سهیلا دشتی: قتل‌عام ۶۷، معذرت خواهی جنایتکاران طنز تاریخی بیش نیست

معذرت‌خواهی جنایتکارانی که در رأس قدرت هستند طنز تلخی بیش نیست.

آنتیجه کروگ شاعر و نویسنده مشهور آفریقای جنوبی در کتاب کشور استخوان‌های من که در سال ۱۹۹۸ منتشرشده می‌نویسد: با عدم برخورد با گذشته و کسانی که مضامین و پایه‌های حقوق بشر را زیر پا گذاشته‌اند، ما به جانیان و مرتکبین این جنایات ضد انسانی کمک نمی‌کنیم بلکه بدین‌وسیله پایه‌گذاری یک سیستم قضائی سالم و مستقل برای نسل‌های آینده را ویران می‌کنیم.

در روزهای سالگرد قتل‌عام زندانیان سیاسی، مجاهد و مبارز میهنمان در سال ۶۷ به فتوای سر دژخیم جماران هستیم. در همین روزها پخش نوار صدای آقای منتظری در مورد مخالفتش با این اعدام‌ها آتشی در لانه مورچگان ولایت انداخته است که گوئی از این مسئله بی‌خبر بوده‌اند. انتشار نوار موضع‌گیری آقای منتظری، توسط فرزندش جنایات صورت گرفته به فتوای خمینی را غیرقابل‌انکار می‌کند. همزمان شیفتگان بارگاه ولایت‌فقیه را مجبور به موضع‌گیری کرده است. واکنش این قبیل افراد قبل از هر چیز نشانگر وضیعت رقت باری است که ولی‌فقیه نظام در آن به سر می‌برد. موضع‌گیری‌های افرادی از قبیل حسن خمینی و تاج‌زاده (اصلاح‌طلبان به سبک و سیاق لاجوردی و خلخالی که اگر امروز زنده بودند، آنان هم در صف اصلاح‌طلبان) مرزبندی اینان را با مردم ایران و خواسته‌هایشان روشن‌تر از همیشه نشان می‌دهد.
تاج‌زاده که مدتی در زندان به سر برده قاطعانه از اعدام‌های سال ۶۷ حمایت می‌کند و به سهم خودش از خانوادهای اعدام شدگان پوزش می طلبد و «متواضعانه» آنان را فرا می خواند که «با تاسی از ماندلا ببخشند اما فراموش نکنند» تا ایران و ایرانی از چرخه شوم نفرت و کینه و انتقام رها شوند. ار رهبر می خواهم که پیش از آنکه دیر شود پرچم دوستی و مهر و آشتی ملی برافرازد».
تاج‌زاده و همگنانش دچار نسیان تاریخی شده اند و با وقاحت تمام از ماندلا و آفریقای جنوبی و «آشتی ملی» سخن می‌گوید و ادعا می‌کند که باید از آنان آموخت. تاج‌زاده خودش می‌تواند به رهبرش نامه بنویسد و از او طلب بخشش کند و از رهبرش بخواهد که با او آشتی کند و به این خواسته قبای نیکی و خیر بپوشاند، اما هیهات که کسی فریب این بازی‌ها را بخورد.
آنان خوب می‌دانند که گاه در پشت این مفاهیم خون میلیون‌ها نفر بر زمین ریخته شده.
تاج‌زاده در همین کلام هم قلب واقعیت می‌کند و چیزی در مورد دادگاه‌های مردمی، حقیقت‌یاب و بخشش بر زبان نمی‌آورد؛ اما اشاره به سه مورد بسیار شناخته‌شده که در همین ۲۰ سال گذشته اتفاق افتاده قابل‌تأمل است.
رواندا
۱ – رو اندا در سال ۱۹۹۴ در یک قتل‌عام گسترده یک‌میلیون نفر از قوم توتسی ها به دست قوم دیگری که حکومت را در دست داشتند به اسم هوتی ها کشته و بیش از دو میلیون نفر آواره شدند. دادگاه بین‌المللی برای رسیدگی به جنایات هوتی ها در سال ۱۹۹۷ تحت نظر سازمان ملل در شهر "آروشا" در کشور تانزانیا شروع به کار کرد. گاساکا (دادگاه‌های مردمی در دهات)

در رواندا ۱۲۰۰۰۰ هزار نفر مظنون به شرکت و یا دست داشتن در قتل‌عام بودند، دستگیر و زندانی‌شده بودند. ازآنجاکه سیستم قضائی کشور به علت قتل قضات صالح فلج شده بود، تصمیم گرفته شد که دادگاه‌های محلی تشکیل شود. اولین بار در سال ۲۰۰۲ این دادگاه‌ها در نقاط مختلف کشور رواندا شروع به کارکردند؛ که تا سال ۲۰۱۲ ادامه داشتند. در طول مدت ده سال ۱۲۰۰۰ دادگاه تشکیل و به ۱.۲ تا ۱.۵ میلیون جرم رسیدگی کرده است. نکته بسیار قابل‌توجه این‌که در رو اندا حکم مجازات اعدام در همین دوران لغو شد.


