حاشیه‌نشینی که ترجمان همان واژه‌های «زاغه‌نشینی، کپرنشینی، آلونک‌نشینی، گودنشینی و یا حلبی‌آباد» است، به‌یقین عمق فاجعه‌ای بر اقشار ضربه‌پذیر کشور است که هنوز هیچ‌کس به‌درستی ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن نمی‌داند. آمار و ارقام سخن از ۱۸ میلیون و به روایت سازمان ملل متحد ۲۰ درصد جامعه ایران را دارند.
حاشیه‌نشینی که چهره کریه خود را در فقر، بیکاری و هجوم بی‌رویه مردم زحمت‌کش از روستاها و شهرهای کوچک به مناطق صنعتی و شهرهای بزرگ به نمایش گذاشته است، به‌یقین معلول نا عدالتی اجتماعی، عدم توزیع ثروت و همچنین سیاست‌های چپاولگرایانه و استثمارگرایانه‌ای است که دیکتاتوری خامنه‌ای عامدانه بدان دست‌زده و میدان می‌دهد.
ابعاد این بحران رو به رشد اجتماعی را برای نمونه، استاندار سیستان و بلوچستان در این خطه سابقاً زر خیر این‌گونه به تصویر کشیده است: «در برنامه‌های قبلی، جمعیت امروز دیده نشده و به دلیل این عدم برنامه‌ریزی در حال حاضر با معضل جمعیت حاشیه‌نشین ۴۵ درصدی در استان مواجه شده‌ایم».
(خبرگزاری حکومتی ایسنا ۱ مرداد ۱۳۹۵)
با یک حساب سرانگشتی این به معنای جمعیتی بالغ‌بر یک‌میلیون و دویست هزار نفر در سیستان و بلوچستان است که اکنون به دلیل سیاست‌های ضد ملی رژیم آخوندی به بحران‌های عمیق اقتصادی و به‌تبع آن بیکاری گسترده، فلاکت و حاشیه‌نشینی راه برده است.
وضعیت در بزرگ شهرهای کشور و به‌ویژه تهران بسیار وخیم‌تر است. یک سایت حکومتی پیش‌تر با اشاره به اعترافات پاسدار محمدباقر قالیباف، شهردار رژیم آخوندی در پایتخت نوشته بود: «گرچه آمار دقیقی از جمعیت خانه‌نشین در ایران وجود ندارد ولی با توجه به گفته‌های چندی پیش محمدباقر قالیباف، شهرداری تهران که ۲۵ تا ۳۰ درصد جمعیت تهران را حاشیه‌نشین دانسته بود و با توجه به جمعیت ۸.۵ میلیونی تهران به نظر می‌رسد که باید بیش از دو میلیون نفر حاشیه‌نشین در اطراف تهران وجود داشته باشد». (سایت حکومتی برترین‌ها ۹ تیر ۱۳۹۴)
این گزارش حکومتی در ادامه به دیگر بزرگ شهرهای کشور اشاره کرده و برای نمونه می‌افزاید: «بررسی‌ها نشان داده است در مشهد به ازای هر سه نفر یک نفر حاشیه‌نشین وجود دارد! و درواقع از جمعیت نزدیک به سه‌میلیون‌نفری این شهر بیش از یک‌میلیون نفر آن حاشیه‌نشین هستند».
همچنین شهرهایی همچون تبریز و اصفهان و شیراز و همدان نیز با چنین بحرانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ بنابراین گزارش: «چندی پیش شهرداری تبریز اعلام کرد از جمعیت ۱.۵ میلیون نفری این شهر، حدود ۴۵۰ هزار نفر حاشیه‌نشین زندگی می‌کنند. درواقع یک‌سوم جمعیت تبریز نیز مانند مشهد محل اسکان حاشیه‌نشینان است... برآوردها نشان داده از جمعیت دومیلیون‌نفری اصفهان قریب به ۴۰۰ هزار نفر حاشیه‌نشین هستند». و یا در همدان بنا بر گفته معاون برنامه‌ریزی و عمرانی فرمانداری همدان، این میزان به ۲۰۰ هزار نفر رسیده است و در منطقه‌ای ۷۰ خانوار حاشیه‌نشین در همدان به ۷۰۰ خانوار تبدیل‌شده‌اند.»
به‌هرحال از هر منظر که روند روبه رشد این بحران عظیم اجتماعی در حاکمیت غارتگر ولی‌فقیه نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که ابعاد آن تنها به چند شهر و یا استان منحصر نبوده، بلکه روند حاشیه‌نشینی اکنون به بلایی از سوی دیکتاتوری خامنه‌ای برای کلیت مردم ستم دیده میهن امان تبدیل‌شده است.
