بر آستان جانان گر سر توان نهادن
گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد

    دکتر کاظم رجوی در نیمروز سه شنبه ۴اردیبهشت ۱۳۶۹ (۲۴ آوریل ۱۹۹۰) توسّط مزدوران تروریست رژیم آخوندی در حومه ژنو به شهادت رسید. «گناه» دکتر کاظم را از زبان همرزم پاکبازش ـ محمدحسین نقدی، نماینده شورای ملی مقاومت در ایتالیا ـ بشنویم که او نیز کمتر از دو سال بعد، در ۲۵ اسفند۱۳۷۱ (۱۶مارس۱۹۹۲)، به دست تروریستهای اعزامی رژیم تروریست پرور آخوندی در رم به شهادت رسید:
     «کاظم علاوه بر این که یک عاشق؛ عاشق زندگی و مردم بود، یک رجوی هم بود. این "رجوی بودن" از دیدگاه خمینی همیشه گناهی نابخشودنی بود... کاظم برادر مسعود رجوی است... از نظر دشمنان خُرد و درشت آزادی و استقلال ایران، کاظم، "گناهی نابخشودنی تر هم از قدیم برعهده داشت، زیرا هم او بود که با تکاپوی شگفت و طاقت فرسای فوق العاده اش... مانع از اعدام مسعود رجوی به دست شاه شده بود. و مسعود رجوی از فردای انقلاب ضدسلطنتی، نه، که از سالها پیش از آن، تنها دلیل جدّی نگرانیها و رسواشدنهای دجّال و پیروانش بود. خمینی خود  گفته بود که دشمن او نه آمریکاست و نه شوروی؛ دشمن او، به گفته خودش، آن "جوان یکدنده" (مسعود) بود که حاضر به پذیرش رهبری او نبود...».
     آخرین "گناه" از سِری "گناهان" کاظم هم، [که] البته می توانست خود به تنهایی لاشخورهای پس مانده از خمینی را آن قدر به دستپاچگی و وحشت اندازد که ترور او را در سرلوحه آخرین دست و پازدنهای مذبوحانه شان قراردهند، [این بود که] کاظم با استفاده از تمامی تجربیات مبارزاتی، به نمایندگی از سوی مسعود رجوی، در این آخرین مأموریت بزرگش، همه صحنه سازیهای مربوط به معامله ملیجک (=رفسنجانی) با شیاطین را، که به دلّالی گالیندوپل [نماینده ویژه کمیسیون حقوق بشر ملل متّحد] درحال اجرا بود، برهم زده بود؛ معامله یی که می باید حاصلش کارت ورود رفسنجانی به بازار بورس جهانی برای چوب حراج زدن به ایران، باشد. کاظم موفق شده بود هم "رئیس جمهور مُدره" این رژیم صاحب مرده و  هم آن دلّال ظاهرالصّلاح را در افکار عمومی جهان سکّه یک پول کند...
      حاصل دور اوّل زندگی مبارزاتی و سیاسی شهید بزرگ حقوق بشر، حفظ مسعود برای جنبش انقلابی و مردم ایران بود. آن فرزانه فروتن در دور آخر، با شهادتش بی پایگی دروغ ترین دروغها؛ ادّعای اعتدال و ثبات بقایای رژیم خمینی را شهادت داد. زندگی و شهادت کاظم رجوی  شاهکار عشق و راستی بود» («راه آزادی»، دور دوّم، شماره ۵، خرداد۱۳۶۹، ص۴۰).

     دکتر کاظم رجوی در آذرماه سال ۱۳۶۲ به عنوان فرستاده ویژه مسئول شورای ملی مقاومت برای بررسی درمورد طرح قطعنامه یی در مجمع عمومی ملل متّحد به نیویورک اعزام شد. در نتیجه تلاشهای او در مجمع عمومی ملل متّحد, موضوع تعیین یک نماینده ویژه برای پیگیری مسأله نقض حقوق بشر در ایران مطرح گردید و مجمع عمومی, کمیسیون حقوق بشر را موظّف نمود که به نماینده خود مأموریت بدهد که منتظر اجلاس سالانه کمیسیون نشود و گزارش موقّت خود را به مجمع عمومی ارسال کند. این امر پایه گذار بسیاری از محکومیتهای رژیم خمینی توسّط ارگانهای مختلف ملل متّحد گردید.
      ـ در دیماه سال ۱۳۶۳ دکتر کاظم در رأس هیأتی در سی و نهمین اجلاس مجمع عمومی ملل متّحد در نیویورک شرکت کرد. در جریان این اجلاس نمایندگان کشورهای مختلف در جریان دیدار هیأت مقاومت ایران با آنان, آمادگی شان را برای دادن رأی مثبت به قطعنامه محکومیت رژیم خمینی, به خاطر نقض ابتدایی ترین حقوق بشر در ایران، اعلام کردند.
      ـ در بهمن ۶۳، به همراه هیأتی از مقاومت، در چهل و یکمین اجلاس کمیسیون حقوق بشر ملل متحد, که از تاریخ ۱۵بهمن تا ۲۴ اسفند همان سال در ژنو برگزار گردید، شرکت نمود. هیأت نمایندگی شورای ملّی مقاومت ضمن شرکت در جلسات متعدّد کمیسیون، با رئیس کمیسیون حقوق بشر و نمایندگان کشورهای مختلف ملاقات نمود و نقض آشکار حقوق بشر در ایران را برای آنان تشریح کرد.

