سعید زینالی را به خاطر می آورید. اگر او بود در همین روزها ۴۳ ساله می شد. سعید در جریان قیام دانشجوئی تیرماه سال ۷۸ ناپدید شد. بیست سال از ناپدید شدن او می گذرد. بارها اعضای خانواده اش را فقط به این علت که خواستار گرفتن خبری از او بوده اند را دستگیر کرده اند.

 براستی جا دارد در دادخواهی از خون سحر سراسر خشم شد و بنیان این جنایتکاران ضد ایرانی را از بیخ و بن برکند.

ساعت ۶ عصر است. تعداد زیادی دختر جوان با روسریهای سرخ در یک صحن بزرگ می‌ایستند و بر روی شانه هایشان پارچة سپید و سرخی را می‌گشایند. تصویر آرم سازمان مجاهدین خلق آرام آرام کامل‌می‌شود.

فجایعی را که آخوندها برسر مردم ایران آوار کردند براستی شگفت انگیز و در تاریخ ایران و شاید بشریت بی نظیراست.

پنجاه سال مبارزه توأم با فدا و ایثار بود و نبود خود در راه رهایی یک ملت و یک روزاستراحت و تمتع از تنعمات زندگی فردی نداشتن، کار هر کس و هر سازمان و تشکیلات سیاسی نیست. بنابراین ما به عنوان هواداران سازمان پرافتخار مجاهدین خلق، صمیمانه و با احترام و یاد شهدای گرانقدر؛ به رهبران قهرمان مریم و مسعود، سرداران پاکباز شجاع اشرفی و اشرف نشانان فداکار وفادار تبریک می گوییم.
فرشته و رحمان