کمپ اشرف که در 65 کیلومتری بغداد واقع شده، محل سکونت اعضای سازمان اپوزیسیون مجاهدین خلق ایران می‌باشد که قبل از این‌که رئیس‌جمهور فقید عراق صدام حسین در یک حمله به فرماندهی ایالات متحده در سال 2003 سرنگون شود، دست به حملاتی علیه ایران می‌زد.
سرنوشت این کمپ از زمانی که ایالات متحده آن را به مقامات عراقی در سال 2009 تحویل داد، در ابهام به‌سر می‌برد. درست بر خلاف دوران صدام، که در دهه هشتادوارد یک جنگ هشت ساله با ایران گردیده بود، دولت فعلی عراق طرفدار خط و خطوط تهران است و متعهد شده که تا پایان سال جاری این کمپ را ببندد.
در ماه آوریل گذشته این کمپ که 3400نفر در آن ساکن هستند، شاهد درگیریهایی بین نیروهای امنیتی عراق و ساکنان کمپ بود که بنابر تحقیقاتی که سازمان ملل انجام داد، منجر به کشته شدن 34تن شد.
بان کی‌مون در یک گزارش دوره‌ای در مورد عراق گفت:“من از تمام طرف حسابهای این موضوع می‌خواهم که به تلاشهایشان برای یافتن راه کارها بیفزایند و نیز سعی کنند یک راه‌حل توافقی که متضمن احترام به حق حاکمیت عراق بوده و در عین حال با قوانین بینالمللی حقوق‌بشر و اصول و پرنسیپ‌های انسانی، همخوانی داشته باشد، بیابند ”.
دبیرکل سازمان ملل در گزارش خود می‌افزاید:“به‌منظور محقق شدن این هدف از کشورهای عضو (سازمان ملل) می‌خواهم که به حمایت و تسهیل اجرای هرگونه ترتیبات قابل‌قبول دولت عراق و ساکنان این کمپ، کمک کنند ”.
اوایل همین ماه، مریم رجوی رهبر سازمان مجاهدین خلق، پیشنهاد آمریکا برای انتقال ساکنان اشرف به یک مکان دیگری که دولت عراق انتخاب کند را رد کرد و گفت: این طرح منجر به “یک قتل‌عام ”خواهد شد. واشنگتن رسماً مجاهدین خلق را یک گروه تروریستی می‌داند ولی این سازمان از حمایتهایی در کنگره آمریکا برخوردار است.
ساکنان این کمپ از این‌که در نهایت به ایران استرداد شوند، ابراز نگرانی کرده‌اند.
در گزارش خودش از مقامات عراقی با اصرار خواست که از به‌کار گیری زور خودداری کنند و تضمین بدهند که ساکنان این کمپ به نیازمندیهای خودشان شامل مواد و خدمات، دسترسی داشته باشند.
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای هفته گذشته گفت که عراق بایستی “ تعرض ”به این تبعیدیان را متوقف کند، تبعدیانی که می‌گویند به آنها اجازه داده نمی‌شود داروهای اساسی خودشان را خریداری کنند و از رفتن به خارج از کمپ برای درمان و معالجه محروم هستند.
طی بحثی که روز سه شنبه در شورای امنیت در مورد عراق صورت گرفت، حامد البیاتی سفیر عراق در سازمان ملل گفت که کشورش به نمایندگان این سازمان بینالمللی و نیروهای آمریکایی اجازه ورود به این کمپ برای تقدیم غذا و دارو را داده است.
وی هم‌چنین گفت که بغداد برای شروع تحقیق پیرامون درگیریهای ماه اوریل، یعنی همان تحقیقاتی که بنا‌به گفته بان کی‌مون “بلا تکلیف مانده ”، ابراز آمادگی کرده است.
البیاتی گفت که:“ عراق تصمیم گرفته است برای سکنی دادن مجدد (ساکنان این کمپ) و تضمین حقوق انسانی آنها
تلاش نماید ”. ولی وی هیچ توضیحی در مورد جزئیات این طرح بغداد نداد. وی در توجیه این مسأله گفت که سازمان مجاهدین خلق “این کمپ را یک زمین آزاده شده و مقدس برای خودشان می‌دانند و نمی‌پذیرند که از آن خارج شوند که این موضوع در تضاد آشکار با حق حاکمیت عراق است ”.
وی هم‌چنین گفت که درگیریهایی که در آوریل رخ داد، بعد از آن بود که نیروهای عراقی که تلاش کرده بودند کنترل قسمتی از این کمپ را به دست بگیرند، مورد تهاجم با کوکتل‌مولوتف و چاقو قرار گرفتند.
ولی محمد محدثین - که نماینده ساکنان این کمپ در پاریس است- در بیانیه‌ای که برای رویتر ارسال نمود گفت توصیفی که بان کی‌مون از این حادثه نمود، به روشنی دروغهای سفیر عراق را برملا می‌کند».
