سال 2014 برای فوتبال ایران، سال ادامه شکستها و ناکامیهای دوران آخوندی بود. نحوست این رژیم پلید و سیاه، نه تنها دامن همه مردم ایران را گرفته و آنها را به خاک سیاه نشانده است، بلکه فوتبال جوان و جویای نام ایران را که در دهه 70 قرن گذشته، بی رقیب در آسیا و اقیانوسیه، رو به آینده‌یی تابناک داشت، به قهقرا برده است.
در شروع سال میلادی، در ژانویه 2014، تیم فوتبال زیر 22 سال ایران در عمان، به دیدار حریفان آسیایی خود رفت. دور مقدماتی را با پیروزی پشت سرگذاشت و به مرحله یک هشتم راه یافت. در این دور با تیمهای ژاپن، استرالیا و کویت همگروه شد. یک پیروزی در برابر تیم جوانان کویت، یک تساوی 3 بر 3 در برابر ژاپن و شکست یک بر صفر در برابر استرالیا، پرونده جوانان زیر 22سال را در عمان بست. روز 14 ژانویه 2014 (24 دی 1392)، در برابر تنها 250 تماشاگر در ورزشگاه سلطنتی پلیس عمان، استرالیا با گل دقیقه 56 پتروس اسکاپتیس، تیم ایران را از گردونه رقابتها خارج ساخت، تا نوار شکستها و ناکامیهای 35 ساله در فوتبال پایه ایران ادامه یابد.
در عوض جوانان عراق، که اینک در اکثر رویدادهای آسیا خود را نشان می دهند، با شکست کلیه تیمهای بزرگ از جمله ژاپن و کره جنوبی به فینال راه یافتند و در آن جا نیز به شایستگی بر تیم عربستان با نتیجه یک برصفر پیروز شدند و جام آسیا را از آن خود کردند.
فوتبال جام جهانی 2014، در تیر ماه گذشته، در برزیل، نشانه دیگری از افول دردناک فوتبال ایران در دهه های گذشته بود. این تراژدی نه در کمبود تکنیکی یا تاکتیکی بازیکنان ایران، بلکه در ساختار تیمی بود، که غرقه در کلاشی، دزدی و پاچه ورمالیدگی سرپرستان، مربیان و رؤسای فدراسیون فوتبال آن بود. راه یافتن تیم ایران به  جام جهانی به نظر من یک معجزه بود. نه به این دلیل که تیم ایران در مرحله مقدماتی جام جهانی از تیم لبنان و ازبکستان،   با نتیجه یک بر  صفر، متحمل شکست شد، بلکه به این دلیل که این بازیکنان در زیر فشار چنین رژیم سرکوبگر و منحوس و باند مربیان و سرپرستان دزد و فارغ از درد فوتبال و ورزش آن، دوام آورده و قادر به بازی بودند.
تیم ایران در برزیل در گروه اف، با تیمهای نیجریه، آرژانتین و بوسنی همگروه شد. اولین بازی در روز 16 ژوئن (26 خرداد) در برابر نیجریه بود. کیه‌روش، مربی پرتغالی تیم ایران با دست زدن به یک بازی دفاعی برای کنترل بازیکنان سریع و تکنیکی حریف، موفق شد یک امتیاز از این بازی صفر بر صفر را به دست آورد. در حالی که 64درصد بازی در دست تیم نیجریه و تنها 36 درصد در اختیار تیم ایران بود.
یک بازی تدافعی و اغلب ضدبازی در برابر آرژانتین، می رفت تا ایران را در برابر نایب قهرمان جهان به یک امتیاز دیگر  برساند، که مسی، ستاره معجزه گر آرژانتینی در دقیقه 91، با ضربه‌یی استثنایی گل پیروزی آرژانتین را به ثبت داد و ایران در لبه پرتگاه قرار گرفت. آرژانتین در این دیدار از موقعیتهای بسیار برای گل هیچ استفاده‌یی نکرد و تنها به لطف فوق ستاره خود توانست بر ایران پیروز شود.
در حالی که به نظر می رسید تیم ایران بتواند در برابر تیم بوسنی خودی نشان بدهد، شاگردان کیه‌روش، ضعیفترین بازی در برابر تیم بوسنی به نمایش گذاشتند و با نتیجه 3 بر یک متحمل شکست شدند. دزکو در دقیقه 23، پیانیچ در دقیقه 59 و ورسایه‌ویچ در دقیقه 83 برای بوسنی گل زدند تا تنها گل رضا قوچانی نژاد در دقیقه 82 هیچ تاثیری در نتیجه بازی نداشته باشد و ایران در زمره ضعیفترین تیمهای جام جهانی برزیل، در جایگاه سی ام، میان 32 تیم شرکت کننده در جام جهانی قرار گرفت و از گردونه رقابتها خارج شد.
