ابعاد این بحران محیط زیستی که بنا بر آمار و ارقام رژیم، سیاست‌های مخرب حکومتی در پشت آن قرار دارند، بحدی است که تیتر رسانه های دست نشانده نظام آخوندی از «آلودگی صوتی شهرهای بزرگ کشور ۲۰ برابر حد مجاز» سخن به میان آورده اند.

به گزارش خبرگزاری حکومتی ایسنا: «بر اساس گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران حدود ۲۴ درصد از مردم در جامعه ما از مشکلات روانی که نیاز به درمان دارد، رنج می برند و باید توجه داشت که آلودگی صوتی عوارضی همچون سقط جنین، افزایش فشارخون، سکته قلبی، افت شنوایی و کاهش راندمان کار را به همراه دارد». (۳۰ فروردین ۱۳۹۷)

آلودگی‌های صوتی به آن دسته از ارتعاشات شدید صوتی در سطح خیابان، معابر و شهرها گفته می‌شود که از منابع مختلفی مانند وسایل نقلیه موتوری، کارخانه‌ها، بخش‌های صنعتی و ماشین‌آلات و یا وسایل نقلیه هوایی تولید می‌گردند و تأثیرات مخربی بر روح و روان شهروندان ایجاد می‌نمایند. یک گزارش تحقیقاتی اعلام کرده است: «چنانچه فردی طی ۸ ساعت به‌طور مداوم در معرض سروصدای بالای ۷۰ دسی‌بل قرار گیرد، فشارخون وی ۵ تا ۱۰ میلی‌متر جیوه افزایش می‌یابد». (دانشنامه ویکی‌پدیا)

به موازات این نیز باید به بلبشو در حاکمیت آخوندی در زمینه کنترل ترافیک شهرها و یا تولید خودروهای غیر کیفی و غیر استاندار، نبود معاینات دقیق برای خودروها و وسایل نقلیه، نزدیکی ترمینال‌های مسافربری به مکانهای مسکونی، پروازهای غیرمجاز بر روی مناطق مسکونی، اشاره نمود که در روند خود به این بحران در بسیاری از شهرهای کشور به‌ویژه تهران ضریب زده است.

در بسیاری از کشورها امروزه برای جلوگیری از آلودگی‌های صوتی، سیاست‌های نوینی را اخاذ کرده‌اند. درختکاری، ایجاد محیط‌های سبز، خارج کردن ایستگاه‌ها و ترمینال‌های مسافرتی و هوایی به بیرون از شهرها، فیلترگذاری کارخانه‌ها و وسایل نقلیه و یا ممنوعیت استفاده از «بوق وسایل نقلیه» از جمله این راهکارها می‌باشند.

این گزارش حکومتی در ادامه ضمن اعتراف به بی‌عملی حکومت برای مقابله با این روند مخرب می افزید: «موضوع آلودگی صوتی یکی از مسائلی است که کمتر به آن پرداخته می‌شود و تنها دلیلی این کم‌توجهی این است که باعث مرگ کسی نمی‌شود ولی عوارض روانی و جسمی زیادی را برای افراد جامعه ایجاد می‌کند».