روز سه‌شنبه 25 فروردین 94 عوامل کمیته سرکوب اشرف و لیبرتی ازجمله سرهنگ صادق محمدکاظم و سرگرد احمد خضیر، یک گروه از مأموران وزارت اطلاعات رژیم آخوندی و نیروی تروریستی قدس را زیر عنوان خانواده مجاهدان لیبرتی به محل گروهان پلیس حفاظت کمپ لیبرتی بردند، به شناسایی اطراف کمپ پرداخته و پس از چند ساعت آن‌ها را برگرداندند. بر اساس گزارش‌هایی که از داخل کشور به مقاومت رسیده، مزدوران قرار است روزهای بعد نیز به لیبرتی برده شوند.
این مأموران در حالی به لیبرتی منتقل شدند که برای نزدیک شدن به این کمپ باید از چندین نقطه بازرسی عبور کرد و رد شدن از آن‌ها تنها با کمک نیروهای امنیتی عراقی امکان‌پذیر است.
سفر این افراد به عراق و حضور آن‌ها در لیبرتی که به‌طور کامل توسط سفارت رژیم آخوندی در بغداد سازمان داده‌شده، بدون تردید امنیت مجاهدان لیبرتی را به خطر انداخته و زمینه‌ساز کشتار و حمام خون‌های بعدی در لیبرتی است. این امر به‌وضوح یادداشت تفاهم امضاءشده بین دولت عراق و ملل متحد در 25 دسامبر 2011 و تعهدات مکتوب و مکرر آمریکا و ملل متحد نسبت به امنیت و سلامت ساکنان لیبرتی را نقض می‌کند.
در روز 6 آذر 1393 مقاومت ایران طی اطلاعیه‌ای هشدار داد که وزارت اطلاعات آخوندی و نیروی قدس درصددند بار دیگر شماری از مأموران و مزدوران خود را زیر نام خانواده مجاهدین و دیدارهای خانوادگی به عراق اعزام نمایند تا به یک کارزار کثیف علیه مجاهدان لیبرتی مبادرت کنند.
پاسدار حسن دانایی فر سفیر رژیم آخوندی در بغداد در روز 26 آبان ماه 1393 که به اشرف رفته بود «اظهار امیدواری کرد که به‌زودی خانواده‌های دردمند و رنج‌کشیده اعضای سازمان مجاهدین خلق به دیدار با عزیزانشان در اردوگاه لیبرتی نایل گردند و به جدائی و حرمان آنان پایان داده شود». این پاسدار جنایتکار یک ماه قبل از آن در 24 مهر در دیدار با یکی از عوامل وزارت اطلاعات در سفارت رژیم آخوندی گفته بود «به تلاش‌هایش برای برقراری ارتباط بین اعضای گرفتار در فرقه رجوی و خانواده‌هایشان ادامه داده و در این راه از تمامی ظرفیت‌های سفارت جمهوری اسلامی ایران در عراق استفاده نماید» (سایتهای وزارت اطلاعات).
رژیم آخوندی از بهمن 1388 تا دی‌ماه سال 1390 با اعزام گروهی از مزدوران تحت عنوان خانواده مجاهدین و استقرار آن‌ها در کنار اشرف به‌صورت شبانه‌روزی با 320 بلندگو به شکنجه روانی ساکنان اشرف مشغول بود. قبل از قتل‌عام 10 شهریور 1392 در اشرف نیز رژیم آخوندی گروهی از همین مزدوران را در اطراف اشرف مستقر کرده بود.
انتقال مزدوران وزارت اطلاعات به لیبرتی در حالی است که هزاران عضو خانواده ساکنان لیبرتی که در اروپا و آمریکا زندگی می‌کنند یا خود را به‌زحمت از ایران به این کشورها می‌رسانند، 7 سال است به‌رغم مراجعات متعدد به سفارت‌های عراق هیچ‌گاه اجازه ورود به عراق و دیدار با فرزان دانشان را نیافتند. در همین دوران نه وکلای مجاهدین و نه پارلمانترها و فعالان حقوق بشر و حتی نمایندگان مجلس عراق اجازه ورود به اشرف یا لیبرتی را نداشته‌اند.
پیش‌ازاین در پی نامه اعتراضی نماینده ساکنان لیبرتی به معاون یونامی در مورد انتقال مأموران رژیم به اطراف لیبرتی، معاون نماینده ویژه دبیر کل در عراق در روز 15 اکتبر 2012 نوشت: «مقامات عراقی چنین موضوعی را قاطعانه رد کرده است و ... قویا می‌گویند چنین چیزی را توهین به حاکمیت ملی خودشان می‌دانند. مضافا بر این من به شما اطمینان می‌دهم که یونامی با اطمینان مطلق هیچ‌کسی را به‌هیچ‌عنوان اجازه نمی‌دهد به کمپ لیبرتی دست یابد».
مقاومت ایران ضمن هشدار و یادآوری این حقیقت که فرستادن مزدوران رژیم آخوندی به کمپ لیبرتی مقدمه به راه انداختن یک کشتار دیگر است و با تأکید بر اینکه مداخله دادن رژیم ایران در پرونده ساکنان یک اقدام مجرمانه است دولت آمریکا و ملل متحد را که بارها و به‌صورت مکتوب نسبت به‌سلامت و امنیت ساکنان کمپ لیبرتی متعهد شده‌اند به اقدام فوری برای جلوگیری از هرگونه تحرکی از سوی رژیم ایران و عوامل و مزدوران آن در اطراف کمپ لیبرتی تحت هر عنوانی فرامی‌خواند.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران-پاریس
26 فروردین 1394 (15 آوریل 2015)