تقریبا یک ماه پس از جام جهانی 2014 در برزیل، دور دوم مسابقات زیر 14 سال فوتبال آسیا در ایران و در همدان برگزار شد. در حالی که به نظر می رسید ایران با استفاده از امتیاز میزبانی، قادر باشد برای اولین بار پس از انقلاب ضدسلطنتی یک جام جوانان در رشته فوتبال را ببرد، اندک تماشاگران حاضر در ورزشگاه حاج بابایی همدان (1200 نفر) شاهد شکست خانگی نوجوانان ایران در برابر نوجوانان کره شمالی بودند. کره‌ییها با گل دقیقه 8 کیم پوم هیوک، خود را جلو انداختند و تا پایان 60 دقیقه بازی، برتری خود را حفظ کردند.
سرنوشت نوجوانان ایران در مرحله نیمه نهایی نیز چیزی جز شکست نبود و این بار حریف تیم همسایه عراق بود که با قدرت تمام بازی کرد و ایران را 3 بر 2 شکست داد. حضور تنها 1300 تماشاگر در بازی نیمه نهایی ایران، نشانه پشت کردن مردم علاقمند و فوتبالدوست ایران به رژیم آخوندی و ناامیدی آنها از این رژیم منحوس بود.
نوجوانان عراق در روز 20 مرداد 1393، در ورزشگاه حاج بابایی همدان، با 3 گل مهناد علی خادم، محمدرضا جلیل و مظهر العیاوی، نوجوانان ایران را با شکست بدرقه کردند و سپس در بازی فینال نیز با شایستگی تمام کره شمالی را با نتیجه 3 بر صفر شکست داده و قهرمان جام آسیا شدند.
یک ماه بعد سرنوشت تیم جوانان زیر 16 سال ایران در بانکوک، به همین ترتیب رقم خورد. جوانان ایران ابتدا با پیروزی در دور مقدماتی و مرحله یک هشتم به دور یک چهارم نهایی راه یافتند، اما در آن جا در برابر تیم کرة‌شمالی تن به شکست داده و از دور مسابقات حذف شدند.
روز 14 سپتامبر 2014 (23 شهریور 1393)، در ورزشگاه هوآنگ تونگ بانکوک و در گرمای 24 درجه، جوانان ایران پس از کسب نتیجه صفر بر صفر در وقت قانونی، نتیجه را در ضربات پنالتی به تیم کرة‌شمالی واگذار کردند. کره‌ییها 4 ضربه پنالتی خود را به ثمر رساندند و ایران تنها دوبار گل زد و از راهیابی به نیمه نهایی محروم شد.
در مسابقه فینال کرة‌شمالی، حریف دیرینه خود، کرة‌جنوبی را با نتیجه 2 بر یک شکست داد تا فاتح مسابقات فوتبال جوانان زیر 16سال آسیا شود.
نوار شکستهای پی در پی فوتبالیستهای ایرانی در مهر ماه امسال در مسابقات فوتبال زیر 19 ساله های آسیا در شهر یانگون، میانمار ادامه یافت. تیم ایران که از دور مقدماتی با 3 پیروزی به مرحله دوم مسابقات راه یافته بود در آن جا در حالی که با حریفان نه چندان سختی مانند تایلند، یمن و میانمار همگروه شده بود، متحمل دو شکست تاسفبار شد و از دور مسابقات حذف گردید.
تیم ایران ابتدا در روز 17 مهر 1393، در برابر تیم تایلند قرار گرفت و با نتیجه 2 بر یک بازی را واگذار کرد و سپس دو روز بعد در ورزشگاه یانگون با تیم یمن مواجه شد و با شکست یک بر صفر آه از نهاد تمام فوتبالدوستان ایران در آورد.
این دوره از مسابقات را جوانان زیر 19 سال قطر با پیروزی یک بر صفر برتیم جوانان کرة‌شمالی بردند و بر سکوی اول آسیا ایستادند.
زنجیره شکستهای سه دهه گذشته، تنها شامل مسابقات آقایان نیست. تیمهای زنان و دختران ایران نیز از این نکبت شوم بی بهره نماندند.
در روز 4 خرداد امسال (25 مه 2014) مسابقه فینال جام ملتهای آسیا در قسمت بانوان در ورزشگاه هوشی‌مینه ویتنام با حضور 10 هزار تماشاگر برگزار شد. زنان ژاپن توانستند با برتری تمام تیم قدرتمند استرالیا را با نتیجه یک بر صفر شکست داده و عنوان نخست فوتبال آسیا در قسمت بانوان را از آن خود سازند. ایواشیمیزو آزوسا، گلزن ژاپنی در دقیقه 28 مسابقه، تنها گل مسابقه را وارد دروازه استرالیا کرد تا عنوان قهرمانی آسیا را برای ملتش به ارمغان ببرد. تیم زنان چین با شکست کرة‌جنوبی با نتیجه 2 بر یک سوم و تایلند با شکست ویتنام به مقام پنجم رسید.
