سایت رسمی کمیسیون بین‌المللی علیه مجازات اعدام روز سه‌شنبه ۷ مرداد، با انتشار بیانیه‌ای درباره اعدام در ایران، به اعدام دو زندانی سیاسی، بهروز احسانی و مهدی حسنی، توسط دیکتاتوری حاکم بر ایران اشاره کرد و نوشت: «مجازات اعدام در ایران برای ارعاب، کنترل و خاموش کردن صداهای مخالف به کار گرفته می‌شود.»
بر اساس این بیانیه، در تاریخ ۲۷ ژوئیه، گزارش‌هایی به این کمیسیون رسیده که نشان می‌دهد دو زندانی سیاسی، بهروز احسانی ۷۰ساله و مهدی حسنی ۴۹ساله، به‌طور مخفیانه و با چوبه‌دار اعدام شده‌اند. این اعدامها پس از صدور حکم‌هایی با اتهامات مبهم و انگیزه‌های سیاسی مانند «بغی» (شورش مسلحانه علیه حکومت)، «افساد فی‌الارض» و «محاربه» (دشمنی با خدا) صورت گرفته است؛ اتهاماتی که در ارتباط با وابستگی ادعایی این دو زندانی به سازمان مجاهدین خلق ایران – یکی از گروه‌های مخالف رژیم – مطرح شده بود.
در این گزارش همچنین آمده است که این دو زندانی، تحت شکنجه قرار گرفته و برای مدت طولانی در بازداشت انفرادی نگهداری شده‌اند. آن‌ها حدود دو سال از دسترسی به وکیل محروم بوده‌اند و نهایتاً در یک دادگاه کوتاه، بدون امکان دفاع، محکوم شده‌اند. اعدام آن‌ها بدون اطلاع قبلی و در حالی انجام شده که روند تجدیدنظرخواهی هنوز در جریان بوده و خانواده‌هایشان نیز از آخرین ملاقات محروم مانده‌اند.
بر پایه همین گزارش، بهروز احسانی و مهدی حسنی طی ۱۸ماه از درون زندان، هر سه‌شنبه با اعتصاب غذا در چارچوب کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» علیه سیاست‌های جنایت‌بار رژیم اعتراض می‌کردند.
کمیسیون بین‌المللی مبارزه با مجازات اعدام یا کمیسیون (ICDP) در بیانیه خود با بیان عمیق‌ترین نگرانی خود نسبت به استفاد فزاینده از مجازات اعدام در جمهوری اسلامی، کشوری که خود از بالاترین آمار اعدام در جهان برخوردار است، اعلام کرد: «مجازات اعدام به‌طور فزاینده‌یی به‌عنوان ابزاری برای ارعاب، کنترل، خاموش کردن صداها و مخالفان استفاده شده است و به‌طور نامتناسبی علیه محروم‌ترین اقشار جامعه در زمانی که تهدیدهایی از جمله تشدید اخیر خصومتها علیه اسراییل در ماه ژوئن احساس می‌شود، به کار برده می‌شود».
ناوی پیلای، رئیس کمیسیون بین‌المللی مبارزه با مجازات اعدام، در این باره گفت: «مقیاس نگران‌کننده بالا و ماهیت خودسرانه اعدام‌های گزارش‌شده در ایران امروز، بازتاب‌دهنده حمله‌یی سیستماتیک به زندگی، کرامت و عدالت و گسترش ترس است.
من به همکاران کمیسیونر خود در کمیسیون بین‌المللی مبارزه با مجازات اعدام می‌پیوندم تا نگرانی عمیق خود را از تشدید تعداد اعدام‌های انجام شده توسط مقامات ایرانی ابراز کنم، و این‌که این اعدامها، طبق گزارشهای معتبر، پس از محاکمه‌های غیرعلنی یا به طرز آشکاری ناعادلانه انجام شده‌اند. این گزارشها حاکی از آن است که شکنجه فراگیر است، و متهمان از وکیل محروم هستند، اعترافات به‌زور گرفته می‌شوند و در بسیاری موارد، خانواده‌ها از اعدامها مطلع نمی‌شوند».
