یک نماینده مجلس رژیم از استان خراسان در رابطه با ابعاد فقر و بیکاری بعنوان کاتالیزاتور این بحران، با اعتراف به پایین بودن درآمد سرانه و اشتغال در این استان گفت: «مردم استان در اشتغال فوق العاده مشکل دارند و به طور میانگین از هر ۵۰ نفر که به ما نمایندگان مراجعه می کنند ۲۵ نفر برای درخواست کار است».
وی در ادامه وی از خالی شدن ۵۰ درصد روستاهای حاشیه مرز در استان طی ۱۰ سال گذشته خبر داد و افزود: «اگر طرح انتقال آب به خراسان جنوبی همچون هشت سال گذشته به کندی پیش رود روستاهای مرزی استان خالی از سکنه خواهد شد و این تبعات امنیت زیادی برای کشور در پی خواهد داشت. برخی از روستاهای استان حتی یک درخت یا قطره آب قنات ندارند و با تانکر آبرسانی می شوند که آن هم گاهی اوقات بهداشتی نیست». (خبرگزاری حکومتی مهر ۴ شهریور ۱۳۹۵)
نبود زیربناهای خدماتی، بیکاری گسترده، رشد فقر و نابرابری، کیفیت نازل محصولات کشاورزی، زمین خواری از سوی متولیان و باند های مافیایی حکومت، نبود سرمایه و چشم انداز و نیز بحران روز افزونی بنام آب، اکنون بسیاری از روستاها را خالی از سکنه کرده است. یک گزارش حکومتی (۱۶ خرداد ۱۳۹۳) ضمن هشدار به ابعاد این روند، نوشته بود: «تخلیه ٣٣ هزار روستای کشور و ٢٥ هزار روستا با کمتر از ٢٠ خانوار؛ موضوعی که باعث شده ١٠میلیون هکتار از زمین‌های کشاورزی کشور بلاتکلیف بمانند». «سایت حکومتی سلامت نیوز».
همچنین باید اذعان کرد که بدلیل سیاست های ضد ملی دولت های دست نشانده ولی فقیه که عامدانه به تمرکز قدرت و ثروت در کلان شهرهای بزرگ کشور توجه شده است، اکنون بنابرآخرین آمار سرشماری، بیش از ۲۹ درصد از روستاهای کشور خالی از سکنه شده اند.
یکی از دلائل عمده بروز این بحران، همانگونه که اشاره شد، بحرانی بنام «آب» است. بحرانی که به خشکسالی بسیاری از مناطق و استان های زرخیز راه برده، بطوریکه در استانی مانند کرمان بدلیل نبود آب شرب ۲۵۰۰ روستا ها در شرف خالی شدن از سکنه می باشد. در این رابطه سایت حکومتی جام جم آنلاین می نویسد: «اکنون آب شرب و مصرفی حدود ۲۵۰۰ روستای استان کرمان از طریق آبرسانی با تانکر تامین می‌شود که این راهکاری موقت برای نگه داشتن روستاییان در روستاهاست، اما مگر تا چه زمانی می‌شود به این رویه ادامه داد و روستاییان باقیمانده را در روستاها نگه داشت؟».
