سخنرانان این کنفرانس عبارت بودند از دکتر آلخو ویدال کوادراس رئیس کمیتة بین‌المللی در جستجوی عدالت، کارن پارکر رئیس انجمن بین‌المللی توسعة آموزش، الیزابتا زامپاروتی رئیس مشترک کمیته ایتالیایی پارلمانترها و شهروندان، کریستین پرگو استاد افتخاری در دانشگاه ژنو، پرویز خزایی نمایندة شورای ملی مقاومت ایران در کشورهای نوردیک، فریده کریمی عضو کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت و زندانی سیاسی دیکتاتوری آخوندی مصطفی نادری.
سخنرانان کنفرانس ژنو تشدید اعدام‌های وحشیانه و اقدامات سرکوبگرانة رژیم در دوران آخوند روحانی به‌ویژه علیه زنان را مورد بحث و بررسی قرار دادند و جامعة بین‌المللی را به اتخاذ یک سیاست قاطع در قبال نقض حقوق بشر در ایران فراخواندند. آنها با یادآوری نقش حکومت آخوندی به‌عنوان پدرخواندة بنیادگرایی و تروریسم تحت نام اسلام تأکید کردند که موضوع حقوق بشر و جنایات رژیم نباید تحت‌الشعاع مذاکرات اتمی قرار گیرد.
دکتر آلخو ویدال کوادراس در شروع سخنرانی خود  به تشریح فعالیت‌های کمیتة بین‌المللی در جستجوی عدالت پرداخت، و گفت:

این تشکل یک پلاتفورم از 4000 پارلمانتر از سراسر دنیا برای حمایت از مقاومت دموکراتیک ایران است.
هدف فعالیت‌های ما در کمیتة بین‌المللی در جستجوی عدالت تحقق یک ایران دموکراتیک است. ما بر این باوریم که به‌دلیل گفتگوهای هسته‌یی، حقوق بشر نباید در حاشیه قرار بگیرد. در واقع ما باور داریم که هرگونه امتیاز دادن به رژیم وحشی حاکم بر ایران و سکوت در برابر جنایات این رژیم علیه زنان و جوانان ایران غیر قابل قبول است و اعتبار اروپا و جامعة بین‌المللی را در اذهان مردم ایران از بین خواهد برد.
آلخو ویدال کوادراس با تأکید بر این‌که حکومت آخوندی سرمنشاء بنیادگرایی و تروریسم تحت نام اسلام و منبع اصلی تأمین مالی بسیاری از گروه‌های تروریستی است تأکید کرد که راه حل ریشه‌کنی بنیادگرایی، از بین‌بردن مداخلات رژیم در منطقه است.
وی سپس به موارد مختلف نقض حقوق بشر و جنایات رژیم از جمله اعدام شش زندانی سیاسی کرد، اعدام جنایتکارانة مجاهد قهرمان غلامرضا خسروی به‌اتهام حمایت از اپوزیسیون ایران اشاره کرد، و اظهار داشت:
این هم از شعار اعتدال روحانی! کورکردن، سنگسار، قطع عضو و شلاق‌زدن اشکالی از تنبیهات فیزیکی است که توسط قوانین بین‌المللی منع شده ولی در ایران چنین مجازات‌هایی به‌اجرا گذاشته می‌شود.
تعداد اعدام در زمان روحانی باصطلاح مدره بیش از دوران احمدی نژاد برای همین مدت است. در واقع ایران بالاترین رقم اعدام نسبت به جمعیت را در جهان دارد، با بیش از 1300 یا 1400 اعدام در طول دوره ریاست‌جمهوری (روحانی). پس اگر روحانی مدره است او یک مدل جدید از مدراسیون را نمایندگی می کند!

رئیس کمیتة بین‌المللی در جستجوی عدالت سپس مواردی از نقض حقوق اقلیت‌ها و سرکوب زنان را برشمرد، و گفت: سرکوب و اعمال محدودیت علیه زنان، اکنون بخشی از سیستم قضایی در ایران است.
در حال حاضر تعداد زیادی زندانی سیاسی زن در زندان‌های (رژیم) ایران وجود دارند.
آلخو ویدال کوادراس در ادامه، تصریح کرد:
ما در کمیتة در جستجوی عدالت بر این باوریم که مأموریت احمد شهید گزارشگر ویژة سازمان ملل در رابطه با ایران باید تمدید شود. رژیم ایران از سفر وی به کشور ممانعت کرده است. این رژیم حتی به سازمان‌های حقوق بشری نیز اجازه بازدید از زندان‌ها را نداده است.
...
اگر ما خواهان ایرانی آزاد هستیم که مشکل‌ساز منطقه و صادر کنندة تروریسم و بنیادگرایی اسلامی نباشد، باید هرگونه گسترش رابطه با (رژیم) ایران را منوط به پیشرفت آنها در حوزة حقوق بشر کنیم. وضعیت حقوق بشر در ایران را باید در تمامی روابط با این حکومت مد نظر گرفت. (رژیم) ایران باید اعدام‌ها را متوقف کند، زندانیان سیاسی را آزاد کند، سرکوب زنان را متوقف کند و به دیگر حقوق و آزادی‌های مردم ایران احترام بگذارد.
ما باید آخوندها را مجبور به متوقف‌کردن این جنایات و سرکوب مخالفان مانند اعدام در ملاء عام کنیم. ما باید در کنار مردم ایران بایستیم، به‌نحوی که آنها احساس نکنند ما آنان را رها کرده‌ایم. هیچ قرارداد نفتی و تجاری ارزشی ندارد اگر قیمت آن نقض سیستماتیک حقوق بشر باشد.