۲- آفریقای جنوبی
سیستم حکومت نژادی در آفریقای جنوبی از قرن ۱۶ میلادی برقرار بوده و جنایات بی‌شماری را مرتکب شده بود. بلافاصله پس از پیروزی آ، ان، سی و بر حکومت نژادپرست آفریقای جنوبی دادگاه‌ها حقیقت‌یاب و بخشش در آفریقا شروع به کار کرد. به علت طولانی بودن سال‌های سرکوب سیاه‌پوستان تصمیم گرفته شد که دادگاه‌های حقیقت‌یاب و بخشش به جرائمی بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ میلادی رسیدگی کند. اولین دادگاهی ازاین‌دست در سال ۱۹۹۶ شروع به کار کرد. بر اساس آمار بیش از ۲۰۰۰۰ نفر در این دادگاه‌ها شهادت دادند و حداقل بیش از ۷۰۰۰ نفر از کسانی که مرتکب جرم شده بودن به‌عنوان متهم در این دادگاه‌ها حاضر شدند. شعار محوری این دادگاه‌ها این بود که کشف حقیقت پایه اساسی بخشش است.
۳- سربنیتسا در یوگسلاوی سابق
در طول چند روز در ماه جولای ۱۹۹۵ جهان شاهد بزرگ‌ترین قتل‌عام در اروپا پس از کشتارهای هیتلر در قرارگاه‌های مرگ بود. در این روزها بین ۷ تا ۸ هزار مرد و جوان در شهر سربنیتسا قتل‌عام شدند. آخرین دادگاه متهمان به این جنایت هولناک دادگاه ردوان گرازیچ بود که در ماه گذشته به ۴۰ سال زندان محکوم شد.

بار دوم! این بار مقایسه

۱- رواندا
یک‌میلیون نفر در جنگ‌های قومی در رواندا کشته شدند. بیش از میلیون کشته‌شده و معلول حاصل کسانی که جنگ ضد میهنی بین عراق و ایران است می‌توانید بگوئید چه کسی پاسخگو و مسئول است، یادمان باشد که رهبر شما خامنه‌ای در آن زمان مقام ریاست جمهوری این نظام را داشت.

۲- افریقای جنوبی
زمان رسیدگی به جرائم نژادپرستان در افریقای جنوبی سی سال بود. در ایران آخوند زده این حکومت نزدیک به چهار دهه مردم ایران را سیستماتیک و بر اساس قانون اساسی همین نظامی که شما از آن طلب بخشش می‌کنید مورد کشتار و اعدام قرارداده است.

۳- سربنیتسا
آخرین دادگاه متهمان به این جنایت هولناک دادگاه ردوان گرازیچ بود که به ۴۰ سال زندان محکوم شد. همچنین پارلمان صربستان به خاطر این قتل‌عام در سال ۲۰۱۳ از مردم بوسنی معذرت‌خواهی کرد.

خلاصه کنم کارنامه این رژیم سیاه‌تر از رواندا و حکومت نژادپرست افریقای جنوبی و سربنیتسا است. نیازی به یادآوری قتل‌عام روزانه مردم سوریه و عراق نیست.

حتماً که تاج‌زاده و هم‌پالکی‌هایش به مبارزه‌شان برای حقوق مردم شناخته نمی‌شوند. آنان به دنبال گرفتن سهم خود در قدرت هستند. موضع‌گیری تاج‌زاده و کمپانی در یک کلمه این را نشان می‌دهد که اوضاع رهبرتان خامنه‌ای و رئیس‌جمهور اعتدال آن‌چنان خراب است که برای حفظ آبرو دست به هر حیله‌ای می‌زنید که مثلاً بگوئید کمی انسانی فکر می‌کنید. معذرت‌خواهی از قربانیان قتل‌عام سال ۶۷ پیش کشتان. آیا جرئت دارید از خانواده شهرام احمدی و بیست‌وچهار نفر دیگر که هم‌زمان باهم اعدام شدند، معذرت‌خواهی کنید.