اعتصاب غذای مجاهدان قهرمان در لیبرتی و یاران اشرف نشان امان در شهرهای اتاوا، برلین، ملبورن، لندن و ژنو  وارد نهمین هفته ی خود شده است. وضعیت جسمانی بسیاری از اعتصاب کنندگان اکنون رو به وخامت گذاشته است، بطوریکه بر اساس گزارشات دریافتی شمار زیادی از آنان در لیبرتی و کشورهای مختلف  تحت مراقبت های ویژه پزشکی قرار گرفته و بسیاری به لحاظ جسمانی به ”نقطه بازگشت ناپذیر“ نزدیک می شوند. روی سخن اعتصابیون در وهله نخست به وجدان های بیدار بشری است. به مردم و جوانان ایرانی و به  آزادی خواهان و تمامی آنانیکه برای عدالت دل می سوزانند و برای آن مبارزه می کنند. آن روی دیگر این سخن نیز به آمران سیاست مماشات و متولیان همان سیاستی است که قریب نه هفته چشم ها و گوش ها را عامدانه و آگاهانه بر خواسته های بحق اعتصابیون بسته اند. هشدارها نسبت به وضعیت وخیم جان اعتصاب کنندگان را نادیده می گیرند و با بی عملی و ادامه سیاست سکوت خود، راه را برای کشتارهای بعدی در لیبرتی هموار میکنند. آری ساکنان لیبرتی و اشرف نشانان با ” شمع جان “ خود  خواهان خاتمه دادن به چنین سکوت و بی عملی جامعه بین الملل می باشند.

این اعتصاب غذای جهانی برای خواسته هائی بحق، مشروع و امکانپذیر برگزار میشود. اعتصابی برای عدالت، برای حقوق بشر و در صدر آن آزادی 7 گروگان اشرفی از چنگال مالکی جنایتکار. در این رابطه شماری از اعتصاب کنندگان در نامه یی به وزیر خارجه آمریکا نوشتند:
«ما از شما می خواهیم دولت عراق را تحت فشار قرار دهید تا گروگانها را آزاد و امنیت لیبرتی را حل کند. به نظر ما آقای اوباما نباید تا قبل از آزادی گروگانها با مالکی ملاقات کند. مالکی کسی است که دستور قتل عام اول سپتامبر را صادر کرد».
اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت  5 آبان 1392

اکنون سخن از اعتصابی برای خواسته هائی برآمده از بطن جنبش مقاومت برای آزادی، حقوق بشر و حاکمیت مردمی است، بویژه در پی کشتار ناجوانمردانه 52 تن از اشرفیان در 10 شهریور توسط مالکی مزدور و بدستور خامنه ای جنایتکار. قتل عامی که بر اساس تمامی داده های بین الملل در ردیف جنایت علیه بشریت بوده و  مستحق پیگیری جدی ملل متحد می باشد.
همچنین روی سخن اعتصابیون در وهله نخست ایالات متحده و شخص رئیس جمهور اوباما است. زیرا  این دولت آمریکا بود که پس از قرارداد خلع سلاح با مجاهدان ساکن اشرف در سال 2003 ،  قرارداد حفاظت و امنیت امضاء کرده است. یکصد تن از آنان پس از آنکه قریب 3000 تن از یارانشان با خدعه و نیرنگ به کمپ لیبرتی منتقل گردیدند، برای نگهداری  فروش اموال که بالغ بر 500 میلیون دلار می باشد، در اشرف باقی ماندند. آنهم با توافق ایالات متحده و سازمان ملل متحد. با قتل عام روز 10 شهریور در اشرف یکبار دیگر این نکته به اثبات رسید که دیگر نمی توان به هیچ وعده و قرار و توافقی اعتماد کرد. به شهادت کشتارهای مکرر و به شهادت تمامی تحریم های ظالمانه ی پزشکی، داروئی، غذائی، سوختی و امکاناتی که دولت دست نشانده ی مالکی از آغاز علیه ساکنان اشرف برپا کرده بود، دیدیم که پاسخ  به هردوی این ”تضمین ها “ تا به امروز فقط ” تیر و تبر و موشک و قتل عام مردان و زنان بیدفاع و بی سلاح “ ما در اشرف قهرمان و زندان لیبرتی از سوی مالکی مزدور و نیروی تروریستی قدس  بوده است.

