خیل کارگران بیکار و لشگر گرسنگان در حاکمیت منحوس ولایت فقیه

ابعاد ظلم و ستم بر اقشار محروم میهن امان و به‌ویژه قشر کارگر و زحمت‌کش در حاکمیت فاسد آخوندی که درآمد ماهیانه آنان بنابرداده‌های حکومتی حتی کفاف «۱۰ روز» زندگی را نمی‌کند، به‌طور فزاینده‌ای با مرزهای هرگونه توصیف و تصور انسانی و ارزش‌های نوین بشری فاصله‌های نوری پیدا می‌کند.

در نبود قوانین کارگری، پائین بودن دستمزدها، استثمار، نبود قراردادهای کاری، بیمه‌های درمانی و یا قراردادهای موقت و سفید که به کارگزاران و باندهای مافیایی حاکم بر محیط‌های کارگری هرزمان امکان اخراج کارگران محروم را می‌دهد، اکنون خط فقر در جامعه ۱۰ میلیونی کارگری که با احتساب خانوارهای آنان به مرز ۴۰ میلیون نفر می‌رسد، به‌یقین برای ده‌ها سال متمادی نهادینه شده است.

همچنین باید به صنعتی بنام اخراج و یا بیکاری عامدانه کارگران در حاکمیت غارتگر ولی‌فقیه اشاره نمود، امری که اکنون به رشد فقر، حاشیه‌نشینی، کارتن‌خوابی و در نهایت فلاکت گسترده در جامعه راه برده و قریب ۵۰ میلیون نفر از مردم میهن امان را به «خط فقر» مطلق کشانده است.

تازه ترین نمونه آن را می‌توان در معدن سوادکوه یافت که در پی واگذاری معدن به یکی از ایادی حکومت، اکنون به بیکاری ۱۰۰۰ کارگر انجامیده است. خبرگزاری حکومتی مهر (۳ خرداد ۱۳۹۶) در گزارشی ضمن اعتراف به ابعاد این واقعیت به نقل از یک کارگر محروم و معترض می‌نویسد: «پیمانکاران از ۱۸ اردیبهشت‌ماه قرارداد بسته‌اند که معادن تعطیل شوند و با تعطیلی معادن هزار کارگر بیکار شدند و همین اقدام آن‌ها موجب شده که ما اکنون برای اعتراض به خیابان‌ها آمده‌ایم».

کارگر دیگری می‌گوید: «یک سری از ما کارگران، ۲۲ سال سابقه کار در این معادن داریم و چهار ماه هم هست که حقوق نگرفته‌ایم و اکنون‌که معدن تعطیل‌شده، تکلیف ما چه می‌شود؟ به همین راحتی ما را کنار گذاشته‌اند».

به موازات این واقعیات باید به وضعیت وخیم ایمنی در محیط‌های کارگری و وجود آمار بسیار بالای سوانح که تمام به دلیل بروز نشدن سیستم‌های ایمنی و یا نبود تجهیزات و وسائل بروز می‌کنند، اشاره نمود، بطوریکه اکنون کارگاه ها و محیط‌های کارگری در حاکمیت آخوندی به قتلگاه کارگران تبدیل شده است.

بنابرداده‌های رژیم، جامعه کارگری ایران سالانه با رقمی حدود «۱۴۰۰ سانحه کاری» و یا «۸۴۰۰ بیماری در محیط‌های کارگری» روبرو است. سوانحی مانند معدن گلستان که منجر به کشته شدن ۲۱ معدنچی بیگناه گردید و یا آتش‌سوزی عامدانه در ساختمان پلاسکو تماماً از برکات شوم این رژیم ضد کارگری در ایران می‌باشند.

خبرگزاری حکومتی ایسنا (۳ خرداد ۱۳۹۶) در گزارشی از مرگ ۲ کارگر محروم در فولاد بویراحمد گزارش کرده و می‌نویسد: «"زریر بارانی" و "یوسف اکرمی" دو کارگر مصدوم اعزام شده به شیراز با شدت سوختگی شدید بودند که فوت کردند.
در حدود ساعت ۲ و ۳۷ دقیقه بامداد روز دوشنبه، یکم خردادماه حادثه‌ای در کوره B کارخانه فولاد بویراحمد رخ داد که درنتیجه آن ۶ نفر از مصدومان حادثه به شهرهای اصفهان و شیراز انتقال یافتند و وضعیت ۳ نفر از مصدومان این حادثه که دچار سوختگی شدید شده بودند، وخیم گزارش شد».

این وضعیت اسفناک در حالی است که رژیم آخوندی سالیانه ده‌ها میلیارد دلار از سرمایه کشور را به‌عوض سرمایه‌گذاری برای رفاه، آبادانی و پیشرفت، یا در اختیار ارگان‌های سرکوبگر و یا خرج پروژه‌های موشکی، صدور تروریسم و کشورگشایی می‌نماید.