 دکتر رجوی در ملاقات با رئیس کمیسیون، خواست هیأت مقاومت ایران دایر بر تصویب قطعنامه‌یی در محکومیّت رژیم خمینی و ارجاع مسأله نقض حقوق بشر در ایران به مجمع عمومی ملل متّحد را به اطّلاع وی رساند.

   در اثر فعّالیتهای هیأت‌، چهل و یکمین اجلاس کمیسیون حقوق بشر ملل متّحد با صدور قطعنامه یی نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کرد.
    ـ در دوّم اردیبهشت ۱۳۶۴، با دبیر کلّ سازمان ملل متحد, که برای شرکت در یک کنفرانس به ژنو مسافرت کرده بود، ملاقات و گفتگو کرد. او در این دیدار، لیست شهیدان مقاومت را به دبیر کلّ ملل متّحد داد و ادامه نقض وحشتناک حقوق بشر در ایران را به وی یادآوری کرد.
      کمیسیون سوّم مجمع عمومی ملل متّحد برای نخستین بار، در اولین هفته ماه دسامبر ۱۹۸۵ (۱۰ تا ۱۷ آذر ۶۴)، در چهلمین اجلاس خود برای اوّلین بار به بحث و بررسی پیرامون نقض حقوق بشر توسّط رژیم خمینی پرداخت. این بررسی بر اساس گزارش نماینده ویژه کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متّحد, آقای آندریاس آگیلار، صورت گرفت.
   همزمان با ارائه گزارش نماینده ویژه کمیسیون حقوق بشر به کمیسیون سوّم مجمع عمومی سازمان ملل, و در ادامه کوششها و اقدامات چهارساله یی که از طرف شورای ملّی مقاومت, برای افشای جنایات رژیم خمینی در محافل بین المللی صورت گرفته بود, دکتر کاظم رجوی، فرستاده ویژه مسئول شورای ملّی مقاومت, به نیویورک رفت و در اجلاس کمیسیون سوّم مجمع عمومی شرکت کرد. او طی ملاقات با 93 هیأت نمایندگی, ازجمله ۷۳تن از سفیران کشورهای عضو سازمان ملل، پیرامون جنایات رژیم خمینی با آنان گفتگو کرد و اسناد و مدارکی از جزئیات نقض آشکار حقوق بشر در ایران را در اختیار آنان قرار داد.
   دو روز قبل از بررسی قطعنامه مربوط به نقض حقوق بشر در ایران, خانمها مژگان همایونفر و نرگس شایسته و آقای حسین دادخواه, از  اسیران شکنجه شده و از بندرسته رژیم خمینی، که به نیویورک اعزام شده بودند, در یک کنفرانس مطبوعاتی در محلّ سازمان ملل, چگونگی دستگیری و شکنجه های خود را برای بیش از ۵۰خبرنگار تشریح کردند. این شاهدان هم چنین با بیش از ۴۰ هیأت نمایندگی دیدار کرده و آنان را از وضع دستگیری خود و شکنجه های متحمّل شده، آگاه کردند.
      سرانجام قطعنامه یی در محکوم شناختن نقض آشکار حقوق بشر در ایران، در نیمه شب جمعه ۶دسامبر ۱۹۸۵ (۱۵آذر ۱۳۶۴) با اکثریت ۵۳ رأی موافق به تصویب رسید و بدین سان مقاومت عادلانه ایران به پیروزی بزرگی دست یافت.

