در این رابطه یک گزارش حکومتی می‌افزاید: «نرخ فعالیت در سال 1392 به 38 درصد رسیده است که بسیار کمتر از پیش‌بینی‌های قبل بوده است. کاهش نرخ فعالیت طی سال‌های اخیر ریشه در سه عامل دارد. یکی از این عوامل بالا بودن نرخ بیکاری در کشور است، هرچه نرخ بیکاری بالا باشد، نرخ فعالیت کاهش می‌یابد، زیرا افراد از جستجوی کار ناامید می‌شوند و به جمعیت غیرفعال می‌پیوندند». اعتراف این قلم‌به‌دست حکومتی آینه تمام‌قد بحران بیکاری در کشور و به ویژه در میان جوانان و همچنین بن‌بست حکومت در سیاست‌های تأمین شغل است. این گزارش در ادامه می‌افزاید: «نکته مهم این است که نرخ بیکاری کل نمی‌تواند تصویر دقیقی از وضعیت بیکاری کشور ارائه کند. نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در سال 1390 بیش از 15 درصد بوده است که نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان در مورد زنان 23,4 درصد و مورد مردان 11 درصد بوده است».
 این گزارش در ادامه با اعتراف به چشم‌انداز تیره و تاریک وضعیت اقتصادی و به‌تبع آن بازار کار و با ریختن آب پاکی بر دستان جویندگان کار و سیل عظیم بیکاران، می‌افزاید: «درصورتی‌که هدف کاهش نرخ بیکاری باشد، ضرورت ایجاب می‌کند که اقتصاد از یک رشد هشت‌درصدی برخوردار شود. در دوره کوتاه‌مدت یک‌ساله (در سال 1394) انتظار نمی‌رود که اقتصاد بتواند تعداد قابل‌توجهی از افراد بیکار در جست‌وجوی کار را شاغل کند».
سایت حکومتی اقتصاد نیوز
6 فروردین