خانم شهردار!
ایپر شهری است که تاریخ آن همچنان با جهان سخن میگوید.
هر شب در ساعت هشت شب، به ما درسهایی از جنگ را یادآوری میکند و به کسانی که برای کرامت انسانی و صلح و آزادی تلاش میکنند، امید میدهد.
شهری که از طریق یادآوری جنگهای وحشیانه، تخریب و نابودی و سربازان بینام و نشانی که بهخاطر گاز مرگبار خردل از دست رفتند، تبدیل به یک یادآوری اخلاقی در رابطه با بهای جنگ و ارزش صلح شده است.
جهان هرگز فداکاریهای ایپر را فراموش نخواهد کرد.
پس سلام بر ایپر، سلام بر کسانی که جانهایشان را در این خاک برای صلح و آزادی فدا کردند.
اراده سازندگی که توسط نسل در نسل زنان و مردان ایپر نشان داده شد، واقعاً ستودنی است.
ساعتی دیگر من این افتخار را پیدا میکنم که در مراسم «آخرین نواخته» در دروازه منین حضور یابم. در آن جا گلهایی را به یاد سربازانی نثار میکنم که بر روی این خاک جان خود را فدا کردند.
مزارهای این قهرمانان در این منطقه نامشخص است.
این مراسم که ۹۶ سال است هر روز استمرار دارد، بیش از یادبود قربانیان جنگ است؛ این گریستن تاریخ برای فرزندان انسان است که رنج کشیدند و در عین حال بزرگداشت آنهاست.
پس بیایید به احترام کسانی که زندگی خود را در این حادثه غمناک از دست دادند، بایستیم و یک دقیقه سکوت کنیم.
کرامت انسانی مفهومی عمیق در مقاومت ایران
در این لحظه میخواهم در مورد کشورم ایران صحبت کنم؛ جایی که ۳۰ هزار زندانی سیاسی در سال۱۳۶۷ قتلعام شدند. این کتاب شامل اسامی قتل عامشدگان است.
خانوادههایشان هنوز در حال دادخواهی و جستجو برای یافتن مزار آنها هستند. آن قهرمانان بر اساس حکم خمینی بنیانگذار استبداد دینی، در سراسر ایران حلقآویز شدند و در گورهای جمعی به خاک سپرده شدند. دردناکتر این که هرکس به دنبال مزار آنها باشد و یاد آنها را گرامی بدارد، تحت تعقیب قرار میگیرد.
دیدار امروز من از موزه «در دشتهای فلامان» یک دیدار ساده نبود؛ در هر قدم، در هر تصویر و هر صدا، درد و امید انسانهایی را حس کردم که صد سال پیش در همین سرزمین جنگیدند و جان دادند.
روایتهای تکاندهنده این موزه گذشته را در مقابل ما زنده میکند. در تالارهای این موزه، سکوتی هست که سنگینتر از هر کلمه و پیامی هست که قویتر از هر خطابه بر ارزشهای صلح و کرامت انسانی تأکید میکند.
کلمه «کرامت انسانی» را به کار بردم چرا که این مفهوم عمیق در قلب مقاومت تاریخی ماست.
طی بیش از ۴ دهه، ما علیه یک دیکتاتوری دینی که عمیقا علیه انسانیت و صلح است، جنگیدهایم.
تاکنون بیش از صد هزار تن از اعضای این مقاومت در مبارزه برای پایان دادن به این رژیم وحشی، جان باختهاند.
اما این رژیم فراتر از کشتن انسانها، کرامت انسانی ملت ما را هدف قرار داده است؛ با تحقیر زنان، با تبعیض دینی، با اعمال اجبارات دینی، با نادیده گرفتن حقوق ملیتها و با انکار حق آزادی و حق انتخاب آحاد مردم ایران. از جمله حق انتخاب آزادانه پوشش برای زنان. برای این است که ما همچنان تکرار میکنیم: نه به حجاب اجباری، نه به دین اجباری و نه به حکومت اجباری.
جنبش ما درگیر یک نبرد سخت است برای آزادی، کرامت انسانی، برابری زن و مرد و حقوقبشر.
دیروز روز جهانی حقوقبشر بود. مبارزه ما برای حقوقبشر است که در ایران هر روز سنگسار میشود. هدف ما برقراری یک جمهوری است بر اساس جدایی دین و دولت، برابری زن و مرد و لغو حکم اعدام. مبارزه ما برای صلح است. از این رو یک ایران غیراتمی را مد نظر داریم که در صلح و همزیستی با همه جهان است. تا وقتی که رژیم اعدام و قتلعام در ایران حاکم است، صلح در منطقه و جهان در تهدید است. این رژیم بخش عمده تاریخ خود را در جنگ و جنگافروزی و تروریسم سپری کرده است.
دیروز در پارلمان اروپا گفتم و حالا تکرار میکنم که آزادی ایران نیاز همه جهان است.
در این شهر صلح، همگان را فرا میخوانیم که مبارزه مردم ایران برای سرنگونی رژیم و نبرد نسل جوان با سرکوب را بهرسمیت بشناسند.
