براین اساس پیوستن تهران با ظرفیتی بالغ بر ۱۴ میلیون جمعیت و یا شهرهای مهمی مانند اصفهان، تبریز، کرمانشاه، تبریز و بخش های بزرگی از سیستان بلوچستان، کردستان و ایلام به قیام آفرینان در خوزستان تشنه به آب، به یقین ترجمان این واقعیت است که جنبش به مرحله تعین و تکلیف نهایی با رژیم آخوندی نزدیک و نزدیک تر شده است.

مردم تهران روز دوشنبه به بهانه قطع برق در خیابان جمهوری با شعار های «مرگ بر دیکتاتور»، «خامنه ای حیا کن مملکتو رها کن و یا «توپ تانک فشفه، آخوند باید گم بشه» دست به اعتراض زدند.
خبرگزاری نیروی تروریستی قدس، تسنیم ( ۴ تیر ۱۴۰۰) در این رابطه می نویسد: «برخی افراد با رویکرد سیاسی نیز وارد این تجمع شده و اعتراضات صنفی کسبه را همان‌طور که در فیلم‌های منتشر شده از این تجمع نیز مشهود است، به سمت مسائل سیاسی و سر دادن شعارهای تند و ساختارشکنانه سیاسی بردند».

این روند انقلابی در حالی است که خامنه ای با گسیل نیروهای سرکوبگر سپاه و یا گارد ویژه تلاش دارد تا اوضاع را مهار نماید. دستگیری های کور و گسترده و شبانه علیه معترضین و یا پخش اخبار جعلی مبنی بر اینکه گوئیا سپاه سرکوبگر پاسداران تیم های عملیاتی و وابسته به کشورهای خارجی را در مرزها دستگیر نموده ، تماما نشان از هراس دیکتاتوری از رشد جنبش را دارند.

همچنین تصاویر و ویدئوهای منتشره در شبکه های اجتماعی طی شب گذشته بخوبی روند روبه رشد قیام و هرچه رادیکاتر شدن آن را به نمایش میگذارند. دراین رابطه مردم بجان آمده در تهران و یا اصفهان ضمن پاره کردن و به آتش کشیدن تصاویر منحوس خامنه ای، واقعیتی بنام «خواست سرنگونی» را با هدف گرفتن راس نظام آخوندی ، به نمایش گذاشته اند.

دراین رابطه روزنامه حکومتی مردم سالاری اعتراف کرده است:«در برخی مناطــق اعتراضات با مســدود کردن راههای ارتباطی، با واکنش پلیس و نیروهای امنیتی مواجه شــده و شعارهای مردم از شــرایط معمولــی و اعتراض به کمبــود آب و قطعی برق فراتر رفته و تجمع‌کنندگان شعارهای ساختارشکنانه سر می‌دهند». (سایت مجاهدین خلق ۵ مرداد ۱۴۰۰) 

براساس آخرین ارزیابی ها اکنون قیام های مردمی به بیش از ۴۱ شهر کشور سرایت کرده است. مضافا براین خیز و خروش مردمی که عمدتا از تاریکی شب و یا خاموشی ها برای بیان اعتراضات خود استفاده می کنند، باید به مجموعه بزرگی از اعتراضات از سوی گسل های مختلف اجتماعی مانند کارگری و زحمتکشان و کولبران اشاره نمود. 

نمونتا باید به تحصن و اعتراضات کارگران نیشگر هفت تپه که اکنون وارد هفدهمین روز خود گردیده و یا اعتصاب کارگران لوله خوزستان، راه آهن ورامین و شهرداری رودبار و اعتراضات در کردستان ایران به قتل کولبران اشاره نمود که تماما در چارچوب گسترش فشار جامعه بر حکومت می باشند.