دومینیک لوفور- نماینده مجلس ملی فرانسه:
خانم رئیس‌جمهور،    
خانمها، آقایان منتخبین و نمایندگان همة کشورهای حاضر
خانمها و آقایان نمایندة مقاومت ایران
خانمها و آقایان،
این گردهمایی که از مدت‌ها پیش قرار بود برگزار شود، اکنون در شرایط استثنایی برگزار می‌شود.
به‌عنوان نمایندة جمهوری در ساعت 1500 در میدان جمهوری بودم، زیرا وظیفة من این بود که آنجا باشم همراه با میلیون‌ها نفری که امروز تجمع کردند. وظیفة من همچین این بود که درساعت 17 -کاری دشوار - در میان شما باشم،  به‌عنوان نمایندة مجلس و رئیس سرژی پونتواز و امروز هم‌چنین به عنوان رئیس کمیتة پارلمانی برای ایران دموکراتیک.
تعداد سخنرانان امروز زیاد است، اما می‌خواهم چند لحظه  با شما صحبت کنم  و به شما که از ده‌ها سال پیش، از 35 سال پیش، با بنیادگرایی و فاشیسم مذهبی مبارزه می‌کنید، بگویم که در این لحظة استثنایی تاریخ که امروز تجربه می‌کنیم، وظیفة جمعی ما این است که بتوانیم از دینامیسم ایجاد شده، که در تصاویر هم دیدیم، کمک بگیریم تا اوضاع تغییر کند.
این گردهمایی باید به ما کمک کند تا به جلو حرکت کنیم، آن هم با قاطعیت، بدون امتیاز دادن و با روشنی.
ما از چند سال پیش با هم هستیم تا مبارزه کنیم علیه رژیم آخوندها و همة آن چیزی که نمایندگی می‌کند، تأمین می‌کند و اشاعه می‌دهد. ما در فرانسه هدف قرار گرفتیم، 17 شهروند فرانسوی در این هفته جان خود را از دست دادند، فقط 17 نفر. هر روز ده‌ها نفر قربانی این تروریسم و ایدئولوژی هستند. همین دیروز در نیجریه با سوء قصدهای بوکوحرام و هر روز در سوریه و عراق؛ در ضمن به‌خوبی می‌دانیم که اولین قربانیان این بنیادگرایی مذهبی قبل از هر کس شهروندان کشورهای مسلمان و مسلمانان هستند.
از پژواکی که حوادث این هفته در سرزمین حقوق بشر داشته باید بهره بجوییم تا بتوانیم فردا به جلو حرکت کنیم. آرزویی که به‌همراه شما بیان می‌کنم، همان چیزی است که از مدت‌ها پیش می‌گوییم، این‌که آن‌چه گاهی در دیپلماسی بین‌المللی منجر به برخوردهای غیر قاطع، نرمش یا پرهیز میشود، فردا دیگر تکرار نشود. و البته آنچه که باید موضع جامعة بین‌المللی در برابر رژیم ایران باشد ؛ (رژیمی) که با مواضعش بعد از این حوادث، خود را از دیگران متمایز می‌کند، در آنجا هر روز جوانان به اتهام اهانت به مذهب به محکوم به مرگ و محکوم به سنگسار می‌شوند. حکومتی که کثرتگرایی را رد می‌کند و در آنجا بود که یکی از معروف‌ترین فتواها در سال 1988 صادر شد، بعد از انتشار آیات شیطانی سلمان رشدی و همان زمان منجر به قتل‌هایی شد. امروز باید همة این مسائل پایان یابد و همة ما باید با عزم و قاطعیت علیه بینادگرایی، علیه افراط‌گرایی مذهبی متحد شویم، حول ارزش‌های قوی مثل آزادی، برابری و جدایی دین از دولت.
این است که خانم رئیس‌جمهور، ما فردا ادامه خواهیم داد، در پارلمان فرانسه با همکارانم هم در مجلس ملی و هم در سنا و فکر می‌کنم این یک گام مهم در مبارزه برای دموکراسی، آزادی و ریشه‌کن‌کردن بنیادگرایی و افراط‌گرایی مذهبی است که آن‌را با هم، به‌پیش خواهیم برد.

اسقف ژاک گایو
خانم رئیس‌جمهور، دوستان گرامی، می‌خواهم دو احساسم را با شما در میان بگذارم از شرکت کوتاهم در راهپیمایی بزرگ جمهوری‌خواهی امروز بعد از ظهر. از این جمعیت انبوه دلگرم شدم، آنها آمده  بودند تا به بربریت، افراط‌گرایی مذهبی و نفرت «نه» بگویند. دلگرم‌کننده است که زنان و مردانی را ببینیم که از آزادی بیان دفاع می‌کنند. مردان و زنانی که ترس را نمی‌پذیرند و تسلیم آن نمی‌شوند.
