همزمان با آمدن آخوند دژخیم ابراهیم رئیسی به پست ریاست‌جمهوری نظام ، شاهد اوجگیری اعتراضات و اعتصابات از سوی کارگران و زحمتکشان ، به‌ویژه نفتگران در بخشهای جنوبی و مرکزی کشور می‌باشیم.
وجود تنگناهای شدید معیشتی ، عدم پرداخت دستمزد و پاداش ، وجود قرارداد های سفید و یا پیمانی ، باند بازیهای حکومتی در بخشهای مدیریت پالایشگاهها و یا هزینه‌های سنگین زندگی اکنون به عاملی برای رشد اعتصابات در کشور تبدیل شده است.
ابعاد این دور از اعتصابات که نخست از بوشهر آغاز گردید ، بحدی است که بلافاصله به سراسر بخشهای نفت خیز مانند خارک ، جزیره قشم ، آبادان ، گچساران ، بهبهان و حتی پالایشگاه‌های اصفهان و تهران و بخشهای فولاد در ارومیه نیز کشیده شده است.
یگ گزارش حکومتی ضمن اعتراف به وضعیت وخیم کارگران در بخشهای نفت و پتروشیمی از جمله می‌نویسد: «بیشتر مردم فکر می‌کنند که نیروهای شاغل در صنعت نفت وضعیت مالی خوبی دارند اگر‌چه این مسأله پر بیراه نیست ولی این تصور به هیچ‌وجه برای نیروهای پیمانی این وزارتخانه ثروتمند صادق نیست. به‌طوری که چند وقتی است که کارگران پیمانکاری با عنوان مشکلاتی از قبیل شرایط معیشتی بد، دستمزدهای کم و نبود امنیت شغلی در نقاط مختلف کشور به‌ویژه در عسلویه، پایتخت انرژی کشور دست به اعتراض زده‌اند» (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۳تیر ۱۴۰۰).
هم‌چنین باید به‌وجود دستمزد های پایین به‌ویژه در مناطق سوزان کشور اشاره نمود که اکنون کمر بسیاری از خانوارهای کارگری را خرد کرده است. بنابرداده‌های حکومتی سقف دستمزد کارگران در بهترین حالت در این مناطق به“ ۴میلیون تومان» در ماه می‌رسد.
این وضعیت ضدانسانی در حالی است که بنا بر آخرین داده‌ها از سوی مرکز آمار رژیم خط فقر در بسیاری از شهرهای کشور از مرز“ ۱۰میلیون تومان» در ماه نیز گذشته است.
این گزارش به‌غایت سانسور شده حکومتی در ادامه ضمن اذعان به این وضعیت می‌افزاید:“ در حالی که شاغل رسمی وزارت نفت حداقل ۱۵میلیون تومان حقوق دریافت می‌کند، یک شاغل مدت موقت هم رده‌شان، ماهانه تنها حدود ۴میلیون تومان دریافت می‌کند، در حالی که بار صنعت نفت کشور بر دوش نیروهای مدت موقت است، اما وزارت نفت فقط حقوق و مزایای نیروهای رسمی را به رسمیت می‌شناسد».
پاسخ دیکتاتوری ولی‌فقیه به خواسته‌های به‌حق کارگران اعتصابی تا به امروز سرکوب ، دستگیری و یا اخراج بسیاری از کارگران و زحمتکشان بوده است. در این رابطه شورای ملی مقاومت در یک روشنگری از اخراج“ ۷۰۰ کارگر پیمانی» در بخشهای نفت و پتروشیمی خبر داده است.
در این اطلاعیه بتاریخ ۲تیر ۱۴۰۰ از جمله آمده است:“ به‌دنبال اعتصاب کارگران پالایشگاه تهران در روز سه‌شنبه ۱ تیرماه، کارگزاران رژیم جنایتکار آخوندی در پاسخ به مطالبات برحق کارگران، برگه اخراج ۷۰۰ کارگر پالایشگاه را صادر کردند. یک کارگر اعتصابی در این رابطه گفت: «آمدیم اعتراض کردیم نسبت به حقوقهایمان این برگه‌ها را دادند برای تصفیه. همه را دارند اخراج می‌کنند».
