رحمان کریمی: هشت سخن افزار کوتاه

                      ــ 1 ــ

پرورده اندوه وطن ، این دل خسته

بر هر بَر و بومش ، با بال شکسته

گر ما نتوانستیم پرواز کنیم چندان

مرغان فدا هستند ، در اوج نشسته

 

                   ــ 2 ــ

بر زخم دلم ، خون جگر می ریزد

از هر رگ من ، سیلابه توفان خیزد

ما نه آنیم که چون پیر شدیم ، مرده شویم

هر سلول تن ما ، شور شباب می بیزد

 

                   ــ 3 ــ

صفای با صفایان باد جانا

وفای با وفایان باد جانا

تو بگذر با کاروان از تنگه و کوه

که بد نامی برای رسواییان باد جانا

 

                 ــ 4 ــ

گر عالم مجنون چنین است ، چنینیم

گر عاقلان اینند ، ما نه اینیم

در کوه و بیابان بزنیم نعره و فریاد

ما اهل جنونیم و جنونیم و جنونیم

 

               ــ 5 ــ

نومید مشو هرگز از تیغ و میغ و جیغ

خورشید بلند مأوا ، بالش نشکسته

این گرگ فرومایه کافتاده به خونخواری

بنگر که چه سان امروز راه نفسش بسته

 

               ــ 6 ــ

در آذرخش رزمگاه تنگ تو

ای اشرفی ، ای مجاهد خلق !

طلوع پایدار شرف می بینم

ایمان و آرمان و رهایی خلق تو را

بگذار تا بسوزند به حقد و کین خویش

« با شرف ها » ی نو شاغل وزارتی

 

               ــ 7 ــ

در نقش خیانت ، مجوی رنگ صداقت

خائن ز شرافت چنان گشته تهیدست

که ش سرمایه نمانده ست

بجز گنج وقاحت .

 

             ــ 8 ــ

اغیار اگر فهم نکنند گفتهٌ ما را

بر خاطر ما گرد ملالی ننشسته

گر سینهٌ عشاق بسوزد که عجب نیست

وقتی که وطن هست به غرقاب گـُجسته

                                                    یازدهم فوریه 2015