیان بی پناه. مارتین کوبلر، رئیس یونامی که با چشمان باز تمامی توافقات را انجام داد و نقض این توافقات از سوی عراق را توجیه کرد، در مسئولیت این واقعه مشارکت دارد. او جای قربانی و جلاد را عوض کرد بدین ترتیب که آنها را به عدم همکاری و تحریک متهم ساخت. همه چیز دروغ بود براساس گزارش واقعیت ها که بعدا رو آمد. نماینده کوبلر از پست خودش کناره گیری کرد زیرا او دیگر توان تحمل آنچه که می دید را نداشت. کوبلر از مصونیت حقوقی و کامل برخوردار است . مشکل خواهد بود که او را پای حسابرسی کشید.
عراق باید امنیت و تامین ساکنان کمپ لیبرتی را تضمین میکرد تا بازاسکان به پایان برسد. اما خلاف آن واقع شد. ساکنان باید برای هر چیزی مبارزه میکردند، برای تامین آب، برای مواد غذایی و باید پول همه چیز را نیز میدادند. از حفاظت خبری نبود. همه دیوارهای حفاظتی برداشته شده و برجهای مراقبتی بالا رفتند. کمپ محصور شد و به یک ”اردوگاه مرگ” تبدیل شد. در نهم فوریه 2013 ساعت 4 و 40 دقیقه آن نقطه رسید: تهاجم بیرحمانه با 40 موشک و خمپاره.
بعد از آن نیز هیچ نشانی از تحقیق وجود ندارد، بجای آن دروغها و توجیهات ادامه دارند. کوبلر حتی این را رد کرد که شخصا برود و کشته ها و خسارات را ببیند. او گفت که قربانیان باید نزد او بروند و قربانیان تامین خواهند شد. وقاحت او از بی احساسی اش در می آید و این شایسته یک نماینده سازمان ملل نیست. همسر او  که سفیر آلمان در عراق می باشد، تشکرات خود را از رژیم عراق بابت حفاظت و کمک ابراز داشت. خود کوبلر پیش از این به تهران مسافرت کرد، با سفیر ایران در بغداد ملاقات کرد و در قضایا درگیر بوده است. او حتی در یک مصاحبه با روزنامه فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ مدعی شد که اکثر این مخالفان میخواهند به ایران بازگردند و از مقاومت دست بردارند. این رئیس دفتر سابق یوشکا فیشر مجری یک روند بیرحمانه و مورد علاقه ایران است که حزب سبزها دنبال میکرد. کوبلر کمی پیش اسلامگرایان تهران را بخاطر ”ایجاد ثبات و امنیت” در عراق ستایش میکرد.
چه کارهایی باید سریع انجام شود:
تخلیه و خروج از لیبرتی به یک محل امن.
رسیدگی پزشکی به حدود یک صد مجروح سخت
تحقیقات بیطرفانه بین المللی  و تحقیق از سوی دیوان عالی جزایی
دستگیری مسئولین
قائل شدن سهمیه از سوی کشورهایی که پناهنده می پذیرند
برکناری سفیرسابق آلمان مارتین کوبلر از سوی آلمان و سازمان ملل

مجله اینترنتی آلمانی پلیتیکال پست Political Post – 8 اسفند 1391 – 26 فوریه 2013