   در پی تصویب این قطعنامه، دکتر کاظم طی مصاحبه‌یی با روزنامه نیویوک تایمز، ازجمله گفت: «ما تاریخ حقوق بشر را با خونهایمان می‌نویسیم».
        تلاشهای روشنگر دکتر کاظم در زمینه افشای نقض گسترده حقوق بشر در ایران از آن پس نیز ادامه یافت. تا زمانی که بر کارنامه درخشان روشنگریهای حقوق بشریش با جوشش خون همواره ماندگار خودش مُهر پایان نهاد.

                     ترور دکتر کاظم رجوی
     در نیمروز سه شنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۶۹ (۲۴ آوریل ۱۹۹۰)، دفتر مجاهدین خلق در اطلاعیّه یی اعلام کرد: «دکتر کاظم رجوی، برادر رهبر مقاومت ایران آقای مسعود رجوی و نماینده مقاومت ایران در سوییس، توسط مزدوران تروریست رژیم خمینی به شهادت رسید... آقای رجوی ترور برادر خود را که سالهای متمادی در مجامع مختلف بین المللی به افشا و محکوم کردن جنایات رژیم خمینی علیه حقوق بشر اشتغال داشت، آن روی سکّه گزارش منفور و پرغَدر و خیانت گالیندوپل راجع به حقوق بشر در ایران توصیف نمود... (و) سفارت رژیم خمینی در سوییس را، که مستقیماً به دستور شخص رفسنجانی مرتکب این جنایت شده، مسئول، معرّفی نمود و از دولت سوییس خواستار گردید تا بدون کمترین چشم‌پوشی و اِهمال، عاملان این جنایت را دستگیر و معرّفی کند و به کیفر برساند...»

      دفتر مجاهدین خلق در اطلاعیّه دیگری اعلام کرد: «در پی سوء قصد جنایتکارانه تروریستهای رژیم ملّایان به آقای دکتر کاظم رجوی، نماینده مقاومت ایران در سوییس، آقای مسعود رجوی... اعلام کرد: ”سیروس ناصری، سفیر رفسنجانی در ژنو، شخصاً هماهنگ کننده عملیّات ترور دکتر کاظم رجوی است و دولت سوییس می باید مانع فرار نامبرده از چنگ عدالت شود. سیروس ناصری و تروریستهای همراه او در کمیسیون حقوق بشر, که اجلاس آن در فوریه در ژنو برگزار گردید، دکتر رجوی را که به دفاع از حقوق بشر در ایران و افشای گزارش ننگین گالیندوپل اشتغال داشت، مکرّراً به ترور تهدید کرده بودند...
   دکتر کاظم رجوی از ۹ سال پیش در مجامع مختلف بین المللی، از کمیسیون حقوق بشر گرفته تا مجمع عمومی ملل متّحد، به افشای جنایات رژیم خمینی و نقض وحشتناک حقوق بشر در ایران اشتغال داشت و به عنوان یک چهره شناخته شده مقاومت ایران در سطح بین المللی، بارها و بارها از سوی دیپلومات ـ تروریستهای رژیم خمینی و مشخّصاً فرستادگان رفسنجانی، تهدید به قتل شده بود. سردمداران رژیم خمینی که سالهای پیاپی در مجامع بین المللی با تلاش دکتر رجوی محکوم گردیده بودند، کینه او را به دل گرفته و برای او توطئه چیدند...»
    در روز ۵ اردیبهشت ۶۹  (۲۵ آوریل ۱۹۹۰)، آقای مسعود رجوی در تلگرامی به «رئیس فدراسیون سوییس» چند تن از دیپلومات ـ تروریستهای رژیم را با ذکر نام به عنوان گردانندگان این جنایت معرّفی کرد. بنا به این تلگرام، «هادی نجف آبادی، سفیر ایران در امارات متّحده عربی و آخوندزاده بسطی، کاردار سابق ایران در بریتانیا, برای این مأموریت خاص به ژنو آمدند که با سیروس ناصری، رئیس هیأت نمایندگی ایران در سازمان ملل متّحد, سوء قصد علیه دکتر کاظم رجوی را سازمان دهند...»
      به گزارش خبرگزاری فرانسه در روز اوّل تیر ۶۹ (۲۲ ژوئن ۱۹۹۰)، آقای رولان شاتلن، قاضی تحقیق پرونده قتل دکتر کاظم رجوی، اظهار داشت «یک یا چند نهاد رسمی ایران در قتل آقای کاظم رجوی, نماینده مقاومت ایران در اروپا، که در ۲۴ آوریل گذشته در کوپه (در نزدیکی ژنو) به وقوع پیوست، به طور مستقیم سهیم بوده اند». به گفته وی، تحقیقات انجام شده مشخّص کرد سیزده نفر «که همه دارای گذرنامه ایرانی با عنوان "مأمور به خدمت" بودند, از نزدیک در این ماجرا دست داشته اند». دو دیپلوماتی که از طرف آقای مسعود رجوی, برادر مقتول, متّهم شده بودند  که بر اجرای این قتل نظارت داشته اند، «در دوره یادشده در ژنو بودند» و سوییس را «همان روز قتل با پرواز مستقیم ایران ایر، به قصد تهران ترک کردند». «آقای مسعود رجوی دو دیپلومات ـ آخوندزاده بسطی, کاردار سابق ایران در لندن, و محمدهادی نجف آبادی, سفیر ایران در ابوظبی، را  به نام، متّهم کرده بود که برای هماهنگ کردن عملیات سوء قصد به سوییس رفته اند... قاضی تحقیق تأیید کرد که یدالله صمدی و محمد رضوانی، دو ایرانی که از روز ۳مه از طرف پلیس "وو" به عنوان مظنون نام برده شده بودند، در قتل آقای کاظم رجوی ... واقعاً دست داشته اند...»
   بعدها دستهای پنهان و خونین سران تروریست و تروریست پرور رژیم آخوندی در این جنایت آشکارتر شد.
    روزنامه سوییسی «تریبون دو ژنو»در شماره ۱۷ ژوئن ۲۰۰۴ نوشت: «یک حساب بانکی به مبلغ دویست میلیون دلار افشاشد که ممکن است هزینه ۴۰۰ عملیات تروریستی در اروپا را تآمین کرده باشد... این حساب بانکی که چند تن از سران رژیم ایران حق برداشت از آن را دارند، با کارلوس منم، رئیس جمهور پیشین آرژانتین، هم ارتباط پیدا می کند. تحقیقات نشان می دهد که از این حساب دویست میلیون دلاری برای تأمین چهارصد عملیات تروریستی در اروپا استفاده شده است. سرویسهای مخفی رژیم ایران فرمان این عملیات را صادر  کرده اند.... از این حساب ده میلیون دلار به حساب کارلوس منم، رئیس جمهور پیشین آرژانتین، واریز شده تا او در برابر آن، از ادامه تحقیقات پیرامون انفجار بوینس آیرس که در آن ۸۶ تن کشته و ۲۰۰ تن مجروح شدند، جلوگیری کند. این حساب بانکی برای تأمین هزینه تیم ۱۳ نفری که برای ترور کاظم رجوی به سوییس اعزام شده بودند، مورد استفاده قرارگرفته است... از  این حساب که در بانک لوکزامبورک سوییس در دویست متری هتل "رنه ژنو" گشوده شده، رفسنجانی، احمد خمینی و علی فلاحیان حق برداشت داشتند...».

