در رابطه با روند روبه رشد تعطیلی واحدهای تولیدی معاون حکومتی در سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی در سخنانی از «تعطیلی بیش از 6200 واحد صنعتی در شهرک‌های صنعتی» با ظریفت اشتغال « 118 هزار نفر» تا سال 1393 خبر داد. ترجمان این جملات به معنای بیکاری گسترده، عدم پرداخت حقوق و معوقات کارگران و فشارهای شدید مالی بر اقشار ضربه‌پذیر جامعه می باشد. این گزارش (خبرگزاری حکومتی ایسنا 15 اردیبهشت 1393) در ادامه می‌افزاید: «از کل 34 هزار و 530 واحد صنعتی به بهره‌برداری رسیده در شهرک‌ها و نواحی صنعتی 6239 واحد غیرفعال هستند که 117 هزار و 901 شغل را دربر می‌گیرد».
بر اساس گفته‌های این کارگزار حکومتی: «تعداد واحدهای به بهره‌برداری رسیده فعال مستقر در شهرک‌ها و نواحی صنعتی تا پایان اسفند پارسال 28 هزار و 291 واحد است که 10 هزار و 183 واحد در حال حاضر با ظرفیت کمتر از 50 درصد به فعالیت می‌پردازند».
به‌یقین با تعطیلی گسترده کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی ابعاد بیکاری نیز در میان کارگران روبه افزایش گذاشته است. دولت آخوند روحانی با مخفی‌کاری در تلاش است تا از ارائه آمارولقعی نرخ بیکاری و همچنین نرخ تورم در کشور خودداری نماید؛ اما بااین‌وجود، هرازگاهی می‌توان در لابلای اخبار به‌شدت سانسور شده حکومتی نیز به گوشه‌ای از واقعیت‌های تلخ بحران بیکاری در درون کشور پی برد. برای نمونه (به گزارش سایت حکومتی آمارستان): «بررسی آخرین گزارش رسمی مرکز آمار ایران درباره وضعیت بیکاری در کشور نشان می‌دهد نرخ بیکاری کشور در 8 استان بحرانی و نامناسب و بالای 13 درصد است و نرخ بیکاری در 6 استان کشور در سال گذشته نسبت به سال 9 افزایش یافت. هم‌اکنون نرخ بیکاری در 7 استان دورقمی است. بر اساس آمارهای ارائه‌شده از سوی مرکز آمار ایران، از تعداد بیکاران کشور در دوره 84 تا 92 تنها 186 هزار و 494 نفر کاسته شده است».
16 اردیبهشت 1394