سخنرانی برنارد کوشنر- وزیرخارجه پیشین فرانسه درکنفرانس پاریس

کنفرانس «دیکتاتوری دینی در ایران کانون جنگهای فرقه گرایانه در خاورمیانه» در پاریس با حضور رئیس جمهور برگزیده مقاومت بمناسبت ماه رمضان

خیلی ممنون. خانم رجوی، خانمها و آقایان و همچنین فراموش نکنیم، مهمانان نامدار. خانم رجوی، هر بار که سخنان شما را میشنوم، و من در ماههای اخیر در مناسبتهای زیادی به سخنان شما گوش کردهام، هر بار متحیر میشوم. من شما را ستایش میکنم. شما با صداقت صحبت میکنید، با توجه به مشکلاتی که همه ما با آن مواجه هستیم. منظورم در خاور میانه است، در عراق، در سوریه. شما با شفافیت و شجاعت چیزها را بیان میکنید و به همین خاطر از شما تشکر میکنم، از طرف همگی و حتی کسانی که در این سالن حضور ندارند.

من میدانم که باز کردن روزه نوعی جشن مذهبی است و من فردی مذهبی نیستم. به هیچ وجه. ولی روش شما برای تعریف اسلام را میستایم. من ستایش میکنم مصمم بودن شما را برای برقراری دمکراسی، جدایی دین از دولت، برابری زن و مرد، و همچنین مبارزه شما علیه آن که سید احمد غزالی با قدرت بیان کرد به صحبتهای سید احمد غذالی برمیگردم، خود من یک ماه پیش موضع رسمی وزارت خارجه را محکوم کردم. من بدون اینکه آنچه شما گفتید را به چالش بکشم، آقای نخست وزیر(غزالی)، باید به شما بگویم که این موضع وزارت خارجه نیست. این موضع منفی اعلام شده توسط سخنگو بود که فکر کنم همه او را بر سر جایش نشاندند. شما کاملا حق دارید که محکوم کنید. من نیز نسبت به این هشدارها حساس بودم. اشتباه گرفتن تروریستها با کسانی که بر علیه آنها میجنگند، اشتباه گرفتن مجاهدین خلق که بطور مصمم و سرسختانه از دمکراسی حمایت میکنند با دیکتاتوری مذهبی که آن را محکوم میکنیم، این ناحق است و شما کار بسیار خوبی را انجام دادید آقای نخست وزیر که این حق را برگرداندید. این ناحق است، و برعکس چیزی است که جمهوری فرانسه باید از آن حمایت کند. چرا که جمهوری فرانسه بر جدایی دین از دولت بنا شده است و در مسیر برابری زن و مرد حرکت میکند. چیزی که مجاهدین خلق ارائه میدهند، دقیقا از همان روحی برخوردار است که جمهوری فرانسه به تمام جهان نشان داده است.
 اگر بخواهیم در مورد عراق صحبت کنیم، بطور فعلی، فکرکنم که من اولین نفری بودم، حتما کسان دیگری هم بودند، من به آرشیوها مراجعه نکردم، ولی فکر کنم که من اولین کسی بودم در سیاستمداران فرانسوی که رفتار آقای مالکی را محکوم کردم. من از ابتدا گفتم که آقای مالکی اختلافات را عمیقتر میکند. او مشکلات را تشدید خواهد کرد و همچنین دشمنیها و تقابلها را. و من هنوز این حرف را میزنم و بیشتر هم میگویم. ولی او مورد حمایت قرار گرفت. این در مورد موضع فرانسه نیز صدق میکند در مورد صلح خاورمیانه. ما نمیتوانیم به عنوان یک فرد فعال، به عنوان یک فرد آزاد اندیش، مانند یک وزیر رفتار کنیم، یا به عنوان یک وزیر مانند یک فرد آزاد اندیش عمل کنیم. همه ما درگیر هستیم، همه ما نمایندگی میشویم توسط 5+1 و ایران در یک روند دیالوگ در حمایت از یا در چشم انداز رهایی از سلاح هستهای. من نمیگویم که موفق خواهد بود و همچنین نمیگویم که وجه جانبدارانه این دیالوگ وجود ندارد. ولی نمیتوانیم تلاشهای برقراری صلح را نقد کنیم و از خود انعطاف نشان ندهیم. آیا امکانپذیر است. من باور دارم که آری، ولی در شرایط مشخصی.

