ابعاد بیکاری در ایران تحت حاکمیت خامنه‌ای در حالی است که یک عضو کمیسیون صنایع مجلس حکومتی ضمن اعتراف به آن گفت: «رکود و بیکاری به طرز نگران‌کننده‌ای افزایش‌یافته و اقدامات دولت در این زمینه نتیجه مناسبی به بار نیاورده است و این در حالی است که باوجود 800 هزار صندلی خالی در دانشگاه‌ها، هرسال شاهد ورود موج جدید فارغ‌التحصیلان جویای کار به اقتصاد هستیم».
بیان چنین آماری از سوی متولیان دیکتاتوری ولی‌فقیه در تناقض آشکار با تمامی تبلیغات دروغین دولت آخوند روحانی مبنی بر “کاهش نرخ بیکاری تا سقف 11 درصد» در ایران می‌باشد. این کارگزار حکومتی در ادامه با اشاره به غیرواقعی بودن آمار اعلام‌شده نرخ بیکاری از سوی دولت ادامه می‌دهد: «روحانی صرفاً به آمار ایجاد اشتغال اشاره کردند و روی دیگر قضیه، یعنی تعدیل‌ها و اخراج‌های صورت گرفته در صنایع را نادیده گرفته‌اند و اگر بخواهیم خالص این عدد را اعلام کنیم، طی سه سال اخیر نرخ رشد اشتغال کشور صفر بوده است».
(خبرگزاری سپاه پاسداران فارس 6 تیر 1395)
ترجمان «رشد صفر درصدی اشتغال » در حاکمیت آخوندی به‌یقین به معنای اعتراف به واقعیتی دیگر نیز می‌باشد و آن عدم رشد اقتصادی طی سه سال گذشته است؛ زیرا دولت “تدبیر و امید» در تبلیغات به‌غایت دستکاری‌شده خود، همواره از رشد اقتصادی 4 درصد برای سال 94 سخن به میان آورده است. حال معلوم نیست، این چگونه رشدی اقتصادی است که با خود نه‌تنها زمینه‌های اشتغال را به‌ویژه در میان نسل جوان و تحصیل‌کرده فراهم نکرده، بلکه فراتر از آن به رکود شدید اقتصادی، تعطیلی کارخانه‌ها، افزایش شدید قیمت مایحتاج مردم، سوخت، برق، آب و نیز ارزهای خارجی راه برده است!
بحران فزاینده بیکاری در رژیم چپاولگر آخوندی که حاصل سوء مدیریت و نبود برنامه‌های کوتاه و میان‌مدت می‌باشد و همچنین ماحصل سیاست «اقتصاد مقاومتی» از سوی ولی‌فقیه می‌باشد را این عضو مجلس ارتجاع این‌گونه به تصویر کشیده است: “نرخ بیکاری رسمی حدود 11 درصد اعلام‌شده که بنا بر تعاریف سازمان جهانی کار، هر کس در طول هفته یک ساعت کار کند مشمول شاغلان می‌شود، بااین‌حال برخی ارقام غیررسمی هم بر نرخ 21 درصدی بیکاری دلالت دارند اما نگران‌کننده‌ترین بخش آمار، بیکاری بالای 50 درصدی جوانان است که چیزی جز بحران نیست».