سخنران بعدی کنفرانس ژنو پرویز خزایی نمایندة شورای ملی مقاومت ایران در کشورهای نوردیک بود؛ وی ضمن تشریح سوء استفادة رژیم از آموزه‌های اسلام و سلب حق رأی و آزادی‌های مردم از طریق برقراری حکومت ولایت فقیه، گفت:

شورای ملی مقاومت که مجاهدین در محور آن قرار دارند و خودشان شیعه هستند، کاملاً علیه این نوع برداشت از اسلام هستند. این یک نوع فاشیسم دینی تحت نام مذهب و اسلام است.
مردم ایران به مدت سی و پنج  سال تحت حکومت یک نوع خلافت بوده‌اند که همة قوا و نهادهای حکومتی را در دست دارد
اما حالا خیلی در رابطه با داعش صحبت می‌شود و تهدید مطرح می‌شود. ولی ما به‌مدت سی و پنج سال است که با این پدیده روبرو هستیم، ولی اقدامی علیه آن از جانب جامعة بین‌المللی صورت نگرفته است.
پرویز خزایی با تأکید بر این‌که مدره‌نمایی‌های برخی سردمداران رژیم چیزی جز فریبکاری نیست، اضافه کرد: من فکر می‌کنم بهترین کار این است که جهان بیدار شود، چشم‌هایش را باز کند و سیستم استمالت را پایان بدهد. نباید تلاش شود که بگذاریم توجه جامعة بین المللی فقط به‌سمت موضوع هسته‌یی منحرف بشود.

در کنفرانس ژنو الیزابتا زامپاروتی رئیس مشترک کمیته ایتالیایی پارلمانترها و شهروندان با تأکید بر وخامت وضعیت حقوق بشر در ایران از زمان روی کار آمدن آخوند روحانی، تصریح کرد:
اعدام‌ها در زمان مذاکرات، سه برابر بیشتر شده است، موارد نقض حقوق بشر در ایران نیز افزایش پیدا کرده است؛ به‌طور خاص نقض حقوق بشر علیه زنان و موجی از حملات اسیدی علیه آنها.
متأسفانه این تصاویر در رسانه‌های غربی نشان داده نشدند.
این سکوت که ما پیشه می‌کنیم نوعی مشارکت در جرم و جنایت در ایران است. البته جامعة بین‌المللی نگران توسعة برنامه تسلیحات هسته‌یی است، اما شاید برای رژیم ایران ساده‌تر باشد که اجازه بدهد یک کارشناس بین‌المللی برود سایت‌های اتمی را بازدید کند تا اجازة رفتن به زندان‌ها و شکنجه‌گاههایش را بدهد. زیرا نقض حقوق بشر در محور حکومت آخوندها قرار دارد. این حکومت مذهبی و زن‌سیتز در قلب مشکل و بحران در خاورمیانه است و نمی‌تواند بخشی از راه حل برای بحران این منطقه باشد.
الیزابتا زامپاروتی، اضافه کرد: «من فکر می‌کنم ما به‌عنوان زن به‌طور خاص یک مسئولیت ویژه در رابطه با آن‌چه در ایران رخ می‌دهد، داریم. به‌نظر من سازمان مجاهدین خلق خیلی شجاعت به خرج داده است، جنبشی که تصمیم گرفته است رهبری زنان را به‌رسمیت بشناسد

