به اعتراف معاون وزیر بهداشت رژیم سالانه ۱۰هزار کارگر به‌دلیل حوادث کار جان خود را از دست می‌دهند که نسبت به‌شمار کارگران دست‌کم ۱۹برابر آمریکا، ۲۵برابر فرانسه و ۷۰برابر نروژ و سوئد است
این فاجعه ناشی از استثمار وحشیانه کارگران در نظام منحوس آخوندها و کنترل کامل خامنه‌ای و سپاه بر اقتصاد است
علیرضا رئیسی، معاون وزیر بهداشت رژیم آخوندی، در یک اعتراف تکان‌دهنده گفت: «سالانه ۱۰ هزار کارگر به‌دلیل حوادث ناشی از کار جان خود را از دست می‌دهند» (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۴).
این اعتراف، که فقط گوشه‌یی از استثمار وحشیانه کارگران در نظام منحوس ولایت فقیه است، نشاندهندهٔ قتل خاموش و سازمان‌یافته‌ٔ کارگران در ایران تحت حاکمیت آخوندهاست که هر روز فاجعه‌بارتر می‌شود. آمار رسمی وزارت بهداشت بخش بزرگی از کارگران فاقد بیمه و کارگران سیاه و... را در بر نمی‌گیرد. به‌همین خاطر برخی منابع حکومتی، آمار واقعی مرگ کارگران را بسیار بیشتر می‌دانند.
طبق آمار وزارت بهداشت رژیم حداقل هر روز ۲۷کارگر در محل کار، قربانی می‌شوند. طبق همین آمار اگر تعداد کارگران ایران را ماکزیمم ۱۵ میلیون نفر در نظر بگیریم، سالانه در ازای هر ۱۰۰هزار کارگر حدود ۶۷نفر در حوادث کار جان خود را از دست می‌دهند. یعنی نسبت به‌شمار کارگران دست‌کم ۱۹برابر آمریکا و ۲۵برابر فرانسه و ۷۰برابر نروژ و سوئد است که ضریب مرگ کارگران ناشی از حوادث کار به ترتیب ۳.۵ و ۲.۶ و کمتر از ۱ در ۱۰۰هزار نفر است. در نظام ضدانسانی آخوندها چیزی که کمترین ارزشی ندارد، جان و سلامت کارگران و زحمتکشان است.
بنا بر اعتراف مقامات رژیم، ۹۶درصد کارگران ایران با قراردادهای موقت و بدون داشتن امنیت شغلی و بیمه، در شرایطی پرخطر، در واحدهای کار اعم از کارخانه یا معدن بدون تجهیزات و وسائل ایمنی ضروری کار می‌کنند و هیچ نظارتی از طرف وزارت کار برای رعایت ایمنی محیط کار وجود ندارد. خانواده‌های کارگران جان‌باخته یا کارگران مصدوم از هیچ بیمه‌ای برخوردار نیستند و خانواده این قربانیان با فقر مطلق مواجه می‌شوند. یک نمونه روشن، خانواده‌های جان‌باختگان انفجار بندرعباس هستند که حتی اسامی بسیاری از آنان نیز اعلام نشد.
مطابق اعتراف سایت حکومتی اقتصاد ۲۴، در سال‌های اخیر «بیش از ۸۰درصد خانوارهای ایرانی به زیر خط فقر جهانی سقوط کرده‌اند» (۳۰ آذر ۱۴۰۳). در چنین شرایطی، فشار مالی و روانی ناشی از حوادث کار، خانواده‌های کارگری را به مرز فروپاشی می‌کشاند. موارد فزاینده‌ٔ خودکشی در میان کارگران، بازتابی از ظلم و ستم افسارگسیخته آخوندهای حاکم است
چنگ انداختن پاسداران و نهادهای امنیتی به مؤسسات تولیدی، به‌ویژه در صنایع نفت، گاز، فولاد و معدن، موجب شده کارگران این بخش‌ها در معرض وحشیانه‌ترین استثمار و ناامنی شغلی قرار گیرند. استخدام با قراردادهای سفید، پرداخت نشدن حقوق، تهدید و اخراج به‌محض اعتراض، در این واحدها به یک موضوع روتین تبدیل شده است.
تنها راه نجات کارگران و زحمتکشان از این فجایع وحشتناک و تنها پاسخ این ظلم گسترده، سرنگونی تمامیت رژیم آخوندی و استقرار دموکراسی و عدالت و حاکمیت جمهور مردم است.
کمیسیون کار شورای ملی مقاومت ایران
۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ (۱۸ مه ۲۰۲۵)