                    گزارش پلیس سوییس
     پلیس سوییس در گزارش دقیق و مفصّلی درباره ترور دکتر کاظم رجوی, اقداماتی را که عاملان جنایتکار آن در امر تدارک این ترور در سوییس انجام داده اند, به طور موشکافانه یی شرح داده است. در قسمتی از این گزارش چنین می خوانیم:  «... ورود به ژنو با پرواز مستقیم ایران ایر تهران ـ ژنو در روز ۱۰ آوریل شامل افراد زیر: محمد سعید رضوانی... محسن پورشفیعی... علیرضا بیانی همدانی... یدالله صمدی.

  در پرواز بعدی و مستقیم "ایران ایر" از تهران به ژنو در روز سه شنبه ۱۷ آوریل ۱۹۹۰ این افراد به ژنو وارد شدند: ناصر پورمیرزایی... سعید دانش ... بلیتهای هر شش نفر دارای شماره پیاپی بودند و گذرنامه های خدمت رضوانی, بیانی, ناصر پورمیرزایی و دانش, همگی, در روز 9 آوریل 90 از تهران صادر شده اند...
   در فرودگاه ژنو... کشف کردیم که روز ۳۱ ژانویه ۱۹۹۰ نیز شش نفر، با همان پرواز مستقیم "ایران ایر" تهران ـ ژنو به ژنو آمده بودند. آنها عبارت بودند از: یدالله صمدی... سعید همّتی... صادق بابایی... محمود سجّادیان... محمدرضا جزایری... علی هادوی...  