سخنران بعدی کنفرانس در مقر اروپایی ملل متحد کریستین پرگو استاد افتخاری در دانشگاه ژنو بود؛ وی با ذکر نمونه‌هایی از جنایات‌های اخیر رژیم آخوندی علیه مردم ایران، گفت:
همة خانواده‌ها در ایران با این فجایع روبرو هستند. سئوال این جلسه این است که آیا حقوق بشر در ایران پیشرفت داشته است یا پسرفت؟ فکر می‌کنم بان کی مون در گزارش خود به‌خوبی پاسخ این سئوال را داده است. واقعیتها  به‌وضوح نشان می‌دهد که با پسرفت حقوق بشر روبرو بودیم. در ایران مثل همة حکومت‌های دیکتاتوری افزایش نقض حقوق بشر وجود داشته است.
وی سپس به محدودیت‌ها و فشارهای عوامل رژیم در عراق علیه مجاهدان اشرفی در لیبرتی در مقابل آن ایستادگی مجاهدین پرداخت، و افزود: «می‌خواهم به دو مورد اشاره بکنم: در زمان شاه مخالفین و زندانیان سیاسی سرکوب می‌شدند و در آن موقع، مسعود رجوی به اعدام در زمان شاه محکوم شده بود. در زمان خمینی مجاهدین سرکوب شدند و 120 هزار مخالف ایرانی در دهة هشتاد و نود اعدام شدند.
می‌خواهم به کاظم رجوی برادر بزرگتر مسعود اشاره بکنم. او روز 24 آوریل 1990 در ژنو ترور شد. آخوندها تصمیم گرفتند او را به‌طور دائمی به سکوت وادارند و او را به‌قتل برسانند.
اما وقتی من امروز شما را اینجا می‌بینم، می‌فهمم که رژیم موفق نشده است، پیام کاظم زنده است؛ مثل همة مدافعان حقوق بشر که تا به‌حال جانشان را برای این آرمان داده‌اند.
24 آوریل امسال 25 سال می‌شود که کاظم به‌دست رژیم کشته شده، 25 سال عدم مجازات عاملین این جنایت، غیر قابل قبول است. دولت سوئیس باید اقدام کند.
کریستین پرگو در ادامة سخنرانی خود، گفت:
ما باید به آینده بنگریم و از آنهایی که یک آلترناتیو دموکراتیک را برای ایران ارائه می‌دهند حمایت کنیم. من یقین دارم که مجاهدین خلق ایران در آینده آزادی و دموکراسی برای مردم ایران حضور خواهند داشت».

کارن پارکر رئیس انجمن بین‌المللی توسعة آموزش در سخنان خود به وجوه مختلف سرکوب و ستم رژیم علیه مخالفان، زنان، قومیت‌ها و اقلیت‌های مذهبی پرداخت و تأکید کرد که رژیم با سوء استفاده از مذهب و با سرکوب حکومت خود را حفظ می‌کند.
وی سپس با یادآوری کارزار مقاومت ایران علیه برچسب تروریستی در آمریکا، گفت: «نقش من طی این سالها این بود که همیشه مطرح کنم و بگویم که استفاده از برچسپ تروریستی علیه مقاومت ایران کاملاً نامشروع است و این مقاومت، یک مقاومت مشروع علیه ستم بوده است.
رئیس انجمن بین‌المللی توسعة آموزش در ادامه، گفت: «بان کی مون به‌خوبی در گزارشش گفته است که رژیم (ایران) به نقض حقوق بشر ادامه داده است و حالا رژیم سعی می‌کند با پیش‌کشیدن مذاکرات هسته‌یی، افراد را وادار کند که از حقوق بشر صحبت نکنند.
ولی ما نباید اجازه بدهیم که این امر موفق بشود. آنها به هیچ وجه مذهبی نیستند، بلکه دنبال قدرتند. روحانی به هیچ‌وجه مدره نیست.
وضعیت (ایران) به‌طور کلی کاملاً وخیم است.
حرف آخر این است که همگی باید با هم همکاری کنیم تا جامعة بین‌المللی واقعیت ایران را متوجه بشود».

سپس مصطفی نادری زندانی سیاسی دیکتاتوری با سابقه بیش از 10سال مقاومت در برابر شکنجه و فشارهای دژخیمان رژیم، با ذکر تجربیات خود به‌عنوان زندانی سیاسی در سیاهچال‌های رژیم آخوندی و با یادآوری قتل عام 30 هزار زندانی مجاهد و مبارز در سال 67 توسط دژخیمان رژیم، گفت:

به‌عنوان یک شاهد این قتل عام‌ها سئوال می‌کنم که چرا با وجود روشن‌بودن این قتل عام سکوت کرده‌اند و همین سکوت است که راه را برای قتل عام‌ها و نسل کشی‌های بعدی در جهان باز کرده است.
امروز می‌بینیم که ارتجاع در جهان که پدرخواندة آن در ایران است چه فجایعی به‌بار می‌آورد.
به قول یکی از کسانی که در زندان اعدام شد، «هم‌چون حیات که هرگز تسلیم مرگ نیست، ما هم همواره در جنگ هستیم». همین الان که در اینجا نشستیم و با شما صحبت میکنم در زندان‌های رژیم هزاران نفر زیر شکنجه و اعدام هستند.
من می‌خواهم سکوت در قبال این قتل عام شکسته شود. تا فردا روی همین صندلی کسی نیاید و بنشیند و همین چیزهایی که من دارم به عنوان یک شاهد میگویم را دوباره تکرار بکند.

فریده کریمی عضو کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت آخرین سخنران کنفرانس ژنو بود؛ وی گفت:
صحبت بسیاری در مورد داعش می‌شود اما تمام جنایت‌هایی که داعش انجام داده است، قبلاً در ایران انجام شده است لذا باید واکنش مناسب نسبت به این فجایع نشان داد.
وی برضرورت تمدید مأموریت گزارشگرویژه ملل متحد احمد شهید برای بررسی نقض حقوق بشر در ایران به عنوان یک حداقل  تاکید کرد و خواستار اقدامات جدی ارگانهای ملل متحد برای مقابله با موج فراینده اعدامها وجنایات ضد انسانی رژیم آخوندی علیه مردم ایران شد.
12مارس2015