تیم فوتبال زنان ایران در دور مقدماتی مسابقات با تحمل دو شکست سنگین در برابر فیلیپین و تایلند، در گروه ب، از راهیابی به مرحله بعد بازماند. زنان ایران در روز 31 اردیبهشت 1392 در استادیوم ملی داکا در بنگلادش، در برابر 1200 تن تماشاگر با نتیجه 6 بر صفر نتیجه را به فیلیپین واگذار کردند. این تیم چهار روز بعد در برابر تیم زنان تایلند با نتیجه 5 بر یک پذیرای شکست دیگری شد که پرونده آنها را در جام ملتهای آسیا بست. تلاشهای هلنا مارگاریدا دو سانتوس، مربی پرتغالی تیم زنان ایران، در زیر سرکوبی وحشتناک رژیم قرون وسطایی آخوندی و تحمیلات غیرانسانی آنها علیه زنان و ورزشکاران ایرانی، به جایی نرسید و استعدادهایی که می توانستند با مدیریت و ساختار صحیح، جزء بهترینهای آسیا باشند، در همان مراحل اول با شکست و ناکامی مسابقات را ترک کردند.
تیم فوتبال دختران زیر 14 سال ایران در ایام نوروز 1393 در کلمبو، در سریلانکا، در برابر تیم نپال با نتیجه 4 بر صفر تن به شکست داد و به هندوستان نیز با نتیجه 3 بر صفر باخت و از دور رقابتها  حذف شد.
برای درک علت چنین نتایج وخیم و کارنامه سیاهی، نیاز به هوشمندی و کار کارشناسی نیست. آمار و ارقام و واقعیتهای سرسخت میدانهای مسابقه ـ فارغ از دجالگریها و عوامفریبیهای سردمداران رژیم آخوندی و عناصر ارتجاعی منصوب شده در رأس ارگانهای ورزشی و همین طور تبلیغات رسانه‌های وابسته به دولتهای مماشاتگر غربی ـ خود بیانگر عمق فاجعه در ورزش و فوتبال ایران است.  
هنگامی‌که تیم ملی فوتبال در سال1357، تحویل آخوندها شد، ایران یک‌دهة پر‌افتخار در فوتبال آسیا و جهان را پشت‌سر‌گذاشته بود. از سال 1347 (1968میلادی) تا سال1357 (1978)، در گنجینة جامهای فوتبال ایران، 3بار قهرمانی جام ملتهای آسیا (1968، 1972 و 1976)، قهرمانی بازیهای آسیایی 1974، راهیابی به‌بازیهای المپیک1964، 1972 و 1976، قهرمانی 5‌دورة جوانان آسیا و راهیابی به‌مسابقات نهایی جام جهانی 1978 آرژانتین، می‌درخشید. تیم ملی فوتبال ایران، در این‌سالها، 92بازی رسمی و دوستانه انجام داد که طی آنها 52‌پیروزی، 20تساوی و 20شکست به‌دست آورد. تقریباً تمامی باختهای ایران در‌برابر‌تیمهای صاحب‌نام فوتبال اروپا و جهان، مانند برزیل، پرتغال، لهستان، شوروی، چکسلواکی، مجارستان، فرانسه، دانمارک، پرو و هلند؛ با‌ستارگانی هم‌چون پله، اوزه‌بیو، ژارماخ، بلوخین، لاتو، دینا، کرول، نیسکنس، هان، رپ، ریس‌برگن و رنسن برینگ، اتفاق افتاد. تیم ملی فوتبال ایران کلیه جامهای فوتبال آسیا از جام ملتها، بازیهای آسیایی، مسابقات جوانان، مقدماتی المپیک و مقدماتی جام جهانی را با شایستگی و قدرت تمام از آن خود می کرد و قادر بود در هر رده‌یی سه تیم مدعی قهرمانی روانه رویدادهای آسیا کند. همان طور که در مسابقات مقدماتی جام جهانی 1978 آرژانتین، پس از آن که در آخرین مسابقه در تهران حریف نامدار خود استرالیا را از سر راه برداشت و جواز ورود به جام جهانی را دریافت کرد، با تیم دوم و جوان خود در کویت، تیم بزرگ کویت را با نتیجه 2 بر یک شکست داد.