    در اینجا نیز مشاهده می کنیم که بلیتهای این گروه نیز مانند گروه شش نفره یی که با پروازهای ۱۰ و ۱۷ آوریل ۱۹۹۰ به ژنو آمده بودند، شماره های پیاپی دارند...  
   یدالله صمدی... از دهم تا ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ در هتل "لونشان" اقامت داشت... محمدسعید رضوانی هم در همین تاریخ همراه او در این هتل اقامت داشت. روز ۲۳ آوریل ۹۰، یک ایرانی دیگر به نام علی مصلحی عراقی به آنها پیوست...  صمدی همان کسی بود که ماشینی را، که به هنگام ترور کاظم رجوی در محل شناسایی شده بود، کرایه کرده بود. او به هنگام کرایه ماشین اصرار داشت که اتومبیل باید حتماً دارای چهار در باشد. این ماشین، به طور معمول پس داده نشد، بلکه در حدود ساعت هفده و نیم روز ۲۴ آوریل، به صورت رهاشده در پارکینک زیرزمینی سوپرمارکت جمبو کشف گردید. در این اتومبیل مواد غذایی و نوشابه های مختلفی پیدا شد که نشان می داد سرنشینانش مدتی طولانی در آن مانده اند، بدون آن که بتوانند موضع خود را ترک کنند...  در این ماشین کاسکت آبی لبه بلندی کشف شد که یکی از قاتلان به هنگام قتل کاظم رجوی به سرداشت. در تحقیقات بعدی مشخّص شد که این کاسکت مشابه کاسکتی است که در محل ترور سه تن از مخالفان ایرانی در اتریش (قاسملو و دو تن از همراهانش) کشف شد. مسلّماً این، نوعی "امضا" است که عاملان قتل برای اعضای دیگر گروههایی که قربانیان به آنها تعلّق داشتند، به جای گذاشته اند تا به آنها بفهمانند که این عملیّات منشأ واحدی دارند...
    سپس سعی کردیم تاریخ خروج این افراد را از سوییس, بلافاصله بعد از قتل "کوپه" مشخّص کنیم... محمد رضوانی, علیرضا همدانی بیانی, علی مصلحی عراق و ناصر میرزایی, کشور ما را با پرواز 434 "سوییس ایر" در ساعت سیزده و نیم، یعنی در کمتر از دو ساعت پس از قتل, از فرودگاه ژنو... به قصد وین ترک کرده اند. سعید دانش نیز در همین هواپیما جا رزرو کرده بود, ولی نهایتاٌ از آن صرفنظر کرد و ترجیح داد کشور ما را با پرواز ۷۳۴ ایران ایر، در ساعت هفده و چهل و پنج دقیقه همان روز به قصد تهران ترک کند... به یاد داریم که مسعود رجوی در فردای قتل برادرش، دو دیپلومات, هادی نجف آبادی و آخوندزاده, را به عنوان رهبری کننده عملیّات, به کمک سیروس ناصری, رئیس هیأت نمایندگی ایران در ژنو, و محمد ملائک, سفیر ایران در سوییس, افشا کرده بود. رسیدگی در این جهت نیز انجام گرفت. به این ترتیب توانستیم معلوم کنیم که محمدعلی هادی نجف آبادی... سفیر, دارای گذرنامه دیپلوماتیک ایرانی... ساکن ابوظبی, که از ابوظبی به سوییس آمده بود... از تاریخ ۲۰ آوریل ۹۰ در هتل انترکنتینانتال ژنو... اقامت گزیده بود. هیچ شکّی درباره هویّت این فرد نیست، چرا که در تلگرام یادشده، او به عنوان سفیر ایران در امارات عربی معرّفی گردیده و در بولتن هتل نیز تصریح شده بود: محل اقامت سفارت ایران در ابوظبی... در مورد محمد مهدی آخوندزاده بسطی، توانستیم ورود او را به سوییس... در روز ۱۷ آوریل ۱۹۹۰ با پرواز ایران ایر... مشخّص کنیم... این شخص در روز ۱۷ آوریل ۹۰ با همان هواپیمایی که ناصر پورمیرزایی و سعید دانش هم در آن بوده اند، به ژنو آمده است. هم چنین ملاحظه می کنیم که در روز ۲۴ آوریل, یعنی روز قتل کاظم رجوی، در لیست پرواز مشهور ۷۳۴ ایران ایر ... نامهای "آخوندزاده" و "هادی" هم ـ که به دلایل فنی مخفّف شده اند ـ وجود دارد... به علاوه، از  منابع محرمانه اطّلاع یافتیم که آنها روزهای ۲۳ و ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ در ژنو بوده اند... ما کاملاً یقین داریم که یک یا چند سرویس رسمی ایران، مستقیماً در قتل آقای کاظم رجوی دخالت داشته اند...» («گزارش پلیس سوییس»، ماهنامه «شورا»، دوره دوّم، شماره صفر، دیماه ۱۳۷۰).