بر این نکته هم ”ملل متحد “ و هم، دولت ایالات متحده ”بخوبی واقف اند. قتل عام  یاران امان در اشرف و به اسارت گرفتن 7 اشرفی که اسناد و مدارک مستند و فیلم های آنها از سوی خانم رجوی، به مجامع ذیصلاح بین المللی، به حقوقدانان و نمایندگان میلیاردها مردم جهان ارائه شده، هرگونه شک و شبهه ئی را دیگر بر اثبات  سیاست بی عملی و استمالت و بر این میدان دسیسه و پلشتی با دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران باقی نمی گذارد.
اینکه میگوئیم ”میدان دسیسه و مماشات و پلشتی“ براستی سخن گزافی نگفته ایم. زمانیکه به عیان می بینیم که به این تضمین ها خیانت میکنند، زمانیکه اعتصابیون قهرمان فریاد میزنند، ادامه ی هرگونه مماشات و چشم پوشی بر حقوق ساکنان چه عامدانه و چه غیر عامدانه، راه را برای حملات بعدی رژیم تروریستی آخوندی هموار میکند، بازهم سخن گزافی نگفته ایم. این چه سیاست شرم آوری است که چشماانش را عامدانه بر نقض ” حقوق بشر“ و ”حق پناهندگی“ و بر تمامی ”کنوانسیون های ملل متحد“ می بندد.؟  
بقول خانم پرفسور زوسموت، رئیس اسبق مجلس آلمان: ”نجات جان انسانها و ایجاد امنیت یک وظیفه بشردوستانه است. حرفها باید با عمل همراه باشند. غرب باید به وظیفه اش عمل کند و هفت نفر ربوده شده باید آزاد شوند. و حفاظت ساکنان در لیبرتی باید قاطعانه توسط سازمان ملل تامین و تضمین شود“.
روزنامه فرانکفورتر آلگماینه 22 مهر1392

آری اعتصابیون قهرمان با شمع وجودشان با پایداری شان و با خواسته های بحق شان این سیاست شرم آور را به چالش کشیده اند. این قهرمانان، جامعه بین الملل و افکار عموم و وجدان های بیدار بشری را فرا میخوانند تا بر چنین سیاستی برای یکبار هم که شده خط پایان بکشند. چالش نه فقط برای 7 گروگان اشرفی و آزادی آنها، نه تنها برای حفاظت و استقرار کلاه آبی ها ی ملل متحد در لیبرتی، نه تنها برای اجرای عدالت و به پای میز محاکمه کشیدن جنایتکاری بنام خامنه ای و مالکی، بلکه برای ارزش های نوین بشری و برای اینکه در هیچ جای این گیتی دیگر دیکتاتوری ویا سلطانی این چنین بشریت را به مسلخ نکشد. بله این قهرمانان با جان خویش با شمع وجود خود درسی فراموش نشدنی برای بشریت، برای عدالت و برای تمامی مظلومان و سرکوب شدگان و آزادیخواهان برجا گذاشته اند.  
سخن آخر آنکه،  اکنون که مالکی مزدور برای دیدار در راه ایالات متحده است، زمان آن رسیده تا قبل از هردیدار وهر گفتگوئی و قبل از انعقاد هرقرارداد تجاری و اقتصادی، رئیس جمهور اوباما با جدیت  از وی بخواهد تا 7 گروگان اشرفی را بدون هرگونه قید و شرطی آزاد نماید. در این رابطه بیش از 150 تن از نمایندگان، شامل نائب رئیس پارلمان اروپا در بیانیه ئی از جمله می گویند : ” ما همچنین برخی از فراخوانها به دولت عراق که درباره این کشتار دست به تحقیقات بزند را قویاً محکوم می کنیم. این مثل این می ماند که از بشار اسد خواسته شود تا درباره استفاده از تسلیحات شیمیایی در سوریه تحقیق کند! ما درخواست عادلانه خودمان را برای یک تحقیقات مستقل بین المللی بدون دخالت دولت عراق را تکرار می کنیم.

با توجه به این که نخست وزیر عراق، نوری المالکی در روز اول نوامبر به کاخ سفید خواهد رفت، ما از رئیس جمهور اوباما می خواهیم تا قبل از آزادی 7 گروگان و گرفتن یک تضمین نامه کتبی از مالکی که به 3000 پناهنده و پناهجوی ایرانی در لیبرتی آزار بیشتری نرساند، با او ملاقات نکند“.
6 آبان 1392