روزنامه فرانسوی فیگارو
19آوریل 2013

بخشهایی از پیشگفتار پروفسور فرانسواز

مریم رجوی به عنوان یک زن سیاستمدار این اثر- « زنان علیه بنیادگرایی»- را نوشته و در آن مبانی کارزار خود را بیان میکند.
رئیس جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران که در فرانسه مستقر است، درگیر نبرد با کینه توزی خشمگینانه رژیم حاکم برایران است که بر پایه بنیادگرایی اسلامی قدرت خود را سرپا نگه داشته است.
او هم چنین به موضوعات مربوط به روابط و همخوانیهای اسلام و دمکراسی می پردازد که ما میدانیم، چقدر موضوع بحثها و مناقشات امروزی است.....
سرکوب زنان برای حفظ دیکتاتوری مذهبی ضروری است. بنابراین، مریم رجوی پادزهر ضروری برای مقابله با این شرارت حیرت آور را در «قدرت فراموش شده» زنان باز می یابد و برآن است که برای شکست این فرهنگ بنیادگرا و مخرب، زنان نه فقط باید دریابند که «در نوک پیکان این نبرد هستند»، بلکه آنها به طور داوطلبانه باید رهبری این نبرد را بر عهده بگیرند.....
ازنظر مریم رجوی، اسلام مورد ادعای بنیادگرایان صریحا به متون اصیل اسلامی خیانت میکند.
نویسنده کتاب زنان علیه بنیاد گرایی، بسیار شجاعانه و بسیار به جا، افشا میکند که قرآنی که در قرن هفتم میلادی نازل شده است، یک تحول مثبت در شرایط اقتصادی و اجتماعی زنان ایجاد کرد و میگوید همچنانکه در سوره حجرات آمده است : انسانها صرفنظر از تفاوت جنسی و اصل و نسب شان، برابر هستند...
او با قدرت میگوید که چگونه میتوان مدعی رهایی شد، وقتیکه در منطق بنیادگرایان « انسانیت نیمی از انسانها» مورد شک قرار میگیرد؟
مریم رجوی یک تابلو قابل فهم از دیدگاه بنیادگرایانه ترسیم میکند که در آن ارزش مطلق بر اساس رفتار جنسی افراد است و دراین منطق زنان به عنوان منشا گناه و شر تلقی میشوند.... درمنطق بنیادگرایان، گناه جنسی بهانه توجیه ماهوی تمامی اشکال سرکوب است.....
 مریم رجوی شرایط زنان در ایران را از سال 1909 و قدمت مبارزات انجمنهای زنان  تا قبل از سرکوب خونین ملایان که (بیش از 120000 اعدام شامل دهها هزار زن) برجای گذاشته و هم چنین تجربه مقاومت ایران را که رو در روی سرکوب و تحقیر آخوندها، زنان را در خط مقدم مبارزه  قرار میدهد، بررسی کرده است.  
از نظر او، مبارزه باید در دو جبهه پیش برود: هم علیه قدرت مذهبی حاکم، و هم علیه هرگونه رویکرد مردسالاری که زنان را درجه دوم ببیند وحذف کند...
این اثر یک تجربه انسانی خیره کننده است که بایستی آن را نظاره کنیم، تحسین کنیم و حمایت کنیم. و حتی باید از آن الهام بگیریم، چرا که ظاهر دموکراتیک و لائیک (نظامهای حاضر)، این سنگ بنای اساسی قدرت سیاسی را، یعنی سلطه بر روی جسم زن و پنهان کردن تواناییهای زنان وحذف آنها به دلیل اصل« رقابت برای قدرت»، تاکنون پنهان کرده و پوشانده است.  
در یک زمینه کمی متفاوت اما با جوششی که همه ما آن را احساس می کنیم، مریم رجوی شرایط مقاومین ایرانی در شهر اشرف در عراق را نیز ارائه میکند، کسانی که توافقات بین  دو حکومت ایران و عراق و رها کردن حفاظت بین المللی، آنها را تحت فشارها و شکنجه ها یی نظیر پخش فریادهای کینه توزانه از  صدها بلندگو قرار داده و یک بی خانمانسازی اجباری و انتقال به بدترین شرایط در کمپی که بطور شومی نامش را لیبرتی گذاشته اند،  به آنها تحمیل شده است. انتقال به صحرا یی  بدون آب کافی، بدون حفاظت بهداشتی و بدون هیچگونه ترتیبات ضروری،  و درمیان سکوت کر کننده سازمان ملل....
در آنجا هم، زنان، بازوی مسلح مبارزه هستند.
فرانسواز هریتیه