 


درحال حاضر، اختلافات در عراق عمیقتر میشوند. بیش از یک قرن است که به کردها قول استقلال داده شده است. در میان درگیریهای عراق، این خواست استقلال کردها نیز وجود دارد و در طرف دیگر، بطور متناقضی، چرا که تناقضی است در این منطقه که باید روی آن تاکید کرد، نزد کردهای سوریه، چیز کاملا متفاوتی با کردهای عراقی وجود دارد. آقای مالکی که نخواست یک روند دمکراتیک واجب را در عراق را اجرا کند در شرایط که در عراق وجود دارد. جامعه سنیها بطور تقریبا کاملی پس زده شدهاند، یا شاید بخشی از جامعه سنی، ولی به هر حال بطور خیلی محکم توسط سنیها احساس شده است. هم اکنون در سو استفاده از این احساسات و دشواریها، تمایلی وجود دارد برای تشکیل دولتی بین سوریه و عراق که آن را خلیفه مینامند. باید نقش رژیم ایران را محکوم کرد. نقش رژیم ایران بسیار واضح است. آیا در این نقطه واضح است که در ابتدا ایده خلیفه و بنیادگرایی و دولت اسلامی، من نمیدانم. ولی احتمالا باید از نزدیک آن را مورد بررسی قرار داد تا متوجه شد که نقش رژیم ایران را در این مصیبت بسیار تعیین کننده بوده است. و این هلال شیعه است که توسط برخی کشورها به رسمیت شناخته شده است، که شامل ایران، عراق، سوریه و حزب الله را به هم وصل میکند. این نیز باعث ناسازگاری شده است. و این ناسازگاری ها هستند که این درگیریها و قتلها را تسهیل میکنند. من تمام ارقامی که به حق دوستان مصری  گفتند یا دوست الجزایریمان گفت را تکرار نمیکنم. در طول این مذاکرات صلح، افزایشی در اعدامها در ایران و - نقض حقوق بشر روزمره در ایران وجود دارد - ولی توسط این دیکتاتوری مذهبی افزایش یافته اند. من نسبت به همه این چیزها خیلی خوشبین نیستم. اتحادهای ناپایداری بصورت ناسازگار شکل میگیرند، و حتما هم که در نبود وحدت با شکست مواجه خواهند شد. در دو دقیقه پایانی، باید بگویم که تنها پاسخی که پیدا میکنم برای این دشواریها و این عدم تفاهم و این ناسازگاری پایدار که وضعیت عراق به بار میاورد. پاسخ همان چیزی است که در سخنرانی خانم رجوی شنیدم. پاسخ دمکراسی، جدایی دین از دولت، تحول اجتماعی مهم که باعث شود زنان نیز بشکل مناسبی نمایندگی شوند، بالاخره این اختلافات به پایان برسند. و نظرگاههای مجاهدین دیگر بشکل اشتباه نشان داده نشوند، مانند آن چیزی که از نظر من به اشتباه توسط وزارت خارجه انجام شد. این تنها راهی است که بتوان به این دشمنیها به این قتلها، این شکنجه ها پایان داد، و تنها راهی است که بتوان یک پاسخ ملموس را به وضعیت افرادی داد که در شرایط بسیار بد محاصره در کمپ لیبرتی هستند. شاید بتوان وضعیت کسانی که اشرف را ترک کردند و به لیبرتی آمدند را بهبود بخشید. شما حق دارید که از سازمان ملل و جامعه بین المللی کمک بخواهید. و نحوه ای که شما اسلام و مذهب را در این موضوع وارد کردید بسیاری از اصول را تقویت میکند.
بسیار متشکرم.