این مسابقه‌یی بود که در آن حبیب خبیری، بازیکن جوان و فوق‌العاده تیم ملی ایران از فاصله 25 متری، گل پیروزی تاریخی ایران را وارد دروازه کویت کرد، تا فوتبال ایران اقتدار و توانایی خود را به رخ جهانیان بکشد.
به‌رغم همة اینها، کارشناسان و علاقمندان ورزش و فوتبال ایران به‌هیچ‌وجه به‌این امر راضی نبودند و پتانسیل فوتبال ایران را بسا فراتر از این ارزیابی می‌کردند. آنها معتقد بودند سطح فوتبال کشوری که مسابقات باشگاهیش بین 50 تا 100هزار تماشاگر دارد، از نظر علمی و اصولی، باید در ردیف بهترین تیمهای اروپایی قرار داشته باشد. اما اعمال سیاستهای نظامی و سرکوبگرانه توسط رژیم شاه در سازمان ورزش ایران و فقدان آزادی و دموکراسی در کشور، باعث در‌جا زدن فوتبال ما شده بود. حق بر‌این بود که پس‌از سرنگونی رژیم دیکتاتوری وابستة شاه، سازمان ورزش کشور دستخوش تحولی بنیادی می شد و نیروهای آزاد‌شدة انقلاب ضدسلطنتی، به‌شکلی دموکراتیک ادارة ورزش ایران را بر‌عهده می‌گرفتند. کارشناسان، پیشکسوتان و متخصصان ورزش ایران، در محیطی خلاق و سازنده، با‌طرحهای علمی و پیشرفته، ورزش نوین ایران را پایه‌ریزی می‌کردند و توده‌های میلیونی جوانان و نوجوانان دختر و پسر را روانة میدانهای ورزشی داخلی و بین‌الـمللی می‌نمودند.
اما ارتجاع آخوندی، که از زیر گرد‌وغبار قرون و اعصار سر‌برداشته بود، به‌جای میدانهای ورزشی و سکوهای افتخار، جوانان و ورزشکاران ایرانی را روانة سیاهچالها و تختهای شکنجه و چوبه‌های اعدام کرد.
از قضا در موج کشتارها و حمامهای خونی که آخوندها، در دهه 60، در ایران به راه انداختند، بهترین قهرمانان ورزشی و به‌خصوص ملی پوشهای فوتبال ایران، به شهادت رسیدند. حبیب خبیری، بازیکن نامدار تیم ملی ایران، عضو تیم ملی فوتبال ایران در بازیهای مقدماتی جام جهانی 1978 آرژانتین و کاپیتان تیم ملی در بازی برگشت با تیم شوروی در تهران در سال 1358، با بیرحمی تمام توسط لاجوردی جلاد و خمینی خون آشام در سال 1363 به جوخه اعدام سپرده شد. هوشنگ منتظرالظهور (تیم ملی کشتی فرنگی)، نازنین عظیم زاده (تیم ملی ژیمناستیک)، شهلا شهدوست (تیم ملی تنیس روی میز)، حمید عترتی (تیم فوتبال منتخب ایران)،  صمد منتظری (تیم ملی وزنه برداری)، فروزان عبدی (تیم ملی والیبال)، جواد نصیری (تیم ملی شمشیربازی)، مهشید رزاقی (تیم ملی فوتبال امید ایران) و دهها تن دیگر از ورزشکاران ملی و  باشگاهی و جوانان ایران نیز، توسط رژیم آخوندی به خاک و خون کشیده شدند.
به این ترتیب تیم ملی فوتبال بسیار جوان ایران که در آخرین بازی مقدماتی جام جهانی 1978 با شایستگی تمام در کویت، این تیم بزرگ را با نتیجه 2 بر یک شکست داده بود و می رفت تا فوتبال ایران را به واقع در زمره تیمهای خوب فوتبال جهان قرار دهد، با ماشین کشتار آخوندی مواجه شد و چند سال بعد بهترین بازیکنش را، که از قضا یک گل تاریخی برای ایران در  برابر کویت از 25 متری به ثمر رسانده بود، از دست داد. تنها جرم حبیب خبیری، و اغلب قهرمانان ملی شهید ایران، هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران بود.
اما همان طور که بارسلون، یکی از بزرگترین تیمهای تاریخ فوتبال جهان، بعد از اعدامها و سرنگونی رژیم دیکتاتوری فرانکو در اسپانیا، تولدی تازه یافت و در میان بزرگان اسپانیا و جهان قد برافراشت و تبدیل به اسطوره شد، تیم ملی فوتبال ایران نیز قادر است، پس از سرنگونی و نابودی دیکتاتوری مذهبی آخوندی، با شایستگی جوانانش، نه تنها در آسیا بلکه در رقابتهای جهانی نیز جایگاه شایسته خود را باز یابد.