احساسم این بود که این جمعیت عظیم، بهترین جلوة خود را بارز می‌کرد. دومین احساسم مربوط به همبستگی بین‌المللی است. رئیس‌جمهور گفت که امروز پاریس به پایتخت جهان تبدیل شده است. بله، پیام‌هایی از همه‌جا می‌رسید، نمایندگان کشورهای مختلف حضور داشتند. شهروندانی در جهان مدافع آزادی‌ها هستند، هم‌چون اینجا در فرانسه و این دلگرم‌کننده است. از آنجایی که در آغاز  سال هستیم می‌خواهم با فروتنی سه آرزو را با شما مطرح کنم، سه آرزو برای مقاومت ایران. اولین آرزویم این است که بگویم: با عزمی راسخ علیه بربریت رژیم آخوندها مبارزه کنیم، علیه افراطی‌گری مذهبی و نقض حقوق بشر آن، آن‌چه هم‌اکنون در لیبرتی اتفاق می‌افتد، جلوة بارزی از نقض حقوق بشر به‌طور روزمره است. از این‌رو ما نباید هوشیاری خود را از دست بدهیم، مبارزه باید ادامه یابد. دومین آرزویم این است که اسلام و افراط‌گرایی اسلامی را قاطی نکنیم.
سومین و آخرین آرزویم این است که متحد بمانیم، مقاومت ایران و تمام دوستان متحد بمانیم حول خانم رئیس‌جمهور، این‌که تفرقی وجود نداشته باشد، به حضور همگی نیاز است. و قدرت ما وحدت و اتحاد ما است. سال نو مبارک.

استاندار ایوبونه
خانم رئیس جمهور، دوستان گرامی
در گیر و دار وقایعی که امروز فرانسه را در می نوردد  که همه ما به نوعی در آن قرار داریم دو چیز را نباید فراموش کرد که من امروز می‌خواهم خیلی مختصر به شما بگویم. اول اینکه اگر چه مهم است که تروریسم سازمانها را با قاطعیت تمام محکوم کنیم با هر  انگیزه ای که باشد، اعم از هویتی یا بدتر از آن عقیدتی، افرادی که میخواهند ایدئولوژی خود را بر ما تحمیل کنند. هر چند باید این تروریسم را محکوم و با آن مقابله کنیم، نوع دیگری از تروریسم هست  که به آن پرداخته نمی شود یا خیلی کم به آن توجه می شود و بسیار هم خطرناک‌تر هست، آن تروریسم دولتی است، بسیار خطرناک تر است که یک دولت مستقر با امکاناتی که در دست دارد، دست به تعدی به مردم بزند و خشونت را در خارج مرزهای خودش اعمال کند. این تروریسم، تروریسم دولتی خطرناک‌ترین نوعی است که می توان تصور کرد و امروز نباید آن را به فراموشی سپرد با این توجیه که تشکل های دیگر هستند که دست به این اعمال غیرقابل قبول می زنند. و اگر اجازه بدهید می‌خواهم الان یادی از قربانیان این تروریسم هم بکنم. با دیدن حضور دوستم سید احمد غزالی می‌توانم بگویم که دوستان الجزایری ما در دهه 90 بیش از ما رنج برده‌اند در حالیکه ما در بی‌تفاوتی تقریباً تمام عیار به سر می‌بردیم. و هم چنین نباید از یاد برد نبردی که شما به پیش می برید با مبارزین تان و باید بگویم تقریباً تنها، بر ضد یک حکومت بشدت مسلح با امکانات دیپلوماتیک و منابعی که در اختیار دارد و با امکانات فشار آوردن متنوعی که در اختیار دارد، و شما با آن مقابله میکنید با شجاعتی که من آن را عمیقاً می‌ستایم.  
امروز براستی زمان آن است که  تجلیل کنیم از افرادی که با شجاعت و با اعتقاد، به باورهایی مهر تایید زده‌اند و باید تجلیل باز هم قوی‌تری کرد از آنهایی که از چند ده سال پیش‌تر در این مسیر بوده‌اند و تجلیلی که می‌کنیم باید بزرگداشتی باشد برای مقاومت، از هر نوع مقاومتی، اگر به یاری مقاومت بر نخیزیم، اگر این شجاعت را نداشته باشیم که خودمان را در صف آنها جا بدهیم، زیبا ترین تظاهرات دنیا هم به درد چیزی نخواهد خورد. شاید این حرف‌هایی نبود که در ابتدای سال جدید باید  گفته می‌شد ولی چیز دیگری نمی توانستم بگویم. از صمیم قلب برای همه شما آرزوی یک سال جدید عالی میکنم.
سال